aynen öyle iyi kaçmışım..
ama ben ömüre kaçmadım..ay neyse dayanamıycam anlatıcam.....
ben kendimi bildim bileli annem sinir hastası..hergün kavga hergün gürültü, hatta neyse anlamışsınızdır..
hastaydı yani, saç lastiğimi kaybettim diye oklavayla dövmüştü beni..

bu evlenene kadar inişli çıkşlı devam etti harala gürele ailecek karışıktık yani.. ablamlarla birbirimize destek olurduk.. babamda sabrederdi herşeye.. olan bize olurdu..
ablam 5 sene çocuk istedi olmadı, 4 sene tedavi oldu, en sonun da aşırı kanamayla hastaneye kaldırıldı, dış gebelikmiş, hastahaneye yatırdık, serumlar sancılar v.s vs. sabah çalışıyorum akşam yanında kalıyorum hastahanede.. beni istedi hep yanında ben iyi bakardım ona.. o ara ömürle kavgalıyız ben terkettim onu.. ayrıyız yani..
cumartesi bana almancı görücü geldi, ben istemedim filan olmadı o iş.. ömürde öğrendi tabi görücü geldiğini..
bi pazar hastahaneye temiz çamaşır filan götürücem ablama , kapri giydim, ne giymişim ama..
+vay ben o..... muymuşum bacağımı açıyormuşum, vay sokaklarda böle dolaşılırmıymı, itip kakmaya başladı sokakta bende en son dayanamdık bağrış çığrış gelmiyorum bi daha bu eve dedim çıktım.. gidip ev filan tutma niyetim var ne bilim ablamda kalıcam. ama bi daha dönmicem diyorum kendi kendime..
ağlama krizlerindeyim, haziran ayı fuara gittim4 tane bira içtim, salya sümük karışmış ağlamaktan şişmiş yüzüm, ömür msj çekti nerdesin sen ben seni almaya geliyorum diye...
ben evden kaçtım zomum, o da beni kaçırmak için evdekilere bişey söylemeden babasının arabasını almış kaçmış


neyse geldi beni bi gördü garibim şok oldu , seni bırakmam gidicez dedi, aslında aklım yerimde olsa yine kaçmazdım, olacağı varmış..
ablama hastahaneye gittik, eşyalarını bıraktık, ablam yalvardı düğününüzü ben yaparım nolur kaçmayın, gidin benim evimde kalın kaçmayın diye, ama ömür dinlemedi, benimde aklım pek yerinde değildi zaten.. bi baktım istanbul yolundayız..
gerisi....
AZ SONRA......

