Mutlu musun?Ömrümün beş-on-yirmi yılına malolduğun için...
Adını dilime miras bırakıp da,herkese senin adınla seslenmeme neden olduğun için...
Yüreğime geçilmez bir duvar örüp de,seni aşıp başka yüreklere gitmeme engel olduğun için...
Biliyor musun,ben hep mutluydum.
Hep eksilerdeydim,sen geliyordun sıfır oluyordum,gidiyordun eksiliyordum.
Hiç artı olmadım ama yine de mutluydum.
Çünkü biliyordum,sen benim yanımda 'nefes alıyordun'.
Herşeydim senin için,arkadaş,sevgili ve anne sıcaklığıydım.
Benim yanım sıcaktı,öyle demiştin ve sen hep üşürdün,biliyordum bunu.
Her gelişin bayramdı ve her gidişin yeni bir yıkım.
Bırakıp giderdin ya 'mecbur olduğun' uzaklara,ben çocuk olurdum,
düşerdim,dizlerim kanardı,senin her adımında parçalanırdım.
İçim acırdı..Ama mutluydum.
İhtimallerle yaşıyordum,belki gelecek,belki arayacak,belki seni seviyorum diyecek...
en çok da kalma ihtimalin...
Çünkü yanımda olursan daha çabuk sevecektin.Nasıl sevmezdin ki?
Ben çok seviyordum,sen uzaktaydın hep görmüyordun.
Ama ben hep seni seviyordum.
Su içerken,yemek yerken,seni düşünürken,seni özlerken seni seviyordum işte.
Ve uyumuyordum çoğu gecelerde.
İçim acıyordu ve ben sensizliğe dalıyordum.
Öl deseydin,ben mutlu olurum belki prenses,sen öl deseydin...
hiç düşünmeden ölürdüm.
Belki görmezdim mutluluğunu ama mutlu olacağını bilerek ölürdüm.
Ama sen bilmiyordun.
Olmaması gerek demiştin ve ben yokmuş gibi davranıyordum.
Seni sevdim ama önemli değil gibi,öleceğim ama önemli değil gibi...
Zaten seni sevmemle ölmem arasında pek bir fark da yoktu...
Hiç duymak istemediğin sözleri,sensiz gecelerde kendi kendime tekrarladım durdum.
Sen yoktun,uzakta olmalıydın,mecburdun,seni sevmemeliydim,yasaktı bu.
Seni bekledim,nasıl olsa delecektin bu yasağı.
Ben buna inanıyordum,sevginin gücüne...
Ve oldu da...
gece iki miydi yoksa üçmü...
yağmur vardı değil mi?
Sen öyle demiştin,dışardaydın,yağmur vardı,ağlıyordun...
film gibi,rüya gibi,beni sevdiğini söylüyordun.
Bensiz yapamıyordun,çok üşüyordun.
Ve ben de üşüyordum,dışarıda değildim oysa.
Ve ağlıyordum,ağlıyorduk,sana,bana,mecburluğuna,aramı zdaki yollara...
Hepsi rüya gibiydi...
Ama bilmiyordum ki yalan,herşey bitecek,hepsi oyun...
ve sen beni aldatacaksın...
Benim yanımda,ikimizin evinde,dizlerimde yatarken başkalarıyla olma hayali kuracağını bilmiyordum.
Ve bunları geri dönüp de gözümün içine baka baka bana anlatacağını bilmiyordum.
Ve benim,bütün bu olanlara rağmen sana 'çık git' diyemeyeceğimi bilmiyordum.
Ne kadar gurur tanımaz bir sevgi taşıyormuşum.
Lanet olsun ne kadar gurursuzmuşum...
Çok zaman geçti aradan.
Önce hep iyi ol istedim.
Başkası olsaydı 'sen de yan' derdim o zamanlarda,ama seni çok seviyordum.
Sonra kabullendim,kabullenmek kolay değilmiş,zamanla daha kötü oluyor insan.
Duygusaldım hep ama aşklara ağlamıyordum en azından.
Ama şimdi herşey daha farklı.
Sevemiyorum.
Dizlerim kanamıyor gidenlerin ardından.
Ve ben artık senin mutlu olmanı istemiyorum.
Mutlu olma,sen de yan,aynaya baktığında kırdığın kalpleri gör.
Ben nasıl içime akıttıysam gözyaşlarımı,
utandıysam seni sevdiğimden ve sana akıtacağım gözyaşlarımdan,sen de öyle utan,öyle ağla..
Seni seviyorum hala,evet.
Ama bir o kadar da nefret ediyorum.
Yeni hayatıma engel olduğun için,
rüyalarıma geldiğin için ve beni bir kopyamLa aldatıp,onu benim karşımda bıraktığın için...
Ve,beni yarım bıraktığın için....
'DİLERİM BİR OĞLUN OLMAZ:EĞER BİR OĞLUN OLURSA EN ÇOK BU SATIRLARI YAZAN ÜZÜLECEK.ÇÜNKÜ,BÜYÜK İHTİMAL,ARKA TEKER ÖN TEKERİ TAKİP EDECEK...
ALINTIDIR..
Adını dilime miras bırakıp da,herkese senin adınla seslenmeme neden olduğun için...
Yüreğime geçilmez bir duvar örüp de,seni aşıp başka yüreklere gitmeme engel olduğun için...
Biliyor musun,ben hep mutluydum.
Hep eksilerdeydim,sen geliyordun sıfır oluyordum,gidiyordun eksiliyordum.
Hiç artı olmadım ama yine de mutluydum.
Çünkü biliyordum,sen benim yanımda 'nefes alıyordun'.
Herşeydim senin için,arkadaş,sevgili ve anne sıcaklığıydım.
Benim yanım sıcaktı,öyle demiştin ve sen hep üşürdün,biliyordum bunu.
Her gelişin bayramdı ve her gidişin yeni bir yıkım.
Bırakıp giderdin ya 'mecbur olduğun' uzaklara,ben çocuk olurdum,
düşerdim,dizlerim kanardı,senin her adımında parçalanırdım.
İçim acırdı..Ama mutluydum.
İhtimallerle yaşıyordum,belki gelecek,belki arayacak,belki seni seviyorum diyecek...
en çok da kalma ihtimalin...
Çünkü yanımda olursan daha çabuk sevecektin.Nasıl sevmezdin ki?
Ben çok seviyordum,sen uzaktaydın hep görmüyordun.
Ama ben hep seni seviyordum.
Su içerken,yemek yerken,seni düşünürken,seni özlerken seni seviyordum işte.
Ve uyumuyordum çoğu gecelerde.
İçim acıyordu ve ben sensizliğe dalıyordum.
Öl deseydin,ben mutlu olurum belki prenses,sen öl deseydin...
hiç düşünmeden ölürdüm.
Belki görmezdim mutluluğunu ama mutlu olacağını bilerek ölürdüm.
Ama sen bilmiyordun.
Olmaması gerek demiştin ve ben yokmuş gibi davranıyordum.
Seni sevdim ama önemli değil gibi,öleceğim ama önemli değil gibi...
Zaten seni sevmemle ölmem arasında pek bir fark da yoktu...
Hiç duymak istemediğin sözleri,sensiz gecelerde kendi kendime tekrarladım durdum.
Sen yoktun,uzakta olmalıydın,mecburdun,seni sevmemeliydim,yasaktı bu.
Seni bekledim,nasıl olsa delecektin bu yasağı.
Ben buna inanıyordum,sevginin gücüne...
Ve oldu da...
gece iki miydi yoksa üçmü...
yağmur vardı değil mi?
Sen öyle demiştin,dışardaydın,yağmur vardı,ağlıyordun...
film gibi,rüya gibi,beni sevdiğini söylüyordun.
Bensiz yapamıyordun,çok üşüyordun.
Ve ben de üşüyordum,dışarıda değildim oysa.
Ve ağlıyordum,ağlıyorduk,sana,bana,mecburluğuna,aramı zdaki yollara...
Hepsi rüya gibiydi...
Ama bilmiyordum ki yalan,herşey bitecek,hepsi oyun...
ve sen beni aldatacaksın...
Benim yanımda,ikimizin evinde,dizlerimde yatarken başkalarıyla olma hayali kuracağını bilmiyordum.
Ve bunları geri dönüp de gözümün içine baka baka bana anlatacağını bilmiyordum.
Ve benim,bütün bu olanlara rağmen sana 'çık git' diyemeyeceğimi bilmiyordum.
Ne kadar gurur tanımaz bir sevgi taşıyormuşum.
Lanet olsun ne kadar gurursuzmuşum...
Çok zaman geçti aradan.
Önce hep iyi ol istedim.
Başkası olsaydı 'sen de yan' derdim o zamanlarda,ama seni çok seviyordum.
Sonra kabullendim,kabullenmek kolay değilmiş,zamanla daha kötü oluyor insan.
Duygusaldım hep ama aşklara ağlamıyordum en azından.
Ama şimdi herşey daha farklı.
Sevemiyorum.
Dizlerim kanamıyor gidenlerin ardından.
Ve ben artık senin mutlu olmanı istemiyorum.
Mutlu olma,sen de yan,aynaya baktığında kırdığın kalpleri gör.
Ben nasıl içime akıttıysam gözyaşlarımı,
utandıysam seni sevdiğimden ve sana akıtacağım gözyaşlarımdan,sen de öyle utan,öyle ağla..
Seni seviyorum hala,evet.
Ama bir o kadar da nefret ediyorum.
Yeni hayatıma engel olduğun için,
rüyalarıma geldiğin için ve beni bir kopyamLa aldatıp,onu benim karşımda bıraktığın için...
Ve,beni yarım bıraktığın için....
'DİLERİM BİR OĞLUN OLMAZ:EĞER BİR OĞLUN OLURSA EN ÇOK BU SATIRLARI YAZAN ÜZÜLECEK.ÇÜNKÜ,BÜYÜK İHTİMAL,ARKA TEKER ÖN TEKERİ TAKİP EDECEK...
ALINTIDIR..
