Selam kızlar. Moralim çok bozuk ve sizden başka anlatacağım bir de kardeşim var. Anneme anlatsam eşime karşı bileniyor…
Bugün bir iş görüşmem vardı. Evet,size de anlatmış olduğum evime yakın firmayla %90 oranında anlaştım gibi ama yine de %100 kesinleşmeden görüşmelere devam ediyorum.
Ki çoğu zaten kendileri teklifle geliyorlar. Ben de reddetmeyi nezaketsizlik olarak görüyorum, ve davetlere icabet ediyorum.
Bugün gittiğim firma da, çok büyük bir holdinge ait, çok büyük bir fabrika. Binlerce çalışanı olan. Bundan önce eşimle birlikte çalıştığımız iş yerimde, kendilerine bir çok proje yapmıştık, en kıymetli müşterilerimizden biriydi.
Bugün görüştüm, görüşmem güzel geçti ufak tefek pürüzler hariç. Sunduğu sosyal olanaklar ve ekonomik imkanlar çok iyi, çalışma saatleri ve günleri tam istediğim gibi.
Evime yakın değil ama şu an çalıştığım bölgede yani alıştığım bir güzergah ve evimin olduğu yere servisi var.Saatleri de iyi olunca sorun olmaz mesafe.
Yani (elbette hayırlısı ise) çok isterim orada çalışmak.
Görüşmeye eşim geldi götürdü beni. Eşimin iş yeri de bize yakın. Birlikte gittik, beni bekledi ve geri döndük. Daha giderken dedi ki, “Bizim X Bey çok iyi tanır bu firmadaki yöneticileri, çok fazla tanıdığı var.Hatta holdingin sahibiyle birebir hukuku var. Bize yardımcı olabilir.” X Bey eşimin de çalıştığı firmanın içinde bulunduğu şirketler gurubunun iki ortağından biri.Patron yani. Ben orda çalışırken benim de patronumdu ve beni severdi. Ayrıldığımda bana kızdı, kaybetmek istemediğinden. Eşim de X Beyin yönettiği şirkette değil de, hemen aynı mıntıkadaki diğer grup şirketinde çalışıyor. Eşim de yönetici, çok kritik bir pozisyonda hem de. Patrona çıkamayacak biri değil yani.
Benim o firmada çalıştığım dönemde, iki grup şirketi olarak ayrılmamıştık aynı fabrika içinde iki ortak şeklindeydiler. Şimdi iki fabrika, her birinin başında bir patron. Ama halen organik ve hukuki bağları sürüyor, ortaklıkları devam ediyor. Sadece daha az görüyorlar birbirlerini ayrı binalarda oldukları için.
Neyse tüm bu kadarını duruma daha iyi vakıf olun diye anlattım.
Mülakattan çıkışta eşim yine dedi ki “X Bey herkesi tanır burda.” Ben de dedim ki: “Ben burada çalışmayı çok isterim, her şeyi bırak çocuğum için tam istediğim düzende, ne iyi olurdu…Yardım eder mi cidden X Bey, ya aslında bi el atsa, bi yaptırımı olsa…”
Tam eşime bi arayıp konuşsana diyecekken, demez mi, “Tamam iyi ara bakalım konuş bi.”
Dedim “ben ne konuşacağım, ben ayrılalı 6 sene olmuş, seneler olmuş adamı görmeyeli, merhaba X Bey ben bblau desem, ilk etapta hangi bblau der.”
“Ne aylardır görmemişsin canım, şirket yemeklerinde, düğünlerde görmüyo musun.” Demez mi. “Düğünlerde ne konuşuyoruz, selam kelam, nasılsın iyi misin, başka ne” dedim.
“E sanki ben ne kadar görüyorum ki, artık aynı şirkette miyiz, ben de senin kadar görüyorum, o kadar konuşuyorum.” Dedi.
Sağol ya dedim çok sağol…Saçma saçma konuşuyomuşum, bunun için sitem edilir miymiş.
En sonunda bağırdım. Sen dedim, sen benim için birine bir şey rica etmekten gocunuyosun, dahası utanıyosun!
Sonradan pişman oldu, arayacağım hadi ver numarasını dedi. Bende yok dedim. Israr etti ama vermedim, yok dedim. Oysa vardı bende.
Kendileri şirket içinde kısa yollarla konuşuyorlar cepten mesela 1020,2010 vs. gibi kodu var herkesin cebinin, kısa yolunu hatırlamaya çalıştı hatırlayamadı ki onu da biliyordum söylemedim.
O kadar gücüme gitti ki, o kadar içerledim ki.
Yol boyu gönlümü almak için şakalar yaptı, maskaralıklar, espriler yaptı. Hatta tam arabadan iniyorum bak yol hali, dünyanın binbir türlü hali var küskün küskün gönderme beni dedi. Ama nafile…
Oysa kendi kızkardeşinin şu an çalıştığı şirkette sadece sigortalı gösterilmesi (çalışmadan yani) için patronuyla da muhasebeyle de konuşmuştu, ve ayarladı da 2 senedir sigortası şirketten ödeniyor.
Bir fonksiyonu olmamıştı ama kardeşim için de X Beyle görüşmüştü, kardeşimin iş aradığı dönemde.
Ama benim için birinden bir şey istemeye utanıyor. Karı ağızlı derler, ne kadar kılıbık karısı için birisinden ricacı oluyor derler diye. Karısına kıymet verdiğini göstermekten utanıyor.
Bana değer veriyor, benim için fedakarlık yapıyor ama bunun görülmesinden utanıyor….
Aynını hastanelik olduğum gün de yapmıştı. Ateşim var mı diye ateşime bakıyor, saçımı filan okşuyordu, aniden annesi içeri girince elini öyle bir çekişi, öyle bir toparlanışı vardı ki.
Sanki nikahsız, kaçak göçek yaşıyoruz…
Çok doluyum, inanılmaz içerlemiş vaziyetteyim, çok kırgınım…
