Üniversitede tanıştığım bir erkek arkadaşım vardı. Beni öyle sever ben de onu öyle severdim ki herkes bize hayrandı, biz de kendimize... İlişkimiz hep evlilik üzerine kuruluydu o kadar emindik ki her şeyden..İlişkimizin 4. yılında erkek arkadaşım rahatsızlandı ameliyat olması gerekti ablası geldi yanına, aralarında tartışmalar oldu ablası benden bildi her şeyi, gidip annesine anlatmış annesi beni aradı erkek arkadaşımın ben ne olduğunu anlayamadım tabi. Erkek arkadaşımı arayıp ne olduğunu sordum. Erkek arkadaşım ben göstereceğim ona deyip kapadı telefonu daha sonra öğrendim ki annesin " sen de bittin ablam da bitti Zeynep de bitti " demiş.Ardından beni aradı konuştuk, ben önce biraz tepki verdim nasıl olur beni arar diye. Sonra dedim aşkım annenin gönlünü al gel, o sıra memleketindeydi. Sen ne kadar olgunsun seni seviyorum dedi kapadık telefonu. Ertesi gün aradım sabah açmadı akşam aradım açmadı, meğer annesi hasta olduğu için bırakmak istememiş onu. Telefonda sinirlendim bir şeyler söyledim. Memleketten geldiğini biliyordum. Geldi beni aramadı ben bi bahaneyle aradım. Yemekteymiş arkadaşlarıyla.. Kızdım hiç aramadım bu sırada İstanbul da 2. ameliyatını olmuş. O da beni aramadı 3 aya yakın ayrı kaldık, sonra mesaj attım ona aradım, geldi konuştuk bu ayrı kaldığımız sürede başka kızlarla görüşmüş etmiş. 3 ay uğraştım yapma etme diye, annesini aradım ablasıyla görüştüm. Annesi geldi İstanbul'a.. Seviyorum ama olmayacaktı cümlesi. Bir gece tesadüfen karşılaştık yolda ben bir arkaşımla buluşacaktım erkek, o gece gördükten sonra beni aradı geldi konuştuk biraz. Nasıl bu hale geldik dedi..Ertesi gün geleceğe dair bir şey söyleyemem dedi. Haziranda barışmıştık. Ocağa kadar götürdük, bu sürede ailesiyle sorunlar yaşadı yine. Okulu bitmiş memlekete gitmişti ayrı eve çıktı annesi çıldırdı tabi. Ablasıyla tartışmış bigün çıkıp geldi İstanbul'a annesi beni aradı yine benden bildi.Oysa gelişinden bile haberim yoktu ki diğer ablası da biliyordu. Neyse en sonunda yılbaşında yanına gittim sürpriz yaptım. Ama soğuktu sanki, cebimdeki paraya kadar paylaştım. Öncesinde artık evlenelim demişti tamam demiştim ben de, 2. dönem buraya gel dedi çalışıyordum okulda, nasıl geleyim dedim. yazın gelirim. bir şeyi bahane etti face de, İstanbul'a geldi beni görmeden gitti. aramadım kendi haline bıraktım ev arkadaşıyla konuşup. beni sildi sonra faceden. aradım konuştuk, denedik olmadı dedi, facede fotoğrafımı beğenen bir arkadaşım için kim o nerde tanıştın dedi açıkladım ki şifrem de vardı. bize zaman ver dedim tamam o zaman dedi. ertesi gün aramadı beni ben de onu, artık yorulmuştum. Zaten benden ayrıldıktan 2 hafta sonra bi kızla çıkmaya başlamış. Diğer kızlardan biri demiş onun için ve şimdi öğrendim o kızla evlenmiş evet..her şeyi hiçe sayarak, aklına bile gelmemişim.. Allahımdan tek dileğim hakkımı onda ve ailesinde bırakmaması. Elbet benim de hatalarım olmuştur ama ben hep olumlu yapıcı yaklaştım. Bana sen elinden geleni yaptın demişti ilk barıştığımızda, senin bir damla gözyaşın annemin binlerce gözyaşına bedel demişti. Ben ne diyim şimdi..Yüreğim alev alev, Hiç inanmadı onun için yaptıklarıma ve hayatına hiçbir şey olmamaış gibi devam etti. Ne düşündünüz paylaşırsanız çok sevinirim.