incitanemtuana
Daimi Üye
Bir lise öğretmeni bir gün derste öğrencilerine bir teklifte bulunur:
"Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?"
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarını bu teklifini tereddütsüz
kabul ederler. "O zaman" der öğretmen. "Bundan sonra ne dersem
yapacağınıza da söz verin " Öğrenciler bunu da yaparlar.
"Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer
plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!"
Öğrenciler , bu işten pek birşey anlamamışlardır.
Ama ertesi sabah hepsinin sıralarını üzerinde patatesler
ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan
öğrencilerine şöyle der öğretmen: "Şimdi, bugüne dek
affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın,
o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.
" Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates koyarken,
bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen,
kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerine
ikinci açıklamasını yapar: "Bir hafta boyunca nereye giderseniz
gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta,
bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde? hep yanınızda
olacaklar." Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer
girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
"Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."
"Hocam, patatesler kokmaya başladı. VALLAHi, insanlar tuhaf
bakıyorlar bana artık." "Hem sıkıldık, hem yorulduk?"
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz.
Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya
mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak
düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize
yaptığımız bir iyiliktir.
(ALINTI)
"Bir hayat deneyimine katılmak ister misiniz?"
Öğrenciler çok sevdikleri hocalarını bu teklifini tereddütsüz
kabul ederler. "O zaman" der öğretmen. "Bundan sonra ne dersem
yapacağınıza da söz verin " Öğrenciler bunu da yaparlar.
"Şimdi yarınki ödevinize hazır olun. Yarın hepiniz birer
plastik torba ve beşer kilo patates getireceksiniz!"
Öğrenciler , bu işten pek birşey anlamamışlardır.
Ama ertesi sabah hepsinin sıralarını üzerinde patatesler
ve torbalar hazırdır. Kendisine meraklı gözlerle bakan
öğrencilerine şöyle der öğretmen: "Şimdi, bugüne dek
affetmeyi reddettiğiniz her kişi için bir patates alın,
o kişinin adını o patatesin üzerine yazıp torbanın içine koyun.
" Bazı öğrenciler torbalarına üçer-beşer tane patates koyarken,
bazılarının torbası neredeyse ağzına kadar dolmuştur. Öğretmen,
kendisine "Peki şimdi ne olacak?" der gibi bakan öğrencilerine
ikinci açıklamasını yapar: "Bir hafta boyunca nereye giderseniz
gidin, bu torbaları yanınızda taşıyacaksınız. Yattığınız yatakta,
bindiğiniz otobüste, okuldayken sıranızın üstünde? hep yanınızda
olacaklar." Aradan bir hafta geçmiştir. Hocaları sınıfa girer
girmez, denileni yapmış olan öğrenciler şikayete başlarlar:
"Hocam, bu kadar ağır torbayı her yere taşımak çok zor."
"Hocam, patatesler kokmaya başladı. VALLAHi, insanlar tuhaf
bakıyorlar bana artık." "Hem sıkıldık, hem yorulduk?"
Öğretmen gülümseyerek öğrencilerine şu dersi verir:
"Görüyorsunuz ki, affetmeyerek asıl kendimizi cezalandırıyoruz.
Kendimizi ruhumuzda ağır yükler taşımaya
mahkum ediyoruz. Affetmeyi karşımızdaki kişiye bir ihsan olarak
düşünüyoruz, halbuki affetmek en başta kendimize
yaptığımız bir iyiliktir.
(ALINTI)
