Kadere inat yine dimdik yürüyeceğim bu hayat yolunda.
Belim, bileğim ayağım bükülse de sevgi dolu olacak yüreğim,
Bir engel taşıyorsa bu benim çilekeş bedenim,
Ben engelli değil, yüreğinde umut sevinç ve sevgi besleyen biriyim.
Sanırlar ki engel; elde, ayakta, gözde, dilde, kulakta ve zihinde,
Her ne kadar engelliler denilse de onlara, asıl özür onları göremeyenlerde, gözlerimizde, koşmayan ayaklarımızda ve uzanmayan kollarımızdadır.
Sen; göremeyen arkadaşının elinden tutabildin mi?
Sen; yürüyemeyen bir arkadaşının ayağı olabildin mi?
Sen; duymayan, Konuşamayan bir arkadaşının dili kulağı olabildin mi?
Sen; düşünemeyen bir arkadaşının düşüncesi olabildin mi?
Çok uzak değil bunlar sana,
Bir el uzatman
Bir adım atman,
Bir tebessüm etmen,
Bir şefkatli bakışın,
Bir insan olduğumuzu düşünerek
Yarın bizim ne olacağımızı düşünmemiz yeterde artar bile,
VE ONLARIN;
Sana nasıl sıcak baktığımı göreceksin…
Sen; duyamayan arkadaşının,
Sana söylediği türküyü duyuyor olacaksın…
Sen; yürüyemeyen arkadaşının,
Sana geliyorum sen bana yürü deyişini duyacaksın…
Sen; zihnine kilit vurulmuş arkadaşının,
Sana sevgiyi anlatıyorum ve sende beni anlıyorsun deyişini duyacaksın…
Sana sevgiyle mahzun mahzun bakan arkadaşının,
Ve sana sımsıcak,gözlerinin ışıl ışıl ışıldaması göreceksin…
