Okuduklarıma çok üzüldüm, bir o kadar da şaşırdım. Ama az çok belliymiş nişanlıyken nasıl bir kişiliği olduğu anladığım kadarıyla. Ama sizi suçlayamam, yargılayamam elbette. Çok sıkıntılı dönemler geçirmişsiniz. Ama katlanmak bundan daha az sıkıntı getirmeyecek size. Hayatınız zehir olacak. Geniş çaplı düşünmeniz lazım. Bir ay bir yıl dayandınız. Sonra iyice içinden çıkılmaz hal alacak. Eşinizin psikolojik durumu sizinkinden daha kötü ve bence tedavi görmedikçe düzelmeyecek ki bunu kabul edeceğini sanmıyorum. Gayet pişkin pişkin kendini haklı çıkartıyor anlattıklarınıza göre. İyi düşünün, doğru karar verin. Hemen bugün ya da yarın değil. Kendinizi tartın, neler yapabilirsiniz, hayatta nasıl dimdik durabilirsiniz bunları değerlendirin. Ailenizin yanına gitme şansınız varsa eşinizin yanında çekeceklerinizdense ailenizin sözlerine katlanın ama en azından onlar size şiddet uygulamayacaktır. Olmazsa devletin kadın sığınma evleri var. Belediyelerin de var böyle yerleri. Kimseye bilgi verilmiyor sizle ilgili. Nerde olduğunuzu da öğrenemezler eğer ki bulmalarından korkarsanız. Çalışmaya yatkınlığınız nasıl bilmiyorum. Ama temizlik bile yapsanız eminim daha mutlu olursunuz. Elbet geçiminizi sağlayacak kadar da çalışabilirsiniz. Çocuğunuz olmadan bir karar alın. İnşallah Rabbim feraha çıkartır, rahat bir nefes alırsınız. Keşke demek yerine iyi düşünün ve iyi ki diyeceğiniz şeylerde karar alın. Allah yardımcınız olsun..
