
Bundan bir kaç yıl önce küçük evinde gençliğinden beri hatıra defteri tutan ihtiyar bir kadıncağız ölmüştü...
45 yılın bütün basit olayları, dostlarla ufak tefek konuşmalar, sevgi ile titreyen bir sürü küçük haz anları, arkadaş ve akrabaların ziyaretlerine ait bazı notlar bu defterde günü gününe not edilmişti...
Bu notlarda öyle önemli birşey yoktu ama defterin son iki yıllık yapraklarındaki notlar düşündürücüydü...
İki yılda defterin her gününe sadece şu cümleler kaydedilmişti;
"Yalnızım...
Yapayalnız...
Bekledim...
Bugün de kimse gelmedi..."
