zilzurna06
Yeni Üye
Merhabalar benimle aynı sorunu yaşayanlar varsa akıl almak isterim, inanın kendimi çok çaresiz hissediyorum. Kayınpederim yok, kayınvalidemle altlı üstlü oturuyoruz, kayınvalidem görümcemle beraber yaşıyor. Evleneceğimiz zaman eve esyalar geliyordu ben calıstığım için ilgilenememiştim onlar ilgilenmişti sağolsun kayınvalidem de fazladan anahtar yaptırmış, bizde de kalsın ne olur ne olmaz dedi. Neyse birşey demedim takiii eşimin tarafından akrabaları bize misafirliğe gelene kadar. Misafirlerimle yemek masasında yemek eşliğinde sohbet ederken hiç birimiz kapı sesi duymadık ve görümcem pat diye içeriye daldı inanılmaz derecede sinirlerim bozuldu. Sonrası malum eşle kavga etmeler, o anahtarların hepsini aşağıdan alacaksın yoksa ben alırım olay kötü yerlere gider tarzı şeyler. Neyse eşim anahtarları aşağıdan aldı rahat ettim. Annem misafirliğe geliyor, teyzelerim misafirliğe geliyor kayınvalidem beni neden çağırmadın diyor ya ben annemle baş başa kalmak isteyemez miyim? Hakkım yok mu yani annemle oturup dertleşmeye, konuşmaya? Zaten kendisi hep sıkıntılarından, üzüntülerinden bahsedip insanın içini karartan birisi, zaten kırk yılda bir geliyor annem onda da yalnız kalmak istiyorum. Onlara sorsan evimiz, barkımız ayrı herkesin kendi hayatı var ama hiç öyle davranmıyorlar. 2 gün görmeseler neredesin sen diyorlar ya bende kendimle basbasa kalmak istiyorum. Kimsenin etlisine sütlüsüne karısmayan bir insanım, sessiz sakin bir hayat sürmek istiyorum işime evime gidip gelirim bunlarda da hep bi gerilim, hep bir aksiyon vardır, tahammül etmekte zorlanıyorum çok yoruldum. Kiraya çıkma, ev alma imkanımızda yok ne yapacağımı gerçekten şaşırmış durumdayım. Aynı durumda olanlar var mı? Ne gibi yollar izliyorsunuz. Sırf bu sebeplerden dolayı çocuk düşünemiyorum lohusa döneminde iyice psikolojim bozacaklar, zırt pırt gelecekler diye. Lütfen fikirlerinizi, önerilerinizi belirtip bana bir çözüm yolu gösterin..