Tam 6 sene evvel,koskoca geçen 6 yıl,dile kolay.-hmm
O zamanlar yeni işten ayrılmış üzgün,bitkin bir halde iş arıyorum,bildiğim bilmediğim gazetedeki tüm eleman ilanlarına cv gönderiyor,ön mulakatlara katılıyor ve hep bir umud içinde bekliyorum,o gelicek hayırlı haberleri:aglayan:
Çok sevdiğim canım kankam ile ayrıldığım işyerinden tanışıyor ve bana ismen o ileride eşim olucak aşkımdan bahsediyor.Çok iyi insan,senin gibi,herkeze kucak açan biri diyor ama bir türlü tanışma fırsatımız olmuyor.Hatta bir gün kendisini ziyarete ofise geliyor ama yine denk gelip karşılaşamıyoruz eşim olucak kişi ile.Tam o çıkıyor bende kankamın odasına gidiyorum.Salise farkı ile kaçırıyorum onu görmeyi….:dusun:
Ağustos’un 1’inde İstanbul Yenibosna’da birlikte bir iş görüşmesine gitmek için evden çıkıyorum,kankam ile yine aynı işyerinde çalışacağız hayali ile kankam sekreter olucak ben ise muhasebe bölümüne bakacağım gideceğim iş görüşmesindeki firmanın.
Giyinmişiz,süslenmişiz :ayna:ama nasıl yeni cicilerimiz,temiz pak bir şekilde kol kola verdik yol aldık birlikte.Anam adresi arıyoruz o Ağustos’un sıcağında ne makyaj kaldı bizde,ne başka bir şey…:ayna:
Bulduk iş yerini böyle karanlık bir pasaj,çay ocağı var girişte sorduk abi biz burada iş görüşmesine geldik nasıl bir yer;aman kardeşim siz delimisiniz,ne gelen eksik oluyor,neden giden dedi adam bize.Biz arkamıza bile bakmadan nasıl kendimizi dışarı attık o anda size anlatamam.Ama nasıl gülüyoruz birbirimize bakarak
Sonra kankam hadi M…. arayalım gelsin ya,valla olmuyor böyle kanka.Açtık tlf yerimizi tarif ettik.Geldi o geldi ileride eşim olucak adam ama ben diyorumki ‘’ay kanka bu adamımı bana yakıştırdın yaa,bu ne böyle’’hiç aklıma gelmiyor tabi onunla birlikte bir aşk yaşayacağımı.
Sonrası bizlere yardım etti,onun aracı olması ile büyük bir şirketin muhasebe bölümüne yerleştim,çok süper bir şirket tabi dolgun maaşım var tüm sosyal haklarımda.Bu arada ben akşamları iş çıkışı arıyorum bir kahve içip sohbet ediyoruz,her şey güzel gidiyor,biz çok iyi anlaşan iki arkadaş olarak devam ederken ben Candostum diyorum,oda bana Tatlıbela diyor.Onun yanında her şeyi unutuyor sadece ben oluyorum,doğal,hiçbir sıkıntısı olmayan bir melek oluyorum.Gözyaşlarımı sadece ona akıtıyorum,başımı omzuna yasladığımda bana destek olan koca bir dağ varmış gibi hissediyor ve kendimi çok daha güçlü hissediyorum
Bir hafta sonu birlikte yine sözleştik ve birlikte Kızkulesi’ne gideceğiz tabi ben yine eve anneme yalan söyledim,açıköğretim sınavım var diye,çıktım evden hemen her zamanki köşede sabahın 07.30 da bekliyor beni,ama nasıl koşarak gidiyorum ona,onun yanında her şeyi unutuyorum yaa…..
Yoldayız şarkılar söylüyoruz,sohbetler ediyoruz,o koca yol nasılda bitiyor anlamıyoruz bile.Kız Kulesindeyiz ve cafede oturuyoruz sohbetler ediyoruz.Ne kadar da çok anlatacaklarımız var birbirimize ama,çenemde yerlerde tabi
O günün akşamına kadar birlikte olmak,birbirimize bir adım daha yaklaştırmış oldu,artık eve gitmek hiç istemiyor ve onunla hep onunla olmak istiyorum ama aramızda halen arkadaşlıktan da öte dostluk var ve ben ona aşık olduğumu söyleyemiyorum,ya söylersem kaybedersem ben onsuz ne yaparım diyorum
Ama aklıma koydum işe gidiyorum sabah evden alıyor,kahvaltı yapıyoruz ve beni bırkıyor,tam dilime kadar geliyor yo hayır söyleyemiyeceğim diyorum.Akşam oluyor geliyor beni işyerimden alıyor,yine dolaşıyoruz yine söylemeliyim diyorum ama yine olmuyor.Bu şekilde hem büyük bir acı ile kalbimde onunla ,onun bu içimde günden güne büyüttüğüm aşk ile tam 2 ay geçti ve biz tabi artık vazgeçilmez olduk.Sesimizi duymadan,birbirimizi görmeden bir saniye bile geçirmiyoruz. (Sonradan itiraf ediyorki bana,bana aynı duyguları taşıyan insan,sırf beni kaybetme korkusundan dolayı söyleyememiş,beni sevdiğini,aşık olduğunu)
Artık ciddi bir şekilde acı çekiyorum,çünkü içimde beslediğim sevgiyi haykırmak istiyorum,ve aklıma ona bir mektup yazmak geldi,ona içimde tüm büyüttüğüm,onun için beslediğim sevgiyi anlatan o mektubu yazdım.Ço zor olmadı inanın,öyle bir mektupki bu halen saklarım o mektubu.
Artık o gelicek mektup hazır,yine ben adım atacağım sonunda ya keybedeceğim onu,yada sonsuza denk kazanıp bir ömür geçireceğim.Geldi çantamda mektubum ve söze nasıl başlayacağımı bilemiyorum.Yüzüm asık çünkü utanıyrum,ellerim titriyor,sesim titriyor ve ben bir türü cesaretimi toparlayıp söylemiyorum.Allah kahretsin diyorum hayır bu sefer söyleyeceğim.
- Neyin var? Dedi
- Sana bir şey vereceğim ama ben arabadan indikten sonra okuyacaksın!!
- Ama neden?
- Utanıyorum,seni kaybetmekten korkuyorum!!
- Şimdi buda ne demek oluyor?
- Lütfen söylediğimi yap !!
Ben arabadan mektubu verdiğim gibi koşarak ve ağlayarak nasıl gidiyorum ama varya.Onun vereceği tepki benim için çok önemli ve evdeyim bekliyorum.Çoktanmektubu okumuştur ama neden halen ses yok,neden halen tlf çalmıyor neden!!Ağlıyorum evdekiler benim yorgun olduğum için uyduğumu erkenden yattığımı biliyorlar ama uyumak ne mümkün.Böyle bir şey olabilirmi?
Bir mesaj,bir mesaj yaaa ne olur bir mesaj…Mesaj olmasa bile bir çağrııı at ne olurrrrr…….
Evet artık onu kaybettim onu sonsuz kaybettim,artık o yoktu hayatımda.Gülüşü ile bana hayat veren,ellerimi tuttuğunda tüm kötülüklerden arındığım insan artık yoktuNe yaparım nasıl yaşarım bilmyiroum..Tlf elimde bekliyorum,camdan bakıyorum,o geçer belki diye yok….
Ve ertesi gün sabah işe gitmek için evden çıktım,bir baktım ki her zamanki yerde o yok bomboş,gözlerim onu arıyor ama o yok..İnsanın hayatı tek bir insan ile dopdolu iken birden hayat bu kadar boşalırmı söyleyin bana boşalırmı?
Ve duraktayım otobüse uzun zamandır binmediğim için bir tuhafım,birden gözümü kaldırdımki yanımda o elinde bir gül ve mektubum, akşamdan beri kendini toparlayamadığını,o an ne yapacağını ve ne söyleyeceğini bilmediği için,benimle konuşmaya utandığını ve o an sadece seni seviyorummmmmmmmm diye bağırmak istediğini ama akşamdan buyana ağladığını…Benide üzmek istemediği için beni arayamadığını söyledi.Sarıldım ona ilk defa aşkım diyerek,sevgilim diyerek hıçkırıklarla ağlayarak sıkı sıkı sarıldım aşkıma…………..
İşe gidilirimi yaa,gitmicem banane,hastayım yalanları banane evet hastayım aşkıma ben sırılsıklam aşk hastasıyım yalanmı?hayır doğru tabiî ki yalan değil!!!!
İşte bu şekilde başladı bizim aşk hikayemiz;Çok fazla zorluklar çıktı önümüze,engeller vardı,kimsenin atlatamıyacağı çok büyük engeller.Ama çok şükürler olsunki biz Rabbimizin verdiği güç ve inançla hepsini yendik.
Evlendik 5 yaşında dünya tatlısı bir oğlumuz var.İsminide Berke Umut koyduk.Berkemizdedik Umutumuz olucak bize dedik.El ele verdik ve halen ilk günkü gibi büyük bir aşk ile Rabbim soluk verdiği sürece onunla nefes almaya devam edeceğim.
Halen ismini duysam kalbim yerinden çıkacak gibi atar,şu an kalbimin sesini duyabilirsiniz yanımda olsanız.
İşte böyle işte bu bizim aşk hikayemiz
GEÇ BULDUM AMA ERKEN KAYBETMEYECEĞİM.Her zaman seni seveceğim Kocabebeğim:
-hmm-hmm
Şahmaran.
O zamanlar yeni işten ayrılmış üzgün,bitkin bir halde iş arıyorum,bildiğim bilmediğim gazetedeki tüm eleman ilanlarına cv gönderiyor,ön mulakatlara katılıyor ve hep bir umud içinde bekliyorum,o gelicek hayırlı haberleri:aglayan:
Çok sevdiğim canım kankam ile ayrıldığım işyerinden tanışıyor ve bana ismen o ileride eşim olucak aşkımdan bahsediyor.Çok iyi insan,senin gibi,herkeze kucak açan biri diyor ama bir türlü tanışma fırsatımız olmuyor.Hatta bir gün kendisini ziyarete ofise geliyor ama yine denk gelip karşılaşamıyoruz eşim olucak kişi ile.Tam o çıkıyor bende kankamın odasına gidiyorum.Salise farkı ile kaçırıyorum onu görmeyi….:dusun:
Ağustos’un 1’inde İstanbul Yenibosna’da birlikte bir iş görüşmesine gitmek için evden çıkıyorum,kankam ile yine aynı işyerinde çalışacağız hayali ile kankam sekreter olucak ben ise muhasebe bölümüne bakacağım gideceğim iş görüşmesindeki firmanın.
Giyinmişiz,süslenmişiz :ayna:ama nasıl yeni cicilerimiz,temiz pak bir şekilde kol kola verdik yol aldık birlikte.Anam adresi arıyoruz o Ağustos’un sıcağında ne makyaj kaldı bizde,ne başka bir şey…:ayna:
Bulduk iş yerini böyle karanlık bir pasaj,çay ocağı var girişte sorduk abi biz burada iş görüşmesine geldik nasıl bir yer;aman kardeşim siz delimisiniz,ne gelen eksik oluyor,neden giden dedi adam bize.Biz arkamıza bile bakmadan nasıl kendimizi dışarı attık o anda size anlatamam.Ama nasıl gülüyoruz birbirimize bakarak
Sonra kankam hadi M…. arayalım gelsin ya,valla olmuyor böyle kanka.Açtık tlf yerimizi tarif ettik.Geldi o geldi ileride eşim olucak adam ama ben diyorumki ‘’ay kanka bu adamımı bana yakıştırdın yaa,bu ne böyle’’hiç aklıma gelmiyor tabi onunla birlikte bir aşk yaşayacağımı.
Sonrası bizlere yardım etti,onun aracı olması ile büyük bir şirketin muhasebe bölümüne yerleştim,çok süper bir şirket tabi dolgun maaşım var tüm sosyal haklarımda.Bu arada ben akşamları iş çıkışı arıyorum bir kahve içip sohbet ediyoruz,her şey güzel gidiyor,biz çok iyi anlaşan iki arkadaş olarak devam ederken ben Candostum diyorum,oda bana Tatlıbela diyor.Onun yanında her şeyi unutuyor sadece ben oluyorum,doğal,hiçbir sıkıntısı olmayan bir melek oluyorum.Gözyaşlarımı sadece ona akıtıyorum,başımı omzuna yasladığımda bana destek olan koca bir dağ varmış gibi hissediyor ve kendimi çok daha güçlü hissediyorum
Bir hafta sonu birlikte yine sözleştik ve birlikte Kızkulesi’ne gideceğiz tabi ben yine eve anneme yalan söyledim,açıköğretim sınavım var diye,çıktım evden hemen her zamanki köşede sabahın 07.30 da bekliyor beni,ama nasıl koşarak gidiyorum ona,onun yanında her şeyi unutuyorum yaa…..
Yoldayız şarkılar söylüyoruz,sohbetler ediyoruz,o koca yol nasılda bitiyor anlamıyoruz bile.Kız Kulesindeyiz ve cafede oturuyoruz sohbetler ediyoruz.Ne kadar da çok anlatacaklarımız var birbirimize ama,çenemde yerlerde tabi
O günün akşamına kadar birlikte olmak,birbirimize bir adım daha yaklaştırmış oldu,artık eve gitmek hiç istemiyor ve onunla hep onunla olmak istiyorum ama aramızda halen arkadaşlıktan da öte dostluk var ve ben ona aşık olduğumu söyleyemiyorum,ya söylersem kaybedersem ben onsuz ne yaparım diyorum
Ama aklıma koydum işe gidiyorum sabah evden alıyor,kahvaltı yapıyoruz ve beni bırkıyor,tam dilime kadar geliyor yo hayır söyleyemiyeceğim diyorum.Akşam oluyor geliyor beni işyerimden alıyor,yine dolaşıyoruz yine söylemeliyim diyorum ama yine olmuyor.Bu şekilde hem büyük bir acı ile kalbimde onunla ,onun bu içimde günden güne büyüttüğüm aşk ile tam 2 ay geçti ve biz tabi artık vazgeçilmez olduk.Sesimizi duymadan,birbirimizi görmeden bir saniye bile geçirmiyoruz. (Sonradan itiraf ediyorki bana,bana aynı duyguları taşıyan insan,sırf beni kaybetme korkusundan dolayı söyleyememiş,beni sevdiğini,aşık olduğunu)
Artık ciddi bir şekilde acı çekiyorum,çünkü içimde beslediğim sevgiyi haykırmak istiyorum,ve aklıma ona bir mektup yazmak geldi,ona içimde tüm büyüttüğüm,onun için beslediğim sevgiyi anlatan o mektubu yazdım.Ço zor olmadı inanın,öyle bir mektupki bu halen saklarım o mektubu.
Artık o gelicek mektup hazır,yine ben adım atacağım sonunda ya keybedeceğim onu,yada sonsuza denk kazanıp bir ömür geçireceğim.Geldi çantamda mektubum ve söze nasıl başlayacağımı bilemiyorum.Yüzüm asık çünkü utanıyrum,ellerim titriyor,sesim titriyor ve ben bir türü cesaretimi toparlayıp söylemiyorum.Allah kahretsin diyorum hayır bu sefer söyleyeceğim.
- Neyin var? Dedi
- Sana bir şey vereceğim ama ben arabadan indikten sonra okuyacaksın!!
- Ama neden?
- Utanıyorum,seni kaybetmekten korkuyorum!!
- Şimdi buda ne demek oluyor?
- Lütfen söylediğimi yap !!
Ben arabadan mektubu verdiğim gibi koşarak ve ağlayarak nasıl gidiyorum ama varya.Onun vereceği tepki benim için çok önemli ve evdeyim bekliyorum.Çoktanmektubu okumuştur ama neden halen ses yok,neden halen tlf çalmıyor neden!!Ağlıyorum evdekiler benim yorgun olduğum için uyduğumu erkenden yattığımı biliyorlar ama uyumak ne mümkün.Böyle bir şey olabilirmi?
Bir mesaj,bir mesaj yaaa ne olur bir mesaj…Mesaj olmasa bile bir çağrııı at ne olurrrrr…….
Evet artık onu kaybettim onu sonsuz kaybettim,artık o yoktu hayatımda.Gülüşü ile bana hayat veren,ellerimi tuttuğunda tüm kötülüklerden arındığım insan artık yoktuNe yaparım nasıl yaşarım bilmyiroum..Tlf elimde bekliyorum,camdan bakıyorum,o geçer belki diye yok….
Ve ertesi gün sabah işe gitmek için evden çıktım,bir baktım ki her zamanki yerde o yok bomboş,gözlerim onu arıyor ama o yok..İnsanın hayatı tek bir insan ile dopdolu iken birden hayat bu kadar boşalırmı söyleyin bana boşalırmı?
Ve duraktayım otobüse uzun zamandır binmediğim için bir tuhafım,birden gözümü kaldırdımki yanımda o elinde bir gül ve mektubum, akşamdan beri kendini toparlayamadığını,o an ne yapacağını ve ne söyleyeceğini bilmediği için,benimle konuşmaya utandığını ve o an sadece seni seviyorummmmmmmmm diye bağırmak istediğini ama akşamdan buyana ağladığını…Benide üzmek istemediği için beni arayamadığını söyledi.Sarıldım ona ilk defa aşkım diyerek,sevgilim diyerek hıçkırıklarla ağlayarak sıkı sıkı sarıldım aşkıma…………..
İşe gidilirimi yaa,gitmicem banane,hastayım yalanları banane evet hastayım aşkıma ben sırılsıklam aşk hastasıyım yalanmı?hayır doğru tabiî ki yalan değil!!!!
İşte bu şekilde başladı bizim aşk hikayemiz;Çok fazla zorluklar çıktı önümüze,engeller vardı,kimsenin atlatamıyacağı çok büyük engeller.Ama çok şükürler olsunki biz Rabbimizin verdiği güç ve inançla hepsini yendik.
Evlendik 5 yaşında dünya tatlısı bir oğlumuz var.İsminide Berke Umut koyduk.Berkemizdedik Umutumuz olucak bize dedik.El ele verdik ve halen ilk günkü gibi büyük bir aşk ile Rabbim soluk verdiği sürece onunla nefes almaya devam edeceğim.
Halen ismini duysam kalbim yerinden çıkacak gibi atar,şu an kalbimin sesini duyabilirsiniz yanımda olsanız.
İşte böyle işte bu bizim aşk hikayemiz
GEÇ BULDUM AMA ERKEN KAYBETMEYECEĞİM.Her zaman seni seveceğim Kocabebeğim:
-hmm-hmm
Şahmaran.
