Yeryuzu melekleri
Yildizlar kayarken gozlerinden,
Binlerce isik gecti..
Yeryuzune indi melekler…
Saclarini taradilar.
Gozlerime vuran gunesten, utanarak uyandim,
Engellerle dolu dunyada, engelli dedigim icin sana.
Yikarken yuzumu aynaya bakamadim.
Sen dunyaya tutunmaya calisirken,
Farkinda olmadan usengec bakislarda,
Mavi bir dus caldik yureginden.
Unuturken seni kaldirimlarda, carparak gectik, goremedik.
Yeryuzune indi melekler…
Ellerinden tuttular, farkedemedik.
Sen bir adim geride baslarken dunyaya,
Erken dusler kurdun engellere takildin,
Uzaktan seyrettin oyunlari,
Umursuzca gecerken yanindan hep sen sustun.
Gul bahcesinde gulleri kaybettik.
Yeryuzune indi melekler…
Gozlerinden optuler, goremedik.
Kimseler anlamadi seni
Bir teneffus saati aradi gozlerinde, annen.
Yavrum, deyip basti bagrina.
Gozleri bosluga takili kaldi,
Gokkusagindan renk begenemedik.
Sen aglarken kactik uzaklara.
Yeryuzune indi melekler…
Ninniler soylediler sana, dinletemedik.
Rabbim cennet vaat etti sana,
Belki de dunyayi bu yuzden fazla takmadin.
Kucuk bir cocuk oldu oldu hep bedenin.
Yuregin cennet kaldi.
Yeryuzune indi melekler…
Mujdeler verdiler sana, hissetmedik.
Sen dunyaya kipirtisizca bakarken,
Geride binlerce engel birakarak,
Hirsizlar gibi caldik duslerinden.
Engelli dedik adina,
Engeller birakarak kactik,
Bir gun ortak olabilecegimiz dunyana.
Yeryuzune indi melekler…
Isik oldular ruhuna.
Biz dalginliginda iken dunyanin,
Ismini okudular kulagina.
“Yeryuzu melekleri” dediler, duyamadik….
Alıntıdır
