Kapıda Ayrılık var..! Onu Sen mi Çağırdın ?

[Şahmaran.]

Kapıda Ayrılık var..! Onu Sen mi Çağırdın ?



Oturup yaşadıklarınızı ve çevrenizdeki insanların yaşadıklarını düşününce

ayrılığın hangi şekilde olursa olsun birdenbire geldiğini fark ediyorsunuz. Kimse kollarını açıp

onu dört gözle beklemiyor. Bunu biraz imgesel bir şeklin içine sokarsak

ortaya bilinen ama görünmeyen bir mizansen çıkabilir. Öyleyse bir deneyelim. Bir kadın ve bir erkek evde oturmaktadır. Birden kapı çalar ve adam kadına seslenirken diyalog başlar:


-Kapı çalıyor açsana.!

Ne kadar duygusuz bir ses tonu diye düşünerek kapıya doğru yönelir kadın

insan sesine biraz sevecenlik katar düşüncesiyle. Kapıyı açtığı andaki serzenişi birden şaşkınlığa dönüşür. Ne diyeceğini bilemez bir halde sevgilisine seslenir:


-Kapıda ayrılık var..! Onu sen mi çağırdın..?


Adam ne diyeceğini bilemez birden ve kekeler gibi çıkar kelimeler ağzından.

-Şeyy

bir gün yolda karşılaşmıştık. Ben de bir ara uğra

konuşuruz demiştim. Bu kadar çabuk geleceğini bilmiyordum.

Bana niye söylemedin? Bu evde ben de yaşıyorum

benim de bilmem gerekmez miydi..?

-Nasıl olsa geleceğini sen de biliyordun. Ha bugün ha yarın

ne fark eder.. gelmesi yakındı..

-Hayır

bilmiyordum..Bilmek ayrı

konuşmak ve buna karar vermek ayrı. Şimdi onu nasıl içeri alırım? Her taraf darmadağınık

ortalığı toparlamadım. Üstelik şu an onu misafir edecek yerim yok..!

-Şu an bunu tartışmamız doğru değil

kapıda bir misafirimiz var.

-O senin misafirin

benim içinse davetsiz bir misafir. Neden bunu hiç konuşmadın benimle? Bir sorun vardı da neden paylaşmadın..?


Kapıda bekleyen ayrılık iyice tedirgin olmuştur. Böyle sahnelere fazlasıyla alışkındır ama yine de kötü olmuştur işte. Onu çağıran adama döner ve son noktayı koyacak sözü söyler..


-Sen daha sevgilinle bile konuşamıyorsun

konuşmamışsın

kaldı ki benimle nasıl konuşacaksın? Beni etkilemez böyle duygusal sahneler

işimi yapar giderim. Ama bir daha beni çağırdığında bundan sevgilinin de haberi olsun.


Bunları söyledikten sonra gider. Kadın ve erkek geri planda kalır ve aslında kadının ortalığı toparlayamadım dediği

yüreğinin dağınıklığıdır. Birdenbire gelen ayrılığı nerede yatıracağını bu yüzden bilemez. Bu gibi sahneler her zaman yaşanır. Roller değişir

sahne ve replikler değişir ama sonuç hep aynıdır...çünkü susmak hiçbir zaman bir cevap değildir. Ve ayrılık öyle yüzsüzdür ki; aklınızdan geçirseniz dahi

dudaklarına gülümseyişini yapıştırır ve hemen gelir. Ortalığı toparlamaya fırsat dahi bulamazsınız...