arkadaşlar beni çogunuz az çok tanır ben aklımdakini pat derim hep böyleydim 33 yaşıma geldim bundan sonrada küf tutmuş tulum değişmez derler o hesap değişmem
neyse geçende aile içinde bir konu oldu bende fikrimi açıkça dedim neyse o an kimseden ses yok hatta ablam doğru düşünmüşsün dedi ( konu bana kalsın ) neyse sonra anneme dert yanmış üzmüşüm onu bazı dediklerimi üzerine çekmiş neyse azcık annemide üzmüş annemde aldı karşısına beni 1 saat nasihat etti işte herkez sen gibi olmaz aynı düşünmez
eeee dedim o an bana yüzüme deseydiya dedim neyse anlıyacagınız canım sıkıldı amannnnnn hayat işte dedim ama olmadı içime oturdu ablamı aradım yinede annemin hatrına ablamı severim onun hatrına suçun olmasada özür diledim ama şuan ablama kırık azcık içim neyse paylaşayım istedim:sigara:
Seni o kadar iyi anlıyorum kso'm;
5 kız kardeşiz ve bazen bizlerde bir araya toplandığımız zaman görüş ayrılıkları yaşamıyor değiliz.
Hatta ablamın görüşleri bizlere ters gelirken bile susup onu dinleriz,bazende kardeşler arasında uçurum olduğu zamanda ablam annelik yapar bizlere ve orta yolda birleştirir.
Sonuçta ortaya konuşulmuş bir sözde,üstüne alınan alınsın der çekilebilirdin kenara ama sen üzerine düşen görevi yapmışsın ve ona göndermede bulunmamış olmana rağmen özrünü dilemişsin.Bundan sonrasında ister kabul etsin,ister etmesin!!!
Ama kardeşler arasında küslük,kırgınlıklar olmaz.Şu an senin başına Allah korusun bir şey olsa ablan,annelik yapar değil mi?
Üzülme üzme sıkma canını..
Yalnız değilsin ama bunu da unutma emi