Neden Sevmeyelim?
Önceden de yalnızdım aslına bakarsan Doğarken yalnızdım, ölürken de yalnız kalacağım Belki de bu yüzden bir çift olarak yaşamaya bu kadar hevesliyim.
Neden Sevmeyelim?
Seni sevmek istiyorum düş saatlerinde! Bir rüyadan uyanır gibi, hayatın orta yerinde gözümü açıp, şöyle gerine gerine esneyerek ama mutlu bir gülümsemeyle sana uyanasım var.
Neden olmasın? Neden böyle dalından düşmeye hazır duran yapraklar gibi, yaşam denilen şu kuru dalda tek başıma çırpınayım? Rengim solacak üstelik mevsim değiştikçe. Rüzgara, kara dayanamayıp sonunda düşeceğim.
Neden sevmeyeyim seni? Sen neden doludizgin koşmayasın bana? Biz neden deliler gibi aşık olmayalım? Neden?
Gençliğimde ailemle anlaşamadığımdan odama kapatırdım kendimi. Orada bir dünya kurmuştum. Yapayalnız ama arkadaşlarla, duvarlarda asılan posterlerle kalabalıklaştığını sandığım bir dünya yaşadım.
Sonra evlendim, eşime kızdıkça içerdeki odada televizyon seyrederek, kitap okuyarak ama kızgın ve yalnız geçirdim gecelerimi. Yoruldum, boşandım. Bu sefer evimi, hayatımı ayakta tutma derdine; para pul, geçim derdine çalışıp didinmekten yalnız kaldım. İki oda evimde duvara dikip gözlerimi geleceğimi düşünürken, yapayalnız uykuya daldım.
Ama yeter artık! İşte yerli yerine oturdu hayat, çok şükür kimseye muhtaç da değilim. Ayaklarım yere basar, yüreğim yere basar, aklım yere basarken, üstelik bu kadar yere basmak da insanı sıkarken; neden seni sevmeyeyim ki? Artık yalnızlık da yetmedi mi?
Senin de hikayen üç aşağı beş yukarı böyle değil mi? Madem gözün gözümü buldu bunca kalabalık içinde, madem gülümsedi dudaklarımız, madem ellerimiz dokunmak istedi birbirimize; o zaman sevmenin vakti değil mi?
Gönüllerimiz açken sevdaya, kader de bir oyun edip getirmişken bizi yan yana, bütün bu oyunlara ne gerek var? Neden sevmeyelim ki?
Netten Alıntıdır.
