nazom yok yavru benim Aden de dişsiz nene kıvamında dolanıyo ortalıkta hala. hehehehehehhe...
sımoşum 155 m2 evden 85 m2 eve sığmaya çalıştım diyelim. daha henüz köşe takımı almıştım eski evıme 2 ay önce rahat rahat yayılıp oturalım diye. salonumda da süt beyazı deri koltuklarım vardı çok beğeniyodum ama sadece görsel amaçlıydı. ne oturan rahat edıyordu ne temizliği açısından ben ve temizliğe gelen abla.
birinden birini elemek zorunda kaldım
ve bu beyaz deri koltuklarım oldu. çünkü eski evimde mum gibi düzenli, ağır artistik duran o beyaz koltuklarım bu evin salonunda çok komık durdu. iç içe oldular. kendilerini gostermedıler. sıkış tıkış oldu. daraldım bunaldım. oturma odası yaparım diye düşündüğüm odada da köşe takımım komık durdu. mesafe kısa oldugu için tv bıle ızlemek ezıyet olacaktı. ve yatak odamın hemen yanı başındakı odayı oturma odası yapmak mantıksız geldi. ha bı de salon dedıgım yer mutfakla bir. bı kemer kapı var sadece. beyaz koltuklarım orda mahvolacaktı. yemek kokusu falan derken zaten oturanının kıçının rengını alan o koltularım hepten aradan çıkacaktı. zaten guya naklıye taşıdı sankı koltuklarıma tırnak atmışsın gibi tırtık tırtık yırtılmış derisi kalkmış yer yer. çok üüzldüm. peşine de sarıp depoya koyalım dedık toki'nin deposuna koyma kocaman fareler var dıye uyarı aldım komşularımdan. fare o koltukları yer bıtırır dıye oraya da koymadım. 2 gün kapının önünde durdular oyle. gıttım geldım baktım kahroldum mahvoldum. dün onur'un kuzeni elden çıkaracaksanız ben çok beğendım ben alabılırım bunları bana 600 tl'ye satar mısınız dedi. (bu arada koltuklarımı acayip indirimden 3,5 sene önce 1.500'a almıştım) düşündüm taşındım. koltuklarımı ne olursa olsun başka bi eve çıkarsam dahi kaplatmadan kullanamayacagım için, bu evde de kaç sene oturacaağımı bilmediğimden, 3-5 sene içinde başka başka koltukların çıkacağından, bi de onların üzerinde sürekli oturamayacağımdan dolayı sattım gitti. bilmiyorum herkes mantıklı olanı yapmışsın dedi ama çok buruğum hala. keşke dıyorum satmasaydım. annemin evi ufak. koyamazdım. kaynanam üzüldüğümü görünce ilk gün," kızım barı sarıp sarmalayım da benım evdeki boş odaya koyalım ben ordakı eşyaları atarım" dedi. onu da istemedim. napıyım alırım artık buyuk bı ev alırsam bundan sonra şayet...
ha bu arada koltugun tekli olanını da Aden'in odasına koydum. onu vermedim. 2'liyi ve 3'lüyü verdim yani. daha henüz sıyah beyaz gri kırlent yaptrmıştım üstlerine onları da vermedım tabi.
derli toplu sıcak bı ev oldu. eski evimin o ağır, rahatsızlık verici sizli bizli, müdür&öğrenci havası yok. yayıl yayılabıldıgın kadar burda. mutfagın salonla bır olması da sıcaklık kattı eve.
öff öyle işte ne konuştum be . çok doluymuşum meger. sıgdım kısaca. olan koltuklarıma oldu o kadar. ama gerı kalan bizimle
banyosunu begenmedım bı de. napalım kendı evım olana kadar yaşayacam burda.
bu arada den baya baya yürüyor yahu. koltuktan koltuga gecıyor falan. aden demeye başladı. Adennnnn diye seslenıyorum Adennnnn dıyo o da. kuzum. yenı evını o da çok sevdı ama. bızden boyle bayramda bişi yapamadım kısaca. çok yorguum o kadar.
sımoşum 155 m2 evden 85 m2 eve sığmaya çalıştım diyelim. daha henüz köşe takımı almıştım eski evıme 2 ay önce rahat rahat yayılıp oturalım diye. salonumda da süt beyazı deri koltuklarım vardı çok beğeniyodum ama sadece görsel amaçlıydı. ne oturan rahat edıyordu ne temizliği açısından ben ve temizliğe gelen abla.
birinden birini elemek zorunda kaldım
ve bu beyaz deri koltuklarım oldu. çünkü eski evimde mum gibi düzenli, ağır artistik duran o beyaz koltuklarım bu evin salonunda çok komık durdu. iç içe oldular. kendilerini gostermedıler. sıkış tıkış oldu. daraldım bunaldım. oturma odası yaparım diye düşündüğüm odada da köşe takımım komık durdu. mesafe kısa oldugu için tv bıle ızlemek ezıyet olacaktı. ve yatak odamın hemen yanı başındakı odayı oturma odası yapmak mantıksız geldi. ha bı de salon dedıgım yer mutfakla bir. bı kemer kapı var sadece. beyaz koltuklarım orda mahvolacaktı. yemek kokusu falan derken zaten oturanının kıçının rengını alan o koltularım hepten aradan çıkacaktı. zaten guya naklıye taşıdı sankı koltuklarıma tırnak atmışsın gibi tırtık tırtık yırtılmış derisi kalkmış yer yer. çok üüzldüm. peşine de sarıp depoya koyalım dedık toki'nin deposuna koyma kocaman fareler var dıye uyarı aldım komşularımdan. fare o koltukları yer bıtırır dıye oraya da koymadım. 2 gün kapının önünde durdular oyle. gıttım geldım baktım kahroldum mahvoldum. dün onur'un kuzeni elden çıkaracaksanız ben çok beğendım ben alabılırım bunları bana 600 tl'ye satar mısınız dedi. (bu arada koltuklarımı acayip indirimden 3,5 sene önce 1.500'a almıştım) düşündüm taşındım. koltuklarımı ne olursa olsun başka bi eve çıkarsam dahi kaplatmadan kullanamayacagım için, bu evde de kaç sene oturacaağımı bilmediğimden, 3-5 sene içinde başka başka koltukların çıkacağından, bi de onların üzerinde sürekli oturamayacağımdan dolayı sattım gitti. bilmiyorum herkes mantıklı olanı yapmışsın dedi ama çok buruğum hala. keşke dıyorum satmasaydım. annemin evi ufak. koyamazdım. kaynanam üzüldüğümü görünce ilk gün," kızım barı sarıp sarmalayım da benım evdeki boş odaya koyalım ben ordakı eşyaları atarım" dedi. onu da istemedim. napıyım alırım artık buyuk bı ev alırsam bundan sonra şayet... ha bu arada koltugun tekli olanını da Aden'in odasına koydum. onu vermedim. 2'liyi ve 3'lüyü verdim yani. daha henüz sıyah beyaz gri kırlent yaptrmıştım üstlerine
onları da vermedım tabi. derli toplu sıcak bı ev oldu. eski evimin o ağır, rahatsızlık verici sizli bizli, müdür&öğrenci havası yok. yayıl yayılabıldıgın kadar burda. mutfagın salonla bır olması da sıcaklık kattı eve.
öff öyle işte ne konuştum be . çok doluymuşum meger. sıgdım kısaca. olan koltuklarıma oldu o kadar. ama gerı kalan bizimle
banyosunu begenmedım bı de. napalım kendı evım olana kadar yaşayacam burda.
bu arada den baya baya yürüyor yahu. koltuktan koltuga gecıyor falan. aden demeye başladı. Adennnnn diye seslenıyorum Adennnnn dıyo o da. kuzum. yenı evını o da çok sevdı ama. bızden boyle bayramda bişi yapamadım kısaca. çok yorguum o kadar.
