Aslı Oktay
Daimi Üye
26 haziran…
Yine sonu aglamayla biten bir doktor randevusu… acilma hala 2.5 cm… Doktor saskin acilma baslayali 1 hafta oldu. Bir haftadir dogumu bekliyoruz… Doktorum uzuluyor halime. Gozlerim daha odayi terkedemeden doluyor, akan yaslara engel olamiyorum. “Uzulme vakti daha gelmemistir. Vakti saati gelince istesen de orda durmuycak zaten” diyor. Aklim Kabul etse de durumu gonlum sabirsiz, ben sabirsiz, melegime kavusamamanin verdigi uzuntunun yani sira , artik hamilelik agir geliyor… 1 ayi askin suredir cektigim agrilar kasilmalar… esimin yardimi olmadan kalkamamak oturamamak… hormonlar da tavan yapmis durumda her soylenilene aliniyorum… Tahammulum yok hicbirseye herseye sinirleniyorum yada daha kotusu aglamaya basliyorum…
En guzeli yatmak uyku zamanin gecmesinde en cok yardimci olan sey… yatiyorum… Bir basinc! Lavobaya gitmeliyim diye dusunuyorum ama ne care yataktan kalkmak icin esimin yardimina ihtiyacim var yine yoksa kalkmak ne mumkun. Esimi uyandiriyorum beni kaldirmasi icin. Elimi tutuyor gozlerime bakiyor “artik uzulme nolur kavusucaz kizimiza sadece bize nazlaniyor” diyor. Dogruluyorum cevap vermeden sukut en guzeli o an benim icin ayaga kalkiyorum ve birden bir su bosaliyor anlamiyorum once yok artik diyorum bu kadar da olmaz. Tuvalete bile gidemiyorum artik Rabbim yardim et… ama sonra bir adim daha atiyorum su gelmeye devam ediyor ve diger adimda durduramiyorum. Nedense sonradan aklima geliyor dogum suyum bu! Garip bir sevinc azar azar agrilar hemen hazirlaniyoruz. O sirada esim dogum cantasini arabaya koyup gelirken hanimefendiye geliyorum haber veriyorum doguma gidisimi… hastaneye yol aliyoruz… icimde tuhaf bir heyecan sancilar artiyor ama umrumda degil artik vuslat vakti daha fazla bekleyis yok artik bilinmezlik yok ya dogacak ya dogacak artik kacisi yok!
Acilin onune park ediyoruz arabayi, hastaneye giriyoruz. Tekerlekli sandalyeye oturtuyor Filipinli gulec bir hemsire. Bir odaya aliyorlar. Muayene icin bir doktor geliyor. Acilma hala 2.5 cm bir an umitsizlige kapiliyorum suyum geldigi halde neden acilma olmuyor diye telaslaniyorum sonucta dogum bana yabanci yanimda ne oldugunu anlatacak bir kimsem de yok bir an yalnizligim koyuyor. Gozler yine dolu dolu acaba saglikla dogurabilecek miyim endisesi yuregimde. Hemsire tansiyonumu olcuyor serum icin elimin ustune igneyi takiyor agrilar sancilar umrumda degil tek derdim bebegim onu saglikla dunyaya getirebilmek kilo mu olcmek icin teraziye cikartiyolar Aman Allah’im o ne hayatimda bu kiloyu gormedim ben hemsire yuzumun aldigi sekilden anlamis olacak ki merak etme dogumda 10 kilo gidiyor zaten diyor. Hemsiremle laklak doverken endiselerim uzuntum hersey gidiyor esim yanimda elimi siki siki tutuyor cok agladin bak kizimiz dayanamadi diyor agzimda sabanimsi bir gulumsemeyle “Azmin sonu selamet” diyorum. E bu kadar duaya gelsin bir zahmet hemsire konusmamizi merak ediyor esime soruyor "az once agliyordu simdi neden guluyor?" icimden geciriyorum “ delidir ne yapsa yeridir.”
Biraz vakit gectikten sonra beni baska bir odaya aliyorlar sabah 6 civari… agrilar siklasiyor agri geldiginde heykel gibiyim hareket edersem sanki daha da artacak esim uykusuz yat diyorum biraz dinlen beni birakamiyor…
Suriyeli bir doktor geliyor muayene devam acilma var mi diye bakiyor. Ama canimi cok yakiyor. Artik nesem yerinde ya espriyi elden birakmiyorum. “Kesin esad yanlisi bu hatun Turkleri sevmiyor o yuzden canimi yakti” esim guluyor “delisin diyor”
Saat 8 kendi doktorum Rande geliyor “Ya Asli ben sana demistim” diyor “ama cok dua ettin Rabbim icabet etti” diyor. Yuzumde agrinin da verdigi elemle tuhaf bir gulumseme…
Agrilar dayanilmaz hal aldiginda artik epidurali istiyorum diyorum daha acilma artmadi mi bir kontrol daha yapiliyor nihayet 4cm. Cenab-i Hakka sukrediyorum cunku artik takatim kalmadi. Dogumhaneye aliyorlar anestezi uzmani geliyor epidurali yapiyor 10 dk icinde muthis bir rahatlama…
Artik rahatim agriyi gosteren cihaz agrilarin cok siddetli oldugunu gosteriyor ama bende en ufak bir agri hissi yok aksama kadar hanimefendide kizlara rapor veriyorum hemsirem uyariyor “uyumalisiniz dogum esnasinda enerjiye ihtiyaciniz olucak” ama benim icim kipir kipir uyumak hak getire. Annemle gorusuyorum annem telasli kizi elin memleketinde dogum yapiyor hemde yalniz basina. Annemin kiymetini anliyorum bir kez daha artik ana yuregi nasil birseydir biliyorum. Evlat icin nasil yanip tutusurmus yurek ogreniyorum…
Ve nihayet saat 6ya dogru kasilmalar basliyor kontroller yapiliyor 10cm… muthis bir ikinma hissi… lavobaya gitmek istiyorum dogrulmaya calisiyorum ne mumkun hemsire hemen yatiriyor. Iste burasi filmin koptugu yer. Ben “tuvalete gidicem” diyorum hemsire birakmiyor “o hissettigin lavabo ihtiyaci degil cocuk” diyor. “Ya!!!” diyorum “insan bilmez mi kendini gidiyim geleyim sonra dogurcam soz ama simdi bir birak beni!” hemsire basliyor gulmeye cok safca bir cumle kurmus olmaliyim ki baya gulmesi uzun suruyor. Rande yaninda 3 hemsireyle daha geliyor “noluyor” diyorum “ordu gibi toplandilar basima” esim elimi tutuyor. Muhtesem kasilmalar…Benimse aklim hala tuvalette! Dogum basliyor ikiniyorum… bir yandan da bagiriyorum “Benim lavaboya gitmem lazim!!!” hemsire en nihayetinde bana dert anlatamayinca esimle arapca konusuyor eger goturursek cocugu tuvalette dogurur bu hissettigi tuvalet degil! Esim bana anlatmaya calisiyor ama nafile ben hala “gitmeliyim” diye nara atiyorum. Biz kasilmalar ve ikinmalar arasi hemsirelerle inatlasirken birden bir rahatlama kucagima birden morumsu birsey koyuyolar anlamiyorum sonra dikkatli bakinca melegimi farkediyorum. Kimse demedi ki icerde bulundugu sividan oturu morumsu bir sekilde dogar diye ne bileyim ben korkuyorum bir an nefessiz kalmis icerde mosmor kesilmis saniyorum. Sonra hemen durumu anlatiyorlar.kizimda zaten basinca yaygarayi icim rahatliyor kizim nefes aliyor zeynebimi hemen temizliyorlar ve kollarima veriyorlar.
Minigim artik kollarimda… kucuk bir insan koynumda. Hemen bir buse konduruyorum melegime. Kimseyi opmedim belki bugune kadar boyle bir sevincle…Esime bakiyorum mutlulukla gozlerinde yas ikimizin de ellerini tutuyor.Rabbime bir kez daha hamd ediyorum. Iyi ki melegimi verdin Rabbim …iyi ki verdin Zeyneb’imizi …
Yine sonu aglamayla biten bir doktor randevusu… acilma hala 2.5 cm… Doktor saskin acilma baslayali 1 hafta oldu. Bir haftadir dogumu bekliyoruz… Doktorum uzuluyor halime. Gozlerim daha odayi terkedemeden doluyor, akan yaslara engel olamiyorum. “Uzulme vakti daha gelmemistir. Vakti saati gelince istesen de orda durmuycak zaten” diyor. Aklim Kabul etse de durumu gonlum sabirsiz, ben sabirsiz, melegime kavusamamanin verdigi uzuntunun yani sira , artik hamilelik agir geliyor… 1 ayi askin suredir cektigim agrilar kasilmalar… esimin yardimi olmadan kalkamamak oturamamak… hormonlar da tavan yapmis durumda her soylenilene aliniyorum… Tahammulum yok hicbirseye herseye sinirleniyorum yada daha kotusu aglamaya basliyorum…
En guzeli yatmak uyku zamanin gecmesinde en cok yardimci olan sey… yatiyorum… Bir basinc! Lavobaya gitmeliyim diye dusunuyorum ama ne care yataktan kalkmak icin esimin yardimina ihtiyacim var yine yoksa kalkmak ne mumkun. Esimi uyandiriyorum beni kaldirmasi icin. Elimi tutuyor gozlerime bakiyor “artik uzulme nolur kavusucaz kizimiza sadece bize nazlaniyor” diyor. Dogruluyorum cevap vermeden sukut en guzeli o an benim icin ayaga kalkiyorum ve birden bir su bosaliyor anlamiyorum once yok artik diyorum bu kadar da olmaz. Tuvalete bile gidemiyorum artik Rabbim yardim et… ama sonra bir adim daha atiyorum su gelmeye devam ediyor ve diger adimda durduramiyorum. Nedense sonradan aklima geliyor dogum suyum bu! Garip bir sevinc azar azar agrilar hemen hazirlaniyoruz. O sirada esim dogum cantasini arabaya koyup gelirken hanimefendiye geliyorum haber veriyorum doguma gidisimi… hastaneye yol aliyoruz… icimde tuhaf bir heyecan sancilar artiyor ama umrumda degil artik vuslat vakti daha fazla bekleyis yok artik bilinmezlik yok ya dogacak ya dogacak artik kacisi yok!
Acilin onune park ediyoruz arabayi, hastaneye giriyoruz. Tekerlekli sandalyeye oturtuyor Filipinli gulec bir hemsire. Bir odaya aliyorlar. Muayene icin bir doktor geliyor. Acilma hala 2.5 cm bir an umitsizlige kapiliyorum suyum geldigi halde neden acilma olmuyor diye telaslaniyorum sonucta dogum bana yabanci yanimda ne oldugunu anlatacak bir kimsem de yok bir an yalnizligim koyuyor. Gozler yine dolu dolu acaba saglikla dogurabilecek miyim endisesi yuregimde. Hemsire tansiyonumu olcuyor serum icin elimin ustune igneyi takiyor agrilar sancilar umrumda degil tek derdim bebegim onu saglikla dunyaya getirebilmek kilo mu olcmek icin teraziye cikartiyolar Aman Allah’im o ne hayatimda bu kiloyu gormedim ben hemsire yuzumun aldigi sekilden anlamis olacak ki merak etme dogumda 10 kilo gidiyor zaten diyor. Hemsiremle laklak doverken endiselerim uzuntum hersey gidiyor esim yanimda elimi siki siki tutuyor cok agladin bak kizimiz dayanamadi diyor agzimda sabanimsi bir gulumsemeyle “Azmin sonu selamet” diyorum. E bu kadar duaya gelsin bir zahmet hemsire konusmamizi merak ediyor esime soruyor "az once agliyordu simdi neden guluyor?" icimden geciriyorum “ delidir ne yapsa yeridir.”
Biraz vakit gectikten sonra beni baska bir odaya aliyorlar sabah 6 civari… agrilar siklasiyor agri geldiginde heykel gibiyim hareket edersem sanki daha da artacak esim uykusuz yat diyorum biraz dinlen beni birakamiyor…
Suriyeli bir doktor geliyor muayene devam acilma var mi diye bakiyor. Ama canimi cok yakiyor. Artik nesem yerinde ya espriyi elden birakmiyorum. “Kesin esad yanlisi bu hatun Turkleri sevmiyor o yuzden canimi yakti” esim guluyor “delisin diyor”
Saat 8 kendi doktorum Rande geliyor “Ya Asli ben sana demistim” diyor “ama cok dua ettin Rabbim icabet etti” diyor. Yuzumde agrinin da verdigi elemle tuhaf bir gulumseme…
Agrilar dayanilmaz hal aldiginda artik epidurali istiyorum diyorum daha acilma artmadi mi bir kontrol daha yapiliyor nihayet 4cm. Cenab-i Hakka sukrediyorum cunku artik takatim kalmadi. Dogumhaneye aliyorlar anestezi uzmani geliyor epidurali yapiyor 10 dk icinde muthis bir rahatlama…
Artik rahatim agriyi gosteren cihaz agrilarin cok siddetli oldugunu gosteriyor ama bende en ufak bir agri hissi yok aksama kadar hanimefendide kizlara rapor veriyorum hemsirem uyariyor “uyumalisiniz dogum esnasinda enerjiye ihtiyaciniz olucak” ama benim icim kipir kipir uyumak hak getire. Annemle gorusuyorum annem telasli kizi elin memleketinde dogum yapiyor hemde yalniz basina. Annemin kiymetini anliyorum bir kez daha artik ana yuregi nasil birseydir biliyorum. Evlat icin nasil yanip tutusurmus yurek ogreniyorum…
Ve nihayet saat 6ya dogru kasilmalar basliyor kontroller yapiliyor 10cm… muthis bir ikinma hissi… lavobaya gitmek istiyorum dogrulmaya calisiyorum ne mumkun hemsire hemen yatiriyor. Iste burasi filmin koptugu yer. Ben “tuvalete gidicem” diyorum hemsire birakmiyor “o hissettigin lavabo ihtiyaci degil cocuk” diyor. “Ya!!!” diyorum “insan bilmez mi kendini gidiyim geleyim sonra dogurcam soz ama simdi bir birak beni!” hemsire basliyor gulmeye cok safca bir cumle kurmus olmaliyim ki baya gulmesi uzun suruyor. Rande yaninda 3 hemsireyle daha geliyor “noluyor” diyorum “ordu gibi toplandilar basima” esim elimi tutuyor. Muhtesem kasilmalar…Benimse aklim hala tuvalette! Dogum basliyor ikiniyorum… bir yandan da bagiriyorum “Benim lavaboya gitmem lazim!!!” hemsire en nihayetinde bana dert anlatamayinca esimle arapca konusuyor eger goturursek cocugu tuvalette dogurur bu hissettigi tuvalet degil! Esim bana anlatmaya calisiyor ama nafile ben hala “gitmeliyim” diye nara atiyorum. Biz kasilmalar ve ikinmalar arasi hemsirelerle inatlasirken birden bir rahatlama kucagima birden morumsu birsey koyuyolar anlamiyorum sonra dikkatli bakinca melegimi farkediyorum. Kimse demedi ki icerde bulundugu sividan oturu morumsu bir sekilde dogar diye ne bileyim ben korkuyorum bir an nefessiz kalmis icerde mosmor kesilmis saniyorum. Sonra hemen durumu anlatiyorlar.kizimda zaten basinca yaygarayi icim rahatliyor kizim nefes aliyor zeynebimi hemen temizliyorlar ve kollarima veriyorlar.
Minigim artik kollarimda… kucuk bir insan koynumda. Hemen bir buse konduruyorum melegime. Kimseyi opmedim belki bugune kadar boyle bir sevincle…Esime bakiyorum mutlulukla gozlerinde yas ikimizin de ellerini tutuyor.Rabbime bir kez daha hamd ediyorum. Iyi ki melegimi verdin Rabbim …iyi ki verdin Zeyneb’imizi …
Rabbim kızını babası ile sana bağışlasın kuzum Rabbim onun acısını göstermesin büyük hanım, salih kızlar olduğunu göstersin inşallah Benim yerime kokla yeğenimi
