Sen yine bu şehirde kal ki
Beraber donalım iklimler eksileri gösterirken
Ne kadar yakın kalırsan soluduğum havalara
O kadar hayat bulur bedenim bilmelisin
Zaman buralara uğramıyor artık sevgili
Kayıp geçemiyor neden eskisi gibi üzerimden
Zaman beni öyle bir unuttu ki unuttuğun zaman bu şehri
Sorma…
Şehir izlerdi ya bilirdim ikimizi
Tutamadığım zaman ellerini
Hangi sokaklarda yürüdüğünü
Hangi manzaralara dalıp da beni düşündüğünü
Fısıldardı kulağıma ve zaman akardı o zamanlar
İçim rahattı sadece özlemekten anlardım şehir konuştuğunda
Şimdi hiç tanımadığım hangi topraklar üzerinde
Hangi caddeler önünde senin?
Beni sana ne,kim hatırlatıyor ki
Hangi insanların hayatlarına misafir olup
Heyecan buluyor kalbin tek başına
Hangi sohbetlere doyamayıp
Siliniyorum hatırından ara sıra
Kaç tane fikrin var ve içinde yer bulamıyorum kendime
Neler öğretiyorsun bana oralardan ruhun bile duymuyor
Anlamıyorsun konuşan şehir susuyor artık!
Birilerinin kulağından da çalamıyorum bir şeyler sana dair
Başka şehirlerden daha başka şehirlere yol alıyorsun
Ve yalnız bunu bilmekle yetinemiyorum üzgünüm
Haritalardan yollar aşıyorum ardından
Bir şeyler duyduğumda gözlerini karşıma almadan
Fikirlerim hep yanlış yollarına sapıyor bu şehrin
Lanet okuyorum artık kendime
Bu susan şehre…
Yalnızlara sırtını dönermiş şehirler de sevgili; sen niye?
