Çocuklarda dil ve konuşma bozukluğu tedavisi

Dil ve konuşma bozukluğu olan çocuklar, bozukluğun türü ve derecesinin belirlenmesi için, mutlaka uzman bir doktora gösterilmelidir. Bozukluğun nedeni belirlendikten sonra, bu neden ortadan kaldırılmalı ya da mümkün olan en az düzeye indirilmelidir. Gerekiyorsa, tıbbi müdahale yapılmalıdır.

Terapide başarının artması için dikkat edilmesi gereken diğer bir nokta da, çocuğun probleminin farkına vardırılmasıdır. Konuşma bozukluğu olan çocukların bazıları, duruma göre normal çocuklarla birlikte eğitim görmeye devam edebilirler, daha ağır problemli çocukların özel eğitim almaları gerekmektedir.

Dil ve konuşma güçlüğü çeken çocuklara, konuşma ihtiyacı yaratacak durumlar oluşturulmalıdır. Dil ve konuşma problemi olan çocukların eğitimi esnasında, evde ve okulda ona uygun dil kullanımıyla örnek olunmalıdır. O konuşurken sabırla dinlemeli ve alay edilmemelidir.

Çocuğun daha iyi anlayacağı düşünülerek, onunla bebek gibi konuşulmamalıdır. Cevabı kısa ve net olan sorular sorulmalı, göz teması kurmak da oldukça önemlidir. Bu durumda çocuğa zarar veren davranışlar; acımak, konuşma problemlerinden dolayı ceza vermek, durup tekrar başlamasını istemek, “hayır dur yapamazsın” gibi ifadeleri sık sık kullanmaktır. Dil ve konuşma güçlüğü çeken çocukların eğitimlerinde kullanılan farklı yaklaşımlar vardır;

• Sağaltıcı Yaklaşım

Amaç, çocuğa uygun dil biçimlerini, doğru yapıları ve söz dizimini öğretmektir. Öğretim ortamında çocuk ve terapist vardır. Yararları: sınırsız iletişim olanağı olması, öğretimin oldukça kontrollü bir ortamda gerçekleşmesi. Zararları: çocuk terapi ortamında öğrendiklerini doğal ortama genelleyememektedir.

• Doğal Yaklaşım

Sağaltıcı yaklaşıma alternatif olarak geliştirilmiştir. Bu yaklaşımı benimseyen tekniklerin amacı, dil ve iletişim sorunu olan çocuklara, normal çocukların dil edinirken kullandıkları süreçlerden yararlanarak dil becerilerini öğretmektir.

• Bütüncül Yaklaşım

Bilginin en iyi öğretiminin, bütün, anlamlı ve kişiyle ilgili olarak sunulmasıdır. Çocuklar, dili parça parça değil, bir bütün olarak öğrenirler. Sözel dil doğal ortamında öğrenirler. Bütünün kavranması parçaların öğrenilmesini kolaylaştırır.