Anne Şiirleri

[Mαʟєficα•]

Bir Ananın Ağıdı


Bir annenin ağıdıydı geceyi saran
Çığlık çığlığa sürüklenen düşlerin uzağına
Sayfalar düşmüş kenarına yılgınlığın
Hayata uzak yaşam sesleri vurulmuş kucağında.

Saçlarını savuran rüzgârlara karışıyordu sesi
Öpereken oğlunun son nefesini dudağından
Umudun karasınaydı dile gelen isyanı
Bir Faşist mermisi yuva kurmuş- oğlunun döşüne

Başmış ta ana oğlunu göksüne-
Memesini emzirir gibi-
Acılarını aaaaaaatıyordu oğluna.
Gözleri yaşlı ve yorgun
Bakışları çığlık çığlığa..................

Zamanın dişlediği duygularla yılgın
Ellerini tutardı oğlunun da
Kor şafaklar tutuşurdu sabaha.
Bir annenin ağıdıydı geceyi saran.
Ondandır şimdi bütün şafaklar
Ölüm sessizliğinde buruk ve kırgın..............

Abdullah Oral


Seni özlüyorum yine, içim yanıyor anne
Senin sıcaklığını arıyorum, ıssız çöllerde
Sana vurgunum anne, delicesine
Yine sar beni anne, ben: bebekçesine.

Sevgine muhtacım anne, şefkatine
Ilık rüzgar gibi hadi, es yine
Ben kimim anne, kendimi unuttum bile...
Dünya karmaşasından, sen beni uyandır yine

Esse bir deli rüzgar, kokun gelse anne
Yalnızlığımda sana ne kadar muhtacım
Çıkarcılar üşüştü yine her yere
Karşılıksız, o yüce sevgine muhtacım.

Senin şefkat dolu kolunda
Yıllar nasıl geçti anne
Şimdi senden ayrı buralarda
Günler neden bitmez böyle.

Hollanda günlerim sancılı geçer anne
Senden ayrı günüm bir hüzün verir içime
Sen varsan eğer aklımda, mutluyum yine
Senden gayri her şey boş, bilesin anne.

 

[Mαʟєficα•]

Canım Anneme


Gün doğumuyla oynaşırken gözlerim
Düştün aklıma Anne.
Ufka kanat çırpan kuşlar-
Sen oluyordun-
Kanatlarınla okşuyordun yanaklarımı.

Ne zaman adını ansam
Hüzün yüklü yağmurlar esip geçiyor
Yamaçlarından gözlerimin

Oysa ben Gülüşlerinin sıcaklığını ararım
Günün ilk ışığında

Bakışların bir gök kuşağı gibi geçer-
Yüreğimin ortasından
Ve ardından başlar gözlerimin bulutları–
Yağmur dökmeye.

Yine sensizliğe dökülür
Ağır aksak yağmurlarla bastırılan özlem

Dağlarımın karanfil ve leylak kokuları
Yanık yağ kokularına bırakıyor iken yerini.
Usulca yayılıp dağılır günün içine hasretin

Bedenim, ağır hasar görmüş /batık gemi misali
Düşer sanayinin paslı kollarına-
İşte o an
Nasılda özlerim başımı göksüne dayayıp
Öylece orada seni koklayarak kalmayı

Yüreğimin çocuk yanı hüzünlü anne
Ne zaman aklıma düşsen-
Dokunduğum her şey sen oluyorsun
İçimde delice çırpınan bir minik serce
Yırtıyor kendini eteklerinde hasret dağlarının
Canım annem

Sensizliği bölüşen gecelerde
Karadeniz oluyor hasretin başlıyor
Kıyılarına çarpmaya yüreğimin.
Kaç zamandır
Örse yatırdım içimdeki sızıları
Yüreğime inen her balyoz
Seni döküyordu gözlerimden
Canım annem.

Günün yorgunluğuna aldırmam anne.
İş dönüşü her şeyi unutan çocuklara dönüyorum
İçimdeki sızı yarım kalmış bir şiirden
Ben hep yorgun düşerdim seni özlemekten.

Ve hala sensiz
Anahtar deliğinde bıraktığım
Çocukluğum yetim.
Bir bilsen anneciğim bir bilsen
Seni nasıl özledim.,


Abdullah Oral

 

[Mαʟєficα•]

Sizlere layık bir evlat olamadım
Sevg ile boynunuza sarılamadım
Felek hep şaşırttı bir yön bulamadım
Kusurum büyüktür beni bağışla anam


Sevgi ye hasretim ben doğuştan beri
Bazan derbeder im bazanda serseri
Biliyorum çok üzdüm kırdım sizleri
Bu günahkar evladını bağışla babam


Boynum bükük kaldı hep eller yanında
Umudum yok ne bugünde nede yarında
Çaresiz tek başıma kaldım sonunda
Bu talihsiz yavrunu bağışla anam


Neyleyim ki her gelen bir darbe vurdu
Yüreğim isyan etti yaram kudur du
Her gün ağlamaktan gözlerim kurudu
Bu kadersiz oğlunu bağışla babam


Şu başımı yastığa koyduğum zaman
İçimde fırtınalar gözümde duman
Kaderim merhametsiz vurur durmadan
Ben bu dünyayı nasıl seveyim anam


Umutsuz kapkaranlık dünya neyime
Umudumu bağlamışım artık ölüme
Bbırakında gideyim ben asıl yerime
Sizleri kırmaktansa öleyim babam


Şu dünyada huzurlu bir gün görmedim
Acılarla doluyum bir gün gülmedim
Düşe kalka yaşadım ama ölmedim
Kara yazımı nasıl sileyim anam


yüreğinde acı bitmiyor
Kör talih yakamdan elin çekmiyor
Azrail bu canımı almak istiyor
Hakkını helalet sen canım babam

 

[Mαʟєficα•]

nasıl olcak sensizlik bilemiyorum anne
artık odana bile giremiyorum
hatırladıkca gülüşünü
nasıl kabullenirim anne ölüşünü

eriyip gidiyorsun gözümün önünde
herseyde sen varsın bugünde dünde
sihirli bir deynek olsa elimde
ölümü öldürürdüm senin yerine

dün salondaki dantellerini kokladım
hepsi sen kokuyor bir bir yokladım
ağladığımı görmesınler dıye
gözyaşlarımı sakladım anne

artık ne tadım var ne tuzum
gözüme bile gelmiyor kınalı kuzum
annem düştü kırıldı sazım
ne baharım kaldı ne de yazım

yüreğim yanıyor kalbim kanıyor
herkes beni ağlamaz sanıyor
yürek dedikleri böyle yanıyor
gitme anne
YÜREĞİM YANGIN YERİYKEN GİTME...

 

[Mαʟєficα•]

Doğduğumdan beridir,
Aşığım ben kokuna,
Duan her an benledir
Canımda cansın ana.
Yemedin sen yedirdin,
Giymedin hep giydirdin,
Helal sütünü emzirdin,
Varlığıma sebepsin ana.
Yüklendin tüm derdimi,
Okşadın hep kalbimi,
Sende buldum kendimi,
Karanlığıma güneşsin ana.
Sakladın benden hüznünü,
Gösterdin gülen yüzünü,
Ömrüme harcadın ömrünü,
Ayağında bir tozum ana.
Ayrılmadın baş ucumdan,
Su içtin göz yaşımdan,
Gül kokar, al yanağından,
Derdime dermansın ana.
Ayağının altındadır cennet,
Sen bana kutsalsın elbet,
Sana hürmet, büyük ibadet,
Uğruna canım fedadır ana…

 

[Mαʟєficα•]

Ben anayım ana!..
Kanımla,canımla
Dokuz ay ongün karnımda taşıdım
Ak sütümle gecemi gündüzüme kattım
Kundaklara beşiklere beledim
Mermer saksıda topraksız çiçek yetiştirdim
Büyüttüm yürüttüm okuttum adam ettim
Vatan uğruna asker eyledim
Ölecekse vatanı bayrağı için ölsün dedim
Kana susamış lanetli terör ellerinde
Ölüm fermanını verin diye büyütmedim..

Ben anayım ana!..
Duy beni ATAM duyun beni şehitlerim
Bunlar senin benim kanımdan olamaz
Ey! Çanakkalede Sarıkamışta kanları dökülen
Ahmed''im Mehmed''im Hasan''ım
Biliyorum sende kabrinde isyanlarda,
Biliyorum döktüğün kanlar ağlamakta.. Anne,
Anneciğim
Yine kağıdım ve kalemim elimde
Yine bişeyler yazıyorum gece vaktinde...

Hani hep gece saat 11´ lerde odama, kontrole gelirdin,
Uyudummu uyumadımmı diye bakardın,
Elimde kağıtla kalemi görünce
Nasılda kızardın...

Sağ yanımda ders kitaplarım
Sol yanımdada şiirlerim olurdu…
Sessizce odama girmen
Ne de güzel olurdu,
Hep sert olmak isterdin bana
Ama olamazdın anne,
Sert halinde bile şevkat gizliydi
„Şiir yazmada, dersine çalış“ diye bağırışların
Yüzümü adeta okşar gibiydi…

„Yarın sabah okula ben değil, sen gideceksin“ derdin.
„Bu kez seni babana gerçekten şikayet edeceğim“ diye yemin ederdin...

Canım annem,
Kaç yıl geçti aradan,
Beni babama hala şikayet etmedin…

Şimdi, ne o küçük odam,
Ne o gizli tuttuğum şiirlerim
Nede beni geceleri kontrol eden sen varsın yanımda…

Şimdi büyük bir evim,
Sevdiğim bir eşim
Kitaplığımda saklamadığım şiirlerim
Ve seni özleyen yüreğim var anne...

Yoksa
Yoksa ben
Ben büyüdümmü anne…


“Şiir yazacağına, yemek pişirmeyi öğren” deyişlerin
“Kız çıkta odandan bir işin ucundan tut” diye seslenişlerin
Hala kulağımda anne,

Hala şiir yazıyorum,
Yemek pişirmesinide öğrendim anne
Evin bütün işlerinide yalnız ben görüyorum,
ilk önce işlerimi yapıp
Sonra şiir yazıyorum,
Tıpkı senin istediğin gibi anne...

Yoksa
Yoksa ben
Ben büyüdümmü anne...

Yüzünü kara çıkarmadım
Okudum, çok şükür,
Bir mesleğim var
Ama şiirlerden hala vazgeçemedim anne...

Ne zaman bir şiir yazsam aklıma sen geliyorsun
Bütün ilhamlarımı anne, bana sen veriyorsun...

Havana Bozkurt

 

[Mαʟєficα•]

Büyüdüm yeşerdim dağ gibi anne
Gençliği başlangıç yerine gömdüm
Bir sevda sardıki ağ gibi anne
Yanan meşale idim böylece söndüm

Düşüncede canı sona bıraktım
Öncelik cananın oldu hep anne
En küçük mevzuda sorun yarattım
Yağmurlar gözüme doldu hep anne

Hor görüldüm şiddet ile büyüdüm
Korkup kabuğuma çekildim anne
Dayak attım yeri geldi dövüldüm
Yoldular hep baştan ekildim anne

Zayıftım hep mağlup oldum
Sen beni yeşerttin ben soldum anne
Yaşam savaşında mermi ile doldum
Ne yazıkki artık ben öldüm anne

 

[Mαʟєficα•]

Senin nazarında çocuğum anne
Hâla gözlerinde küçüğüm anne
Nerde benim ilk öpücüğüm anne ?
Ben senin gönlünün gülüyüm anne...

Ömürden geçen bu ellinci sene
Anne, gözlerinde çocuğum yine...

Sevginle süsledim gönül bahçemi
Duanla doldurdum hayat bohçamı
Ana dili yaptım bundan lehçemi
Dokunsan ağlarım, doluyum anne...

Ömürden geçen bu ellinci sene
Anne, gözlerinde çocuğum yine...

Param- parça oldum, hasta yatınca
Nemli gözlerinle mâsum bakınca
Sevgi kelepçeni, kalbe takınca
Bilmeyenler sandı, deliyim anne...

Ömürden geçen bu ellinci sene
Anne, gözlerinde çocuğum yine...

Yekpâre kapladın, sevginle beni
Göklere çıkardın ilginle beni
Büyüttün, okuttun bilginle beni
Emret, hizmetinde köleyim anne...

Ömürden geçen bu ellinci sene
Anne, gözlerinde çocuğum yine...


Oktay Zerrin

 

[Mαʟєficα•]

Sevgi değişiyor bu boşlukta
Beynimdeki kanlar çekiliyor
Gözlerim dalıyor uzaklara
Nerdesin anne
Çıkmaz bir yoldayım
Kendimi arıyorum hayat denen kargaşada
Geceleri korkuyorum
Ellerini uzat anne
Büyümek ne zor şeymiş
Yalanlarla beslenmiş kalpler
Acımasızca harcanmış hayaller
Kurtar beni...
Böylemi olacaktı herşey
Yaşamaktan bıkmak
İçindeki güneşi söndürmek
Neden kıyıyorlar bize?
Çiçeklerimizi kendi ellerimizle
Suladık, büyüttük
Şimdi de solduruyoruz
Umut tohumları saç yüreğime
Güneşimi bana geri ver
Bir gün pişman olursam ki
Olurum...
Beni affet!
Üç günlük dünyada
Sevgi dolu yüreğini aç
Ellerimi hiç bırakma anne!

Nigar Baran

 

[Mαʟєficα•]

Küçükken en korkusuz sığınağım

Büyüdükçe en yakın dert ortağım

Yol gösterenim,akıl verenim,bi''tanem

Hem arkadaşım,hem dostum,hem annem...



Gül yüzün soldu son zamanlarda,

Namaz örtün bembeyaz bir taç başında...

Geçip giden yılların hüznü yer yer,

Kara gözlerinin yıldızlarında...



O yüce,o tükenmez,O rızası için verişin,

Nurlandırdı hepimizi yaşam boyu çepçevre...

Yüzünde bir gülüşün çiçeklenmesi için

Neler yaparım bilir misin anne? ..



Kalbindeki sıcak sevgi pınarı,

Dilerim gürül gürül aksın bi''tanem...

Gözlerinde parlayan yaşam ışığı

Hiç ama hiç sönmesin canım annem

 

[Mαʟєficα•]

Ağladı, anam ağladı
Gözünden akan kandı
Taputta bayrak vardı
Yerde yatan şehit... evladı

Ana , duy sesimi ana
Elini yüreğine koy
Bin evlat feda ,
Bu vatan uğruna ... Anam

Kalk, dimdik dur
Sesini düşmana duyur, anam
Bayrağa, sımsıkı tutun
Gerekirse, sende şehit olursun...Anam

Gelsem anam, gelebilsem
O mübarek elini öpebilsem anam...
Şehitlik mertebesine yükselebilsem
Anam şehit, ben şehit diyebilsem anam...

Anam, gül artık
Sorarlarsa , oğlum şehit de anam
Vatan uğruna öldü de
o artık cennette de.. ANAM

AĞLAMA ANAM... AĞLAMA

 

[Mαʟєficα•]

Unuttum, nasıldı annemin yüzü
Unuttum, sesi nasıldı annemin.
Gece bir örtü olsun anılardan
Kara yüreğime örtüneyim

Unuttum, nasıldı annemin gülüşü
Unuttum nasıldı ağlarken annem.
Yaşam sallasın kollarında beni
Küçücük oğluyum onun ben.

Unuttum, elleri nasıldı annemin
Unuttum gözleri nasıldı bakarken.
Kuru ot kokusu getirsin rüzgar
Yağmur usulcacık yağarken.


Ataol Behramoğlu

 

[Mαʟєficα•]

Annem Öldü Mü? Bahtiyar Vahapzade

ne hız ellerini üzdün dünyadan
balanı tek koyup nereye gittin?
nasıl yok oluyormuş bir anda insan
sanki bu dünyada hiç yok imişsin..

güneş gurup etti... oda karardı...
bir anda yok oldun sen hayal gibi.
şimdi düşünürüm senden ne kaldı..
gönlünde hatıran kara hal gibi...

beni boya başa yetirdin anne
bize borçlu bildik her zaman seni
sen beni dünyaya getirdin anne
bense yola saldım dünyadan seni...

sen bana beşikte ninni çalmışsın
bugün ninni çalsam sana ben de mi?
senin şirin şirin ninnilerini
sana gaytarayım cenazende mi?

"uykun şirin olsun" diyerdin bana
"uykun şirin olsun" deyim mi sana
gerek ben başına dönüm dolanım,
beni hayat için hep uyutanım,
söyle ölümçün
nasıl uyutayım seni ben bugün?

bu nasıl dünyadır anlayamam ben,
cilvesi cürbecür, rengi cürbecür
dün öz nefesiyle seni isiden
bugün buza dönüp, taşa dönüptür

bu nasıl dünyadır...
insanoğlunun
hayali göktedir kendi yerdedir...
sağken omuzunda hayatın yükü
ölende ceseti çiyinlerdedir...
bu nice dünyadır bu nice dünya
ölüm hakikat hayatı rüya
derdimin gamımın ortağı sendin
niye yüz çevirdin ya niye benden?...
"derdin bana gelsin" hani diyerdin
niye dert ekledin derdime ya sen

annem, kimse seni darıltmamıştır,
ben seni
ben seni darıltan kadar.
şimdi kime açsam derdimi bir bir
kim benim derdime yanar sen kadar?
evin her yerinde görülür yerin
gözüm ahtarcıdır anne ey anne
"ninem" "hani" diyor küçük azerin
ne cevap verem ana ey ana
bilmem bilmem bilmem bu ölüm nedir
hayat var iken
nefesin ey anam hala evdedir
kendin yer altında taşa dönmüşsün

bugün yedin oldu...
annem yedi gün,
bizimle beraber ağlar odalar
sana
yalnız sana
sana demek için
gönlümde ne kadar bilsen sözüm var...

annem ısmarlandın anne toprağa
bu ölüm sineme çekti dağ benim
sen benim arkamda benzerdin dağa
sanki de arkamdan uçtu dağ benim...

ömrü başa vurdun altmış yaşında
altmışın üstünde durup yaşında
artık senin için durudğu zaman
benim çün dolaşır
gün olur akşam...
vakit geçer sen benden uzaklaşırsın
ben sana günbegün yakınlaşırım...

 

[Mαʟєficα•]

Hakkın ödeşilmez eşin bulunmaz
Beni ak sütünle besledin anne
Şefkatin bir şeyle satın alınmaz
Kulağıma ninni söyledin anne

Ne kadar tatlıydı gel yavrum derken
Seyrederdi mışıl mışıl uyurken
Elinde avcunda hiç bir şey yokken
Giydirdin kuşattın süsledin anne

Bu gece rüyamda yaktın özümü
Şahballı’yım tutamadım sözümü
Okşadın saçımı öptün yüzümü
Başımı göğsüne yasladın anne


Hilmi Sahballi

 

[Mαʟєficα•]

Hakkın ödeşilmez eşin bulunmaz
Beni ak sütünle besledin anne
Şefkatin bir şeyle satın alınmaz
Kulağıma ninni söyledin anne

Ne kadar tatlıydı gel yavrum derken
Seyrederdi mışıl mışıl uyurken
Elinde avcunda hiç bir şey yokken
Giydirdin kuşattın süsledin anne

Bu gece rüyamda yaktın özümü
Şahballı’yım tutamadım sözümü
Okşadın saçımı öptün yüzümü
Başımı göğsüne yasladın anne


Hilmi SahballiAnneciğim

Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!

Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
Gecenin ardında yine gece var;
Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!

Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!


Necip Fazıl Kısakürek

 

[sadiye]

Paylasim icin tesekkürler.

 

[Mαʟєficα•]

Okuyan gozlerine saglik.