Sahi bi haber size benden. Annem istanbulda ev almaya karar verdi... Bu benim için çok güzel çünkü eşimin ailesinin durmadan bize gel bize gel baskılarından, eşimin de her hafta kanunmuş gibi bizimkilere uğrayalım demesinden oldukça sıkılmıştım. Elbette ben asla taviz vermeden mesafemi koruyorum kendileriyle asla içli dışlı olmadım sık gitsek de. Onlar bana gelmez. Bir ara kayınvalidem teklifsiz gelme gibi densizlik edecek oldu derhal bildirdim canı istediğinde az sonra oradayım deyip gelemeyeceğini. Gelmiyor da şimdi.
Ama sürekli ayağına çağırmasından fenalık gelmişti.
Şimdi benim annem de burda olursa, eşim biraz empati yapar herhalde.
Ama annem sürekli İstanbulda oturmaz, gelir gider durur Eskişehiri bırakamaz.
Ama asıl içimi burkan, dün benim çocukluğumun geçtiği anneannemle dedemin evi satıldı. Çocukluğuma ait aklımda kalan görüntüler kendi evimizden çok oradadır. Ben anneannemi ve dedemi çok severdim, çok düşkündüm. Annem tek çocuk olduğu için onlarda bana, seneler sonra kardeşim oldu zaten,uzun zaman tektim.
Şimdi sanki geçmişim satılmış, kaybolmuş gibi hissediyorum.
Eminim annem de öyle. Hatta o daha karışıktır,kesin. Onun uzun uzun yılları geçti orada ve orası onun eviydi. Elleriyle yapmışlar anneannem,dedem ve annem orayı...Ama mantıken satılması uygundu. 4-5 senedir anneannem ve dedem vefat ettiğinden beri annem giremiyor o eve ve giderek viraneleşiyor...Çok güzel de bir yerde isteyeni çok...
Annem satmasa biz o işin hakkından hiç gelemezdik,ileriki yıllarda.Gidip oturacak da değiliz.
Böylece bahçesindeki dutları,ayvaları,zeytinleri ve armut ağacıyla, dün, benim çocukluğum öldü...
Babuş, oyuncak çok güzel yalnız. Ben buna benzer yani işlev olarak benzer bişe aldım ama arabaya, ön koltuğun arkasına takılıyor, bi minik direksiyonu var, direksiyondan basıyosun, koltuğa bağlı olan aksamdaki hayvan ses çıkarıyo. Ama bu daha güzelmiş güle güle kullanın. Markası modeli vs si ne bunun?
