Güzel sanatların bir dalı olan kuaförlüğün vazgeçilmez, kişinin sanatı ile kendini ortaya koyduğu en zevkli ve en önemli özelliği, saç tarama tekniği, postiş ve peruk takmaktır. Saçları dökülen veya saç rengini ya da şeklini beğenmeyen kimsenin başına kendi saçlarıymış gibi görünen saçlı bir fileyi örtmesine ''peruk takma'' denir. Bu saçlı fileye de ''takma saç'' denir. Saç takma veya ekleme (ek yaptırma) , kişinin tabii görünüşünü değiştirme, genç görünüme ve karşısındakini yanıltma amacıyla yapılır. Karşısındakini yanıltma amacı tiyatroda, sinemada ve çeşitli gösterilerde kullanılır. Peruk ve makyajla yeni bir karakter oluşturulabilir.
Takma Saçların Tarihçesi:
Eski ve ilkel topluluklarda sıradan insanlar genellikle basit saç modelleri kullanıyorlardı. Aristokratlar ve soylular ise daha farklı kendilerine özgü karmaşık saç modelleri geliştirdiler.
Sümerli asil kadınlar saç fileleri ile yapılan ağır topuzlar yapıyor, başı çevreleyen örgüler kullanıyor ya da saçlarını tutam tutam omuzlarına doğru bırakıyorlardı. Saçlarına hoş kokan nişasta sürüyor ve altın saç tokalarıyla süslüyorlardı.
Mısırlı asil kadınlar saçlarını sımsıkı topluyorlardı. Fakat sıcak hava koşullarının da etkisi ile daha temiz ve serin olması için saçlarını bronz usturalarla kazıdılar. Törenlerde ise güneşten korunabilmek için ağır siyah takma saçlar kullanıyorlardı. Takma saçlar kısa, dalgalı, uzun örgülü veya tamamen kıvırcık oluyordu.
Yunanlı asil kadınlar saçlarını geriye doğru bol bir şekilde topluyor veya daha sonra top biçiminde topuzlar yapıyorlardı. Üst sınıftan olan kadınlar saçlarını lüle lüle yapan demirler kullanıyorlardı.
Romalı asil kadınlar saçlarını boyuyor, sarı sabunlar sürüyor ya da simsiyah peruklar takıyorlardı. Esir aldıkları barbarların saçlarından sarı peruklar yapıyorlardı.
İranlı asil kadınların saçları erkeklerin baskısı altında türban ve başörtüyle gizleniyordu. Saçlarını hamamlarda yıkıyorlar ve kına ile kırmızıya boyuyorlardı.
Çinli asil kadınlar saçlarını geriye doğru tarayıp bantla tutturuyor ya da bol bir şekilde taşlı taraklar, tokalar ve çiçeklerle süsleyerek topluyorlardı. Evlenmemiş kızlar saçlarını uzatıp örüyorlardı.
Japonyalı asil kadınların saçları ortaçağda dalgalıydı ve bunları geriye atarak kullanıyorlardı. Daha sonra çok çekici olduğu düşünülen ense kısmı açıkta bırakılarak uzun süslü tokalarla ve özenle hazırlanmış peruklar kullanıyorlardı.
Hintli asil kadınlar genelde iki uzun kuyruk yaparak saçlarını toplarlardı. Güneydeki daha gelişmiş bölgelerde daha karmaşık modeller geliştirilmiştir. Örneğin evlenecek kızlarını başına kulağı açıkta bırakacak şekilde, oyulmuş tam büyümemiş balkabakları koyuyorlardı.
Mixtex kadınları saçlarını boynuz şekli verilmiş bir örtü takıp ya da çörek şeklinde arkada topluyorlardı. Bunlar eski Amerika yerlileriydi.
Mangbetu kadınları saçlarını ince kuyruklar halinde yukarıya doğru genişleyen silindir şeklinde bir kutunun üstünde toplar ve uzun yassı kemikler, iğneler ve çubukları tırnaklarını güçlendirmek için saç derisine batırırlardı. Bu işlem bazen haftalar boyunca sürerlerdi. Bunlar Afrika yerlileriydi.
Takma Saçların Tarihçesi:
Eski ve ilkel topluluklarda sıradan insanlar genellikle basit saç modelleri kullanıyorlardı. Aristokratlar ve soylular ise daha farklı kendilerine özgü karmaşık saç modelleri geliştirdiler.
Sümerli asil kadınlar saç fileleri ile yapılan ağır topuzlar yapıyor, başı çevreleyen örgüler kullanıyor ya da saçlarını tutam tutam omuzlarına doğru bırakıyorlardı. Saçlarına hoş kokan nişasta sürüyor ve altın saç tokalarıyla süslüyorlardı.
Mısırlı asil kadınlar saçlarını sımsıkı topluyorlardı. Fakat sıcak hava koşullarının da etkisi ile daha temiz ve serin olması için saçlarını bronz usturalarla kazıdılar. Törenlerde ise güneşten korunabilmek için ağır siyah takma saçlar kullanıyorlardı. Takma saçlar kısa, dalgalı, uzun örgülü veya tamamen kıvırcık oluyordu.
Yunanlı asil kadınlar saçlarını geriye doğru bol bir şekilde topluyor veya daha sonra top biçiminde topuzlar yapıyorlardı. Üst sınıftan olan kadınlar saçlarını lüle lüle yapan demirler kullanıyorlardı.
Romalı asil kadınlar saçlarını boyuyor, sarı sabunlar sürüyor ya da simsiyah peruklar takıyorlardı. Esir aldıkları barbarların saçlarından sarı peruklar yapıyorlardı.
İranlı asil kadınların saçları erkeklerin baskısı altında türban ve başörtüyle gizleniyordu. Saçlarını hamamlarda yıkıyorlar ve kına ile kırmızıya boyuyorlardı.
Çinli asil kadınlar saçlarını geriye doğru tarayıp bantla tutturuyor ya da bol bir şekilde taşlı taraklar, tokalar ve çiçeklerle süsleyerek topluyorlardı. Evlenmemiş kızlar saçlarını uzatıp örüyorlardı.
Japonyalı asil kadınların saçları ortaçağda dalgalıydı ve bunları geriye atarak kullanıyorlardı. Daha sonra çok çekici olduğu düşünülen ense kısmı açıkta bırakılarak uzun süslü tokalarla ve özenle hazırlanmış peruklar kullanıyorlardı.
Hintli asil kadınlar genelde iki uzun kuyruk yaparak saçlarını toplarlardı. Güneydeki daha gelişmiş bölgelerde daha karmaşık modeller geliştirilmiştir. Örneğin evlenecek kızlarını başına kulağı açıkta bırakacak şekilde, oyulmuş tam büyümemiş balkabakları koyuyorlardı.
Mixtex kadınları saçlarını boynuz şekli verilmiş bir örtü takıp ya da çörek şeklinde arkada topluyorlardı. Bunlar eski Amerika yerlileriydi.
Mangbetu kadınları saçlarını ince kuyruklar halinde yukarıya doğru genişleyen silindir şeklinde bir kutunun üstünde toplar ve uzun yassı kemikler, iğneler ve çubukları tırnaklarını güçlendirmek için saç derisine batırırlardı. Bu işlem bazen haftalar boyunca sürerlerdi. Bunlar Afrika yerlileriydi.
