insan öylesine karmaşık bir yapıda ki bazen o bile anlayamazken kendini,anlatmak ister içindekileri,paylaşmak ister hissettiklerini..ve.. bazende öyle sırlar taşır ki içinde kendi bile göremez.Gün gelir ansızın karşılaşır o farketmek istemediği gerçeklerle.Bu gerçekler öyle can yakar ki unutmaya çalıştıklarıdır aslında.sölemeye utandığı adı "küçük kirli sırlar"olan gerçekler..Zamanla bedeniyle birlikte büyümeye başlar ve içine sığmaz olur.Huzursuz eder ve çözümlenemeyen kocaman bir soruna dönüşür.Geçmişin bir cezası bu belkide.Yaptığı düşüncesiz hareketlerin bedelidir.kimse bilmez kimse anlamaz ama...ya içindeki bi türlü kaçamadı peşini bırakmayan ruhu...kendisine en yakın olan o hisli şey...işte korkar ondan bilmesin ister duymamazlıktan gelir ve görmedi farzeder ama ne çare.Herkes bilsin fakat o bilmesin der zamanla "keşke" kelimesi düşer dudaklarından! Ve birgün ansızın dökülüverir o küçük kirli sırlar.Duyulur,herkes tarafından bilinir olur.Duyanların suratlarında bir şaşkınlık ve bir kaç dakika sorada dehşet verici bir görünüm belirir.Telaşa kapılır kapatmaya çalışır yaptıklarını ya da utandıklarını...Hani herkes bilsin derdin n`oldu kokmaya başladı içindeki sen! gözyaşları dökülür oldu yanaklarından.Daha sonra yardım etmeye çalışır şaşkınlığı geçmiş olan yüzler ..ama sölenicek tek bir söz vardır bu durumda ne bi çare bulur o suratlar ne de temizlenir o yalanlar "yalnız gözyaşların yıkar ruhundaki günahları
Alıntı
Alıntı