EgeninAnnesi
Yeni Üye
7 yıllık evliyim..
evliliğimin ilk 1 yılı eşimle ayrı gecti.eşimin doğu görevi nedeniyle..1. yılın sonunda eşimin yanına bende gittim ve henüz doğuda olduğumuz için bebek düşünmüyorduk hapla korunuyordum..adet günüm nerdeyse 10-15 gün gecmişti ama ben ne olsa hamile değilimdir diye kaile bile almadım taki birgün markette bayılana kadar eve geldim ve görümcemi aradım dedim böyle böyle oda demezmi sen hamilesin hemen test yap dedim ben korunuyorum olmaz sen yapta dedi aklında soru işareti kalmasın..testi yaptım ve hemen koyu iki cizgi ben şok biryandan ağlıyorum bir yandanda gülüyorum heleki eşimin mutluluğu görülmeye değer..meğerse biz bu bebeği cok istiyormuşuzda haberimiz yokmuş...hemen ertesi gün dr,a gittik bebek 2 aylık olmuş canlanmış pıt pıt kalbi atıyor dr. 1 ay sonraya gün veriyor..o gün gelip güle güle oynaya gittiğimiz dr,dan gözü yaşlı cıkıyoruz bebeğimin kalbi durmuş dünyam yıkılıyor kahroluyorum..kürtaj...ama ne kürtaj kac hastane geziyorum ve 1 gece yoğun bakımda kalıyorum...herşey gelip geciyor korunmak istemiyorum hemen bebeğimiz olsun diye aradan 6 geciyor ve ben hamileyim mutluluktan ucuyorum ama bir yanımda acabalarla dolu yine aynı şey başıma gelirse diye...3. aya kadar herşey yolunda gidiyor bu aradada çanakkaleye tayin cıkıyor...çanakkalede kendimize bir dr. buluyoruz bebek 14 haftalık karnım yavaş yavaş büyüyor eşimle okşayıp seviyoruz sürekli..çanakkaledeki dr.uzun uzun bakıyor ama bizede birşey söylemiyor ben anlıyorum birşeylerin ters olduğunu dr. içeri gelinde içerde konuşalım diyor...bebeğimin gelişimi durmuş,suyu azmış,beyninde kist görünüyormuş allahım dedim ne bu nasıl olur ne yaparız ne ederiz..hemen bizi istanbula sevk etti burda olucak iş değil bu dedi ama bebekten umudu kesin bu bebek doğmaz ölür en azından ölmeden araştırılsın...istanbulda nerdeyse 1 ay gecti tahliller araştırmalar ve sonunda heyet karar verip gebelik sonlnadırılıcak..ve bebeğim 5 aylık oldu ama karnım hiç büyümedi...sunni sancı ve normal oldu bebeğimi gördüm minnacık bedeni herşeyi vardı o benim kızımdı prensesim olucaktı..gebelik sonlanmadan önce karnımdan su almışlardı suyun sonucu 6 ay sonra elimize gecti meğerse kaybetmilşler test sonuclarını normalde 1 ayda elimizde...bebeğimde kromozon bozukluğu varmış kromozonlar fazla cıkmış eğer doğsaymış benden özürlü olucakmış kuzum....testi aldığımızda dr. gösterdik ve dr. bize acıklayıcı birşey demedi sadece şansızlık olduğunu tekradan hamile kalabilmemin serbest olduğunu ve o ay korunmadım hemen hamile kaldım...bu defa korku cok büyüktü ya yine olursa acaba katlanabilirmiyim...ve akla gelen oldu bebeğimin 9 haftalık kalp atışları durdu...artık dayanacak güc kuvvet kalmadı...dedik artık yeter araştıralım neyin nesi neden bu şekilkde oluyor...nerdeyse 1 yılımız araştırma tahlillerle gecti...kromozonlara bakıldı eşim ve benim genetik araştırma yapıldı yani bakılması gereken herşeye eşime ve bana ama hiçbirşey bulunamadı dr,umuz bunun şansızlık olduğunu tekrardan hamile kalıp 3 aylık olunca yeniden başvurmamızı söyledi 2-3 ay sonra yeninden hamile kaldım ama kimyasal gebelik oldu kaybettik...uudumu kaybemedim olucak dedim başarıcaz birgün bende annelik duygusunu yaşıcam korunmadığımız halde hamile kalamıyordum kürler,macunlar hamile kalabilmek için ne varsa yaptım ve 5 ay sonra tekrardan hamileyim bu defa olucak dedim cok umutluyum ama yine olmadı 9 haftalık kese boş kese var ama içinde bebek yok yeninden kürtaj yeniden gözyaşları aileler tepkili yeter artık canınız cok yandı artık bebek falan düşünmeyin 2 sene ara verin bünyen dinlensin....ama ben bebek istiyorum 2 sene bekleyemem ama ailelere diyemiyoruz biz istiyoruz diye..çanakkalede yine bir dr. gidiyorum..dr,un söylediği kac kez canın yanmış yeter artık riske atma imkanın varsa tüp bebek pgt (Preimplantasyon Genetik Tanı) yaptır....
eşimke aklımıza yatıyor araştırmalar falan filan derken bursa acıbademde karar kılıp başvuruyoruz..dr, o kadar iyiki tüp bebekle bebeğimizi kucağımıza alabiliceğimizi sorunsuz hamileliğimi tamamlayacağımı söylüyor...en sonki gebelikten 3 ay sonra tüp bebeğe başlıyoruz günlerce git geller ve 12 mart transfer günü geliyor cok umutluyummm o kadarki içim kıpır kıpır transferden sonra 10 gün gecmek bilmedi ve 10 gün sonra test günü kanı veriyorum ama kanı verdikten sonra evde idrar testi yapıyroum silik ikinci cizgi var evet hamileyim galibaaa....ve sonrası stresli günler başlıyor acaba kalp atışını duycakmıyız telaşı kalp atışları duyduğumuz gün kanama başlıyor öyle kanamaki 1 pet dolusu ve kan pıhtısı gibi birşey aman allahım dedim bunuda kaybediyorum ağlamaktan gözlerim şişmiş bir vaziyette dr. gidiyorum ultrasonda minik kuzumun kalp atışları var sapasağlam orda atıyor kalbi iğneler istirahatlar atlatıyoruz ama hergünüm telaş ve her wc,de acaba kanama varmı diye bakmalar....ve artık sona geldim allahım bu defa sağlıklı 9 ayı tamamlamayı nasip etti ve bebeğimi kucağıma aldımm....
o kadar güzel bir duyguki allahım isteyen dileyen herkeze bu duyguyu tatmayı nasip etsin..
ben cok bekledim cok acı cektim ama asla yılmadım elbet birgün olucak dedim ve sabrın sonunda allahım canım oğlumu bana verdi...meğer ben bunca sene onsuz bir hiçmişim onunla beraber dünyam şenlendi..
allahım ona sağlık uzun ömürler versin...:ask:
ve benim yaşadığımı düşmanıma dahi yaşatmasın rabbim...:gitme:
evliliğimin ilk 1 yılı eşimle ayrı gecti.eşimin doğu görevi nedeniyle..1. yılın sonunda eşimin yanına bende gittim ve henüz doğuda olduğumuz için bebek düşünmüyorduk hapla korunuyordum..adet günüm nerdeyse 10-15 gün gecmişti ama ben ne olsa hamile değilimdir diye kaile bile almadım taki birgün markette bayılana kadar eve geldim ve görümcemi aradım dedim böyle böyle oda demezmi sen hamilesin hemen test yap dedim ben korunuyorum olmaz sen yapta dedi aklında soru işareti kalmasın..testi yaptım ve hemen koyu iki cizgi ben şok biryandan ağlıyorum bir yandanda gülüyorum heleki eşimin mutluluğu görülmeye değer..meğerse biz bu bebeği cok istiyormuşuzda haberimiz yokmuş...hemen ertesi gün dr,a gittik bebek 2 aylık olmuş canlanmış pıt pıt kalbi atıyor dr. 1 ay sonraya gün veriyor..o gün gelip güle güle oynaya gittiğimiz dr,dan gözü yaşlı cıkıyoruz bebeğimin kalbi durmuş dünyam yıkılıyor kahroluyorum..kürtaj...ama ne kürtaj kac hastane geziyorum ve 1 gece yoğun bakımda kalıyorum...herşey gelip geciyor korunmak istemiyorum hemen bebeğimiz olsun diye aradan 6 geciyor ve ben hamileyim mutluluktan ucuyorum ama bir yanımda acabalarla dolu yine aynı şey başıma gelirse diye...3. aya kadar herşey yolunda gidiyor bu aradada çanakkaleye tayin cıkıyor...çanakkalede kendimize bir dr. buluyoruz bebek 14 haftalık karnım yavaş yavaş büyüyor eşimle okşayıp seviyoruz sürekli..çanakkaledeki dr.uzun uzun bakıyor ama bizede birşey söylemiyor ben anlıyorum birşeylerin ters olduğunu dr. içeri gelinde içerde konuşalım diyor...bebeğimin gelişimi durmuş,suyu azmış,beyninde kist görünüyormuş allahım dedim ne bu nasıl olur ne yaparız ne ederiz..hemen bizi istanbula sevk etti burda olucak iş değil bu dedi ama bebekten umudu kesin bu bebek doğmaz ölür en azından ölmeden araştırılsın...istanbulda nerdeyse 1 ay gecti tahliller araştırmalar ve sonunda heyet karar verip gebelik sonlnadırılıcak..ve bebeğim 5 aylık oldu ama karnım hiç büyümedi...sunni sancı ve normal oldu bebeğimi gördüm minnacık bedeni herşeyi vardı o benim kızımdı prensesim olucaktı..gebelik sonlanmadan önce karnımdan su almışlardı suyun sonucu 6 ay sonra elimize gecti meğerse kaybetmilşler test sonuclarını normalde 1 ayda elimizde...bebeğimde kromozon bozukluğu varmış kromozonlar fazla cıkmış eğer doğsaymış benden özürlü olucakmış kuzum....testi aldığımızda dr. gösterdik ve dr. bize acıklayıcı birşey demedi sadece şansızlık olduğunu tekradan hamile kalabilmemin serbest olduğunu ve o ay korunmadım hemen hamile kaldım...bu defa korku cok büyüktü ya yine olursa acaba katlanabilirmiyim...ve akla gelen oldu bebeğimin 9 haftalık kalp atışları durdu...artık dayanacak güc kuvvet kalmadı...dedik artık yeter araştıralım neyin nesi neden bu şekilkde oluyor...nerdeyse 1 yılımız araştırma tahlillerle gecti...kromozonlara bakıldı eşim ve benim genetik araştırma yapıldı yani bakılması gereken herşeye eşime ve bana ama hiçbirşey bulunamadı dr,umuz bunun şansızlık olduğunu tekrardan hamile kalıp 3 aylık olunca yeniden başvurmamızı söyledi 2-3 ay sonra yeninden hamile kaldım ama kimyasal gebelik oldu kaybettik...uudumu kaybemedim olucak dedim başarıcaz birgün bende annelik duygusunu yaşıcam korunmadığımız halde hamile kalamıyordum kürler,macunlar hamile kalabilmek için ne varsa yaptım ve 5 ay sonra tekrardan hamileyim bu defa olucak dedim cok umutluyum ama yine olmadı 9 haftalık kese boş kese var ama içinde bebek yok yeninden kürtaj yeniden gözyaşları aileler tepkili yeter artık canınız cok yandı artık bebek falan düşünmeyin 2 sene ara verin bünyen dinlensin....ama ben bebek istiyorum 2 sene bekleyemem ama ailelere diyemiyoruz biz istiyoruz diye..çanakkalede yine bir dr. gidiyorum..dr,un söylediği kac kez canın yanmış yeter artık riske atma imkanın varsa tüp bebek pgt (Preimplantasyon Genetik Tanı) yaptır....
eşimke aklımıza yatıyor araştırmalar falan filan derken bursa acıbademde karar kılıp başvuruyoruz..dr, o kadar iyiki tüp bebekle bebeğimizi kucağımıza alabiliceğimizi sorunsuz hamileliğimi tamamlayacağımı söylüyor...en sonki gebelikten 3 ay sonra tüp bebeğe başlıyoruz günlerce git geller ve 12 mart transfer günü geliyor cok umutluyummm o kadarki içim kıpır kıpır transferden sonra 10 gün gecmek bilmedi ve 10 gün sonra test günü kanı veriyorum ama kanı verdikten sonra evde idrar testi yapıyroum silik ikinci cizgi var evet hamileyim galibaaa....ve sonrası stresli günler başlıyor acaba kalp atışını duycakmıyız telaşı kalp atışları duyduğumuz gün kanama başlıyor öyle kanamaki 1 pet dolusu ve kan pıhtısı gibi birşey aman allahım dedim bunuda kaybediyorum ağlamaktan gözlerim şişmiş bir vaziyette dr. gidiyorum ultrasonda minik kuzumun kalp atışları var sapasağlam orda atıyor kalbi iğneler istirahatlar atlatıyoruz ama hergünüm telaş ve her wc,de acaba kanama varmı diye bakmalar....ve artık sona geldim allahım bu defa sağlıklı 9 ayı tamamlamayı nasip etti ve bebeğimi kucağıma aldımm....
o kadar güzel bir duyguki allahım isteyen dileyen herkeze bu duyguyu tatmayı nasip etsin..
ben cok bekledim cok acı cektim ama asla yılmadım elbet birgün olucak dedim ve sabrın sonunda allahım canım oğlumu bana verdi...meğer ben bunca sene onsuz bir hiçmişim onunla beraber dünyam şenlendi..
allahım ona sağlık uzun ömürler versin...:ask:
ve benim yaşadığımı düşmanıma dahi yaşatmasın rabbim...:gitme:
sabredip uğraşmışsınız yılmamışsınız ne mutlu bu güzel duygularınızı burada bizlerle paylaştığınız için teşekkürler Allah analı babalı büyütsün hayırlı evlat olsun dilerim
