Meleğim'den resimli şiirler

[meleğim]

 

[meleğim]

 

[meleğim]

 

[meleğim]

 

[meleğim]

 

[meleğim]

 

[Kristen Stewart]

Teşekkürler canım

 

[maviboncuk]

teşekkürler canım

 

[meleğim]

sağolun benim güzel arkadaşlarım

 

[meleğim]

sağolun benim güzel arkadaşlarım

 

[meleğim]

ödünç hançer öldürmez beni
bir küfür gibi kara
kayış dilini ver
binlerce kez açıklasam da
dilini çözemediğim ihanet
gel birde bende dene kendini
ne sen öldürebiliyorsun beni bu cenkte



ne ben yenebiliyorum seni
yazıldığın mevsime çok su ver kendi izinden
giden yolları suçlarından arındır
arkanda kaldı seni ilerde bekleyenler
unutkan şiirler kopmuş alıntılar
hiçbir zaman kullanamadığın hatıralarla




Kendime yazdığın yaşam Öyküsü...!

ah, bu kadar aşk herkesi yanıltır
gelme üstüme
boşalmış yeminlerin bileği
ben sandığın sözcüklere vuran askimdir
ödünç hançer öldürmez beni
ya başka bir silah seç kendine
ya bırak başkasının ellerine
ölüm aşkın işidir
kork benden sevgilim
ahiretin olurum senin
bu kadar çok seven öldürmesini de bilirBen seni
çok yanılmış kalplerin sağlamlığıyla sevdim
gücümdü güçsüzlüğüm
ey, izini sürdüğüm ruhumdaki kara gölge,
büyüttüğüm oğullarımı bir bir elimden alan hayat
yanıltma beni, beni bana yakıştır
son darbeden önce ilk sözü söyleyemeyen!
kolay değil ödenmiş hayatın katili olmak
kör eder hançerini içimin gücü
ölümü göze alan yaşamasını da bilir

 

[meleğim]

Gözleri bulut rengindeydi

yok

melekut rengindeydi

atmosfer

kurşuni
ilksizlik sabahı rengindeydi

ruh..rengindeydi...

Haaa! Anladım; gözleri tümüyle ruh rengindeydi

ruh ne renktedir? Ruh mu?
Bilmeyecek ne var?
Ruh tümden ne renktedir

ne renktediiiir...Onun gözleri rengindedir.


Buğu ne renktedir? Onun gözleri renginde değil midir? Gözleriyle düş kuruyor

gözleriyle düşünüyor gibiydi

gözlerinin bir yerler gördüğünü sanmıyorum..."


"Ben şimdi düşlemimde bir odağa dalmışım

gözlerim durgun bir delinin gözleri
gibi gizemli bir korku içinde göremez olmuş

kıpırdamaz olmuş

açılıp
kapanmayı unutmuştur."

Yanılmayasınız

bunlar birilerine ilişkin söyleyerek duymasını istemediğimiz
sözlerden değildir

yok

bunlar bir şey değil

buna benzer söz çoktur

çok da
değersizdir

herkesin böyle sözleri olur

birilerine

bir seslenilene söylenecek
sözlerden söz ediyoruz biz

ondan başkasına söylenemeyecek

ondan
başkasına söylenememesi gereken

bununla birlikte onunda duymaması
gereken sözler

yüce

güzel tatlı sözler bunlardır

seslenilenin bile namahrem
olduğu sözler!


Bu nasıl söz? Bu nasıl seslenilen?

Bulunmadıklarında bulunduklarından daha çok "var olan" kimseler! Yer yer
duymamaları gereken sözlerin seslenileni olan kimseler bunlardır işte

kendileriyle hep konuşur durumda olduğunuz kimseler bunlardır

güzel
sözlerimizide bunlara söyleriz hep

duymalarını istemediğimiz sözleri

hep
yazıpta göndermediğimiz mektuplarıda bunlara yazarız...

Özgün sözler

"duyulmak" için söylenen sözler değildir

"söylenmek" için
söylenen sözlerdir. Özgün yazılar "okunmak"için yazılan yazılar değildir

"yazılmak" için yazılan yazılardır...

Kuşlara benzer duygular. Nereden gelir bilinmez. Kah çığlık çığlıktır

kah
sesleri işitilmez. Bağrında güneşler tutuşmuyorsa selamlayıp geçerler seni.


Kuşlar soğuk iklimi sevmez...


Aşk sevenin içinde varolan bir güçtür. Kendisini sevgiliye çeker.
Oysa sevgi sevilende varolan bir albenidir. Seveni sevilene götürür.


Aşk

sevgiliye egemenliktir. Oysa sevgi

sevilende yok olma susuzluğudur.

 

[meleğim]

Birden içime şu korkunç soru düşüvermişti: "Ben hangiyim?"
Ruhunun bu kaygıyı duyumsayabilecek oranda büyük

geniş olduğunu
düşünüyorum. Kişinin kendini kendi içinde yitirmesinden daha korkunç ne
olabilir? Kişinin kendi içinde...ne desem?..kendisiyle iç içe olmuş

kendilerini
kendisi gibi göstermiş...yabancılar olmasından daha büyük bir yıpranış olabilir
mi?


Şimdi ben kim olduğumu bilmiyorum...ne korkunç!


İçine bir yeraltı su geçidi gerek senin
İğretilere kapın açılmasın diye senin


Evin içinde bulunan bir su testisi bile
Dıştan gelen bir ırmaktan iyi senin için

Çok ilginç! O var iken görmüyordum

o çağırıyor iken işitmiyordum...Ben
görmeye başladığımda o yoktu...Ben işitmeye başladığımda o
çağırmıyordu...!


Soğuk

duru bir pınar

senin karşında coşmakta

çağırmakta

inlemekteyken

sende suyun değil

ateşin susuzluğunu çekiyor iken

pınarın kurumasıyla
birlikte

pınarın

senin susuzluğunu çektiğin o ateşten boşalıp buğulaşarak
boşluğa uçmasıyla birlikte böylece ateşin

çöle saldırarak onu kendi
içerisinde eritmesiyle

yerden ateş bitip

gökten ateş yağmasıyla birlikte
senin ateşin değil suyun susuzluğunu çekmeye başlaman

sonra da
varoldukça senin yokluğunun üzüntüsüyle eriyen kimsenin yokluğunun
üzüntüsüyle bir yaşam boyu erimen ne üzücüdür!

"Var olmak"

dar

karanlık bir hücredir; kapısı ölüm

penceresi yaşamdır

pencerelerini bulmamış olanlar ya da yalnız"var olmak"la yetinecek ölçüde
"az" olanlar ile bu "az olmak"tan biraz çok olmaları ya da çok duruma
gelenler intiharın kurtarıcı yardımıyla

kapıyı açar

kurtuluşa doğru
kaçarlar..."

"İnsan" olma "bilme" ile gerçekleşmektedir. Bunun en yüce belirginliği de
kendini bilmedir. "Kendini bilme "ne rastlantısal olarak

ne de daha önceki bir
kararlaştırma ile ve ne de gaybi ilham

kalbi duyumsama veya iç ışıması ile
olur.


Başkası (L'autrui) ile yürüttüğü ilişkilerinden yola çıkarak insan

"ben"
(Lemoi)e ulaşmaktadır. "Başka" olanı tanımakla ve duyumsamakla"kendisi"ni
keşfetmektedir.

Benim sevgilim o kadar latiftir ki “olmak” tozuna bulaşmamış...
Zaten vücud giysisini giymiş olsaydı

benim sevgilim olmazdı.


Benim sevgilim asla gelmeyecek. Ancak ölüm ile son bulacak bu aşk... böyle...

 

[meleğim]

Birşeyler Var Yüreğimde Can Çekişen

İçimdeki boşluğu dolduracak gücüm kalmadı yar…

Seni sana anlatacak dermanım yok…

Bir şeyler var yüreğimde can çekişen
Yollanan resimbir şeyler var beni her saat başı öldüren.

Kana bulanmış duygularımYollanan resimkana bulanmış inan yarınlarım…
Dünümde sen vardınYollanan resimbugünümse karanlık.
Aydınlığımı zifiri gecelere teslim edişimin sancısı hala yüreğimde.
İnan o günkü gibi acıyor kalbim…

Yaralarımı kapatmaya çalıştıkça büyüyor kanamalarımYollanan resim
artıyor beni kavuran yangınlarım…

Geçmişin bulutları düşlerime yığıldı kaldı.
Ne yağmur yağıyor ne de gök gürültüsü var.
Boşaltmıyor içindekileri.

Bardaktan boşanırcasına yağsaYollanan resimbelki de acılarım dinecek.
Ama tek bir damla bile akıtmıyor gözlerimden.
Sanki damlalarla kayıp gideceğinden korkuyor.

Ah yar ahhh…
Anlamadın beniYollanan resimanlatamadım beni…
Anlayamadığın onca şeyi sırtlayıp unutacaksın beni biliyorum…
Bunu yapma yarYollanan resimanlatamasam da anlayamasan da unutma beni…

Sakın unutma..!
Unutursan eğer seni bende bulamam..
NE OLUR KAYBOLMA

 

[meleğim]

BEN ONA AŞK/SIN DERDİM

Ben ona yürekli ayazımsın derdim,

Hüzünlü yanlarımı jilet gibi kesen.

Çöl sıcağında yanardım bakışlarına,

Sürgündüm kalbine kanatsa da diken.

Ben ona göçlerimsin derdim özleten.

Yanardım içimdeki ben/e sarılırken.

Kursağıma düşerdi saçların kokusu,

Fısıltı kalırdım dilimden geri dönen.

Tualiydim ahenkli eşsiz renklerinin.

Ben ona yolumsun derdim bitmeyen.

Omzuma izi düşen gecelerim olurdu,

Keman sesinde ağlardım yokluğuna.

 

[meleğim]

Ben ona kalbimin piyano sesi derdim.

Beyaz duyguma beyaz kardı üşüten,

Sürgünüydüm sevdanın yazı olmasa da.

Ben ona cüretkâr sevdamsın derdim,

Sessizliğime sesli saraylardan gülen.

Yağmur ağlardım bahar kolundayken.

Terkiydim arkasında kamçısı yaksa da.

Ben ona âhir yüzümün aynası derdim.

Düğüm olurdu dudaklarım dokununca,

Kanı akardı yüreğimin öptüğünde beni.

Sürgündüm busesine kirpiğim ıslakken,

Ruhuma düşmese de ışığı yıldız bilirdim.

Bilsem de olmadığını ona aşksın derdim.

 

[_Dersena_]

Tüm paylaşımlar için teşekkürler..