TAKILI KALDI...
Gözlerin...
Gözlerin takılı kaldı aklıma;
Buğulu,derin,
Mahsun gözlerin!
Şefkat bekleyen,
"Sev beni" diyen,
Sevgiyle bakan gözlerin...
Ellerin...
Ellerin takılı kaldı aklıma;
Sıcak,sevecen,
Ürkek ellerin!
Güven isteyen,
"Bırakma" diyen,
Sımsıkı saran ellerin...
Sözlerin...
Sözlerin takılı kaldı aklıma;
İçten,samimi,
Etkileyen sözlerin!
"Benimsin" diyen,
"Seninim" diyen,
Huzur veren sözlerin...
Yüreğin...
Yüreğin takılı kaldı aklıma;
Vefa dolu,aşk dolu,
Tutku dolu yüreğin!
"Hayat senle güzel" diyen,
O TERTEMİZ YÜREĞİN
Şiirin hikayesi:
2001 yılında 33 yaşında "çiçeği burnunda asker"dim Edirne'de.. Eşimden ve oğlumdan ilk ayrı kalışımdı....çok zordu ama yinede şikayet etmiyor ve şükrediyordum Allah'a...Bir akşam gazinoda çay-sigara içerken askerlerimden bir grubun ah üstüne ahh yaktıklarını duydum....önce kibarca uyardım,"şikayet etmeyin,güçlü olun" diye....daha 20 li yaşlardaydılar hepsi ve çoğu bekardı...Vatan hizmetiydi ve ancak onur duyularak yapılırdı,şikayet edilerek değil..ve karamsarlığın da faydası yoktu....morali,iyimserliği,sabrı ve şükür paylaşmak varken insanların gücünü kırmanın anlamı yoktu...biraz sabrettim ama sinirlerim bozuldu oğlum aklıma gelince....3 düşük 1 erken doğumdan sonra dünyaya gelmişti ve ben O'nu bırakıp seve seve gelmiştim askere....üstelik hastaydı da....sevgili eşim pınar hanımla ise herşeyi bırakıp kaçarak evlenecek kadar sevmiştik birbirimizi....ben O'nu da bırakıp gelmiştim ve asla şikayet etmiyordum...bütün bunları düşününce sabredemedim ve askerlerimin yanına oturup anlattım bunları....ağladı bazıları...özür diledi...ama en önemlisi ben bile tüm bunlara rağmen dimdik ayaktayken,çok daha rahat şartlarla askerlik yaparken şikayet ettikleri için utandılar...."utanmayın" dedim...."anlıyorum sizi....kolay değil....ama her zaman beterin beteri vardır ve çaresi olmayan durumlarda negatif olmanın anlamı yoktur"....o günden sonra bölüğün çavuşluğundan "abiliğine ve güzin ablalığına " terfi ettim)
bu şiiri işte o gece,yatağıma uzanıp oğlumu,eşimi ve gece olanları düşündüğümde yazdım....sayılı gündü bitti çok şükür...geriyede okuduğunuz bu şiir kaldı....şiir askerlikle ilgili değil...ama insanın orda neyi ne kadar özlediğini anlatıyor diye yazdım bunları...hani belki sizinde vardır asker tanıdıklarınız....:aglayan::aglayan:
Gözlerin...
Gözlerin takılı kaldı aklıma;
Buğulu,derin,
Mahsun gözlerin!
Şefkat bekleyen,
"Sev beni" diyen,
Sevgiyle bakan gözlerin...
Ellerin...
Ellerin takılı kaldı aklıma;
Sıcak,sevecen,
Ürkek ellerin!
Güven isteyen,
"Bırakma" diyen,
Sımsıkı saran ellerin...
Sözlerin...
Sözlerin takılı kaldı aklıma;
İçten,samimi,
Etkileyen sözlerin!
"Benimsin" diyen,
"Seninim" diyen,
Huzur veren sözlerin...
Yüreğin...
Yüreğin takılı kaldı aklıma;
Vefa dolu,aşk dolu,
Tutku dolu yüreğin!
"Hayat senle güzel" diyen,
O TERTEMİZ YÜREĞİN
Şiirin hikayesi:
2001 yılında 33 yaşında "çiçeği burnunda asker"dim Edirne'de.. Eşimden ve oğlumdan ilk ayrı kalışımdı....çok zordu ama yinede şikayet etmiyor ve şükrediyordum Allah'a...Bir akşam gazinoda çay-sigara içerken askerlerimden bir grubun ah üstüne ahh yaktıklarını duydum....önce kibarca uyardım,"şikayet etmeyin,güçlü olun" diye....daha 20 li yaşlardaydılar hepsi ve çoğu bekardı...Vatan hizmetiydi ve ancak onur duyularak yapılırdı,şikayet edilerek değil..ve karamsarlığın da faydası yoktu....morali,iyimserliği,sabrı ve şükür paylaşmak varken insanların gücünü kırmanın anlamı yoktu...biraz sabrettim ama sinirlerim bozuldu oğlum aklıma gelince....3 düşük 1 erken doğumdan sonra dünyaya gelmişti ve ben O'nu bırakıp seve seve gelmiştim askere....üstelik hastaydı da....sevgili eşim pınar hanımla ise herşeyi bırakıp kaçarak evlenecek kadar sevmiştik birbirimizi....ben O'nu da bırakıp gelmiştim ve asla şikayet etmiyordum...bütün bunları düşününce sabredemedim ve askerlerimin yanına oturup anlattım bunları....ağladı bazıları...özür diledi...ama en önemlisi ben bile tüm bunlara rağmen dimdik ayaktayken,çok daha rahat şartlarla askerlik yaparken şikayet ettikleri için utandılar...."utanmayın" dedim...."anlıyorum sizi....kolay değil....ama her zaman beterin beteri vardır ve çaresi olmayan durumlarda negatif olmanın anlamı yoktur"....o günden sonra bölüğün çavuşluğundan "abiliğine ve güzin ablalığına " terfi ettim)
bu şiiri işte o gece,yatağıma uzanıp oğlumu,eşimi ve gece olanları düşündüğümde yazdım....sayılı gündü bitti çok şükür...geriyede okuduğunuz bu şiir kaldı....şiir askerlikle ilgili değil...ama insanın orda neyi ne kadar özlediğini anlatıyor diye yazdım bunları...hani belki sizinde vardır asker tanıdıklarınız....:aglayan::aglayan: