Vallahi bilmiyorum ki hayatım…Cumartesi günü ben aslında ücreti,şartları filan konuşmaya gitmiştim. Nasılsa prensipte anlaştık diye. Baktım daha mırın kırın halinde. Başka biri de teklifte bulunmuş onunki yarım günmüş de falanmış filanmış. Ne evet diyor ne hayır diyor, bakalım filan gibi geçiştirme taktikleri. Sanırım üzerine düşünce kendini tek alternatif sandı. Ben de kalkarken, madem öyle diyorsun o zaman ben de diğer alternatiflerimle de irtibata geçeyim dedim. Bozuldu.
Ne bozuluyorsun, sen bana olur demişken başkalarıyla flört ediyorsun, herkese nazar boncuğu dağıtıyorsun, ben oturup seni mi bekleyeceğim.
Birkaç alternatif daha vardı. Birinin gelini çalışacakmış, yoksa severek bakardım dedi. Biri olur ama şu anki işimi bırakacağım bir rakam teklif etmen lazım dedi, benim bütçemi aşacak da bi rakam söyledi.
Ama cidden bilinçli bir kadın, olsa iyi olurdu.
Cumartesi mırın kırın eden kadın da dün kayınvalideme tamam bakcam demiş ama ben görüşmedim, içim soğudu, tekrar kapısına gidesim yok.
Askıda kaldı bakalım.
eşime kızıyorum, anneme kızıyorum, kendime kızıyorum,ona buna herkese kızıyorum. ve işin kötüsü sonradan da sinirim geçmiyor, hep kendimi haklı görüyorum. annem 5 haftayı geçti burda. aklı hep evde biliyorum. ona üzülüyorum. evde kardeşim ve babam var. kardeşim erkek ve çalışıyor. ne yiyorlar, evin temizlik durumu ne halde ben bile düşünüyorum 
