1Allah'ın sevdiği dört kelime
En üstün zikir: La ilahe ill’tır
Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem buyurdu ki:
“ ’ın en sevdiği dört söz şunlardır: Subhan, Elhamdulillah, La ilahe ill ve u ekber. Hangisiyle başlasan sakınca yok.”[1]
Yine buyurmuştur ki:
“Muhakkak ki benim Subhan, Elhamdulillah, La ilahe ill ve u ekber demem, benim için üzerine güneşin doğduğu her şeyden daha sevimlidir.”[2]
Sübhan: Yani; ’ı takdis ve tenzih etmektir. Tesbih, takdisi gerektirir. Tenzih; Teala’yı ona layık olmayan her şeyden, ortaktan, çocuk ve eş edinmekten, mutlak olarak sonradan olma her şeyden berî bilmektir. Bu Teala’dan başkası için uygun olmayan yüce bir zikirdir.
Elhamdulillah: Hamd’in anlamı kemaliyle övgüdür. Subhanehu hamdin tamamına müstehaktır. En güzel isimler ve yüce sıfatlar O’nundur. Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem buyurmuştur ki:
“ Teala bir kuluna nimet verir de kul “elhamdulillah” derse mutlaka bu aldığı şeyden daha üstünü ona verilir.”[3] İbn Abbas Radıyu anhuma dedi ki: “Elhamdulillah sözü; ’ın nimetini, hidayetini ve yaratmasını ikrar ederek şükretmek demektir.” Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem:
“Duaların en üstünü Elhamdulillah sözüdür”[4] buyurmuştur.
Yine Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem şöyle buyurmuştur: “Elhamdulillah mizanı doldurur, Sübhan ve Elhamdulillah sözleri göklerle ve yer arasını doldurur.”[5] Denildi ki: “Şayet bu ikisinin sevabının değerine cisim takdir edilse, göklerle yer arasını doldurur. Bu ikisinin faziletinin büyüklüğünün sebebi, “Subhan” sözünün Teala’yı tenzihi ve “Elhamdulillah” sözünün de Teala’ya muhtaçlığı ifade etmesidir.
La ilahe ill: Yani hakkıyla mabud olan yalnız ’tır. Bu, tevhid kelimesi, İslamın ilk şartı ve zikirlerin en üstünüdür. Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem şöyle buyurmuştur:
“En üstün zikir: La ilahe ill’tır.”[6] Denildi ki: bu kelimede iki özellik vardır. Birincisi: bütün harfleri ecveftir. Yani söylenirken çıkış yerleri karındandır. Harflerinden hiçbiri be, fe, mim gibi mahreci dudak olan şefehî harflerden değildir. Bu da bunun ağızdan değil, ihlâs ile kalpten söylenmesine işarettir. İkincisi: Bütün harfleri noktasız harflerdir. Bu da Teala’dan başka bütün mabudlardan tecerrüde işarettir.
Bu kelime nefiy ve ispattan ibarettir. “La ilahe” sözü Teala’dan başkasından ulûhiyeti nefyetmek, “İll” sözü de Azze ve Celle’nin ulûhiyetini ispat etmektir. Bu cümle, Subhanehu dışında ibadet edilen her şeyi reddetmeyi ve zatıyla ibadete layık olanın sadece olduğunu ispat etmeyi ifade eder. Bu yüzden bunu söyleyen kimsenin, söylediğinin gereği olarak fiilen reddetmesi ve Azze ve Celle’nin hakkını söz ile ispat ettiği gibi fiili ile de ispat etmesi gerekir. Zira amaç dil ile söylemek değil, bilakis bu mübarek kelimenin kapsadığı manayı gerçekleştirmektir.
Bu kelimenin Müslümanların şuurunda bariz bir yeri vardır. Kul, bununla yaratıcısı Tebarek ve Teala’ya kulluğa layık hale gelir. Boyun eğiş ve Azze ve Celle’yi yücelterek ikrar eder, nefsi bu kelime ile parlaklaşır, yaratıcısı Subhanehu ve Teala’ya bu kelimeyle bağlanır, kişi İslam’ını bununla ilan eder, âlemlerin rabbi olan ’a inanmaları bununla belirtilir, emrine itaat edenler, ’ın sağlam ipine sarılanlar, ’a itimad edenler ve işlerini ’a havale edenler bu kelimeyle ayrılır.
u ekber: Yani; Azze ve Celle’nin her şeyden büyük olduğunu söylemektir. Arap dilinde tazim ve yüceltme anlamında en son sınırdaki kelimenin u ekber sözü olduğu söylenmiştir. Yani sıfat olarak her şeyden büyüktür. Şair der ki:
“’ı her şeyden büyük ve ordularını en çok gördüm.”
Peygamber Sallu Aleyhi Ve Sellem namaza başlarken “u ekber” derdi. Ömer b. el-Hattab Radıyu anh der ki: “Kulun u ekber” demesi dünya ve içindekilerden hayırlıdır.”
Müslim; Kitabu’l-Edeb
Müslim; Kitabu’z-Zikr.
Sahihu Süneni İbn Mace (3067)
Sahihu Süneni’t-Tirmizi (2694)
Müslim; Kitabu’t-Tahare.
Sahihu Süneni’t-Tirmizi (2694
ALINTI
En üstün zikir: La ilahe ill’tır
Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem buyurdu ki:
“ ’ın en sevdiği dört söz şunlardır: Subhan, Elhamdulillah, La ilahe ill ve u ekber. Hangisiyle başlasan sakınca yok.”[1]
Yine buyurmuştur ki:
“Muhakkak ki benim Subhan, Elhamdulillah, La ilahe ill ve u ekber demem, benim için üzerine güneşin doğduğu her şeyden daha sevimlidir.”[2]
Sübhan: Yani; ’ı takdis ve tenzih etmektir. Tesbih, takdisi gerektirir. Tenzih; Teala’yı ona layık olmayan her şeyden, ortaktan, çocuk ve eş edinmekten, mutlak olarak sonradan olma her şeyden berî bilmektir. Bu Teala’dan başkası için uygun olmayan yüce bir zikirdir.
Elhamdulillah: Hamd’in anlamı kemaliyle övgüdür. Subhanehu hamdin tamamına müstehaktır. En güzel isimler ve yüce sıfatlar O’nundur. Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem buyurmuştur ki:
“ Teala bir kuluna nimet verir de kul “elhamdulillah” derse mutlaka bu aldığı şeyden daha üstünü ona verilir.”[3] İbn Abbas Radıyu anhuma dedi ki: “Elhamdulillah sözü; ’ın nimetini, hidayetini ve yaratmasını ikrar ederek şükretmek demektir.” Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem:
“Duaların en üstünü Elhamdulillah sözüdür”[4] buyurmuştur.
Yine Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem şöyle buyurmuştur: “Elhamdulillah mizanı doldurur, Sübhan ve Elhamdulillah sözleri göklerle ve yer arasını doldurur.”[5] Denildi ki: “Şayet bu ikisinin sevabının değerine cisim takdir edilse, göklerle yer arasını doldurur. Bu ikisinin faziletinin büyüklüğünün sebebi, “Subhan” sözünün Teala’yı tenzihi ve “Elhamdulillah” sözünün de Teala’ya muhtaçlığı ifade etmesidir.
La ilahe ill: Yani hakkıyla mabud olan yalnız ’tır. Bu, tevhid kelimesi, İslamın ilk şartı ve zikirlerin en üstünüdür. Rasulullah Sallu Aleyhi Ve Sellem şöyle buyurmuştur:
“En üstün zikir: La ilahe ill’tır.”[6] Denildi ki: bu kelimede iki özellik vardır. Birincisi: bütün harfleri ecveftir. Yani söylenirken çıkış yerleri karındandır. Harflerinden hiçbiri be, fe, mim gibi mahreci dudak olan şefehî harflerden değildir. Bu da bunun ağızdan değil, ihlâs ile kalpten söylenmesine işarettir. İkincisi: Bütün harfleri noktasız harflerdir. Bu da Teala’dan başka bütün mabudlardan tecerrüde işarettir.
Bu kelime nefiy ve ispattan ibarettir. “La ilahe” sözü Teala’dan başkasından ulûhiyeti nefyetmek, “İll” sözü de Azze ve Celle’nin ulûhiyetini ispat etmektir. Bu cümle, Subhanehu dışında ibadet edilen her şeyi reddetmeyi ve zatıyla ibadete layık olanın sadece olduğunu ispat etmeyi ifade eder. Bu yüzden bunu söyleyen kimsenin, söylediğinin gereği olarak fiilen reddetmesi ve Azze ve Celle’nin hakkını söz ile ispat ettiği gibi fiili ile de ispat etmesi gerekir. Zira amaç dil ile söylemek değil, bilakis bu mübarek kelimenin kapsadığı manayı gerçekleştirmektir.
Bu kelimenin Müslümanların şuurunda bariz bir yeri vardır. Kul, bununla yaratıcısı Tebarek ve Teala’ya kulluğa layık hale gelir. Boyun eğiş ve Azze ve Celle’yi yücelterek ikrar eder, nefsi bu kelime ile parlaklaşır, yaratıcısı Subhanehu ve Teala’ya bu kelimeyle bağlanır, kişi İslam’ını bununla ilan eder, âlemlerin rabbi olan ’a inanmaları bununla belirtilir, emrine itaat edenler, ’ın sağlam ipine sarılanlar, ’a itimad edenler ve işlerini ’a havale edenler bu kelimeyle ayrılır.
u ekber: Yani; Azze ve Celle’nin her şeyden büyük olduğunu söylemektir. Arap dilinde tazim ve yüceltme anlamında en son sınırdaki kelimenin u ekber sözü olduğu söylenmiştir. Yani sıfat olarak her şeyden büyüktür. Şair der ki:
“’ı her şeyden büyük ve ordularını en çok gördüm.”
Peygamber Sallu Aleyhi Ve Sellem namaza başlarken “u ekber” derdi. Ömer b. el-Hattab Radıyu anh der ki: “Kulun u ekber” demesi dünya ve içindekilerden hayırlıdır.”
Müslim; Kitabu’l-Edeb
Müslim; Kitabu’z-Zikr.
Sahihu Süneni İbn Mace (3067)
Sahihu Süneni’t-Tirmizi (2694)
Müslim; Kitabu’t-Tahare.
Sahihu Süneni’t-Tirmizi (2694
ALINTI
