Psikolojik ve sosyal boyutuyla kısırlık
Evli çiftlerin istemesine rağmen çocuk sahibi olamaması yani kısırlığın ülkemizde tıbbi boyutunun ötesinde görünmeyen boyutları vardır bunlar; psikolojik ve sosyal boyutlarıdır. Çocuğu olmayan çift kendilerini toplum karşısında yetersiz hissetmektedir, burada yeni evlenen çiftlere başta yakınlarından başlayarak giderek komşu ve arkadaşlarından gelen yoğun bir baskı oluşmaktadır. Bu baskı yani “niye sizin çocuğunuz olmuyor” sorusu öyle bir hal almaktadır ki, çiftler olayın tıbbi boyutunu bırakıp sosyal boyutu ile çevreleri ile çatışır hale gelmektedir.
Çocuk sahibi olamama çiftlerde bir yetersizlik ve eksiklik duygusu oluşturmaktadır. Bu da çiftlerde psikolojik problemlere, çocuk olmama sebebi için birbirlerini suçlamasına, aile içi geçimsizliğe ve boşanmalara kadar gitmektedir.
Konuyla ilgili bir sorunda, çocuğu olmayan çiftlerin yıllarca doktorlara bu sorunları için gitmelerine rağmen halen daha neden çocukları olmadığının yani sorunun sebebini bilmemeleridir. Kadınlar daha çok tek başlarına sanki yalnızca sorun kendilerine aitmiş gibi doktorlara gitmeleri ve doktorlara “neden bizim çocuğumuz olmuyor” sorusunu sormamaktadırlar. Tedavilerinin nasıl ve hangi aşamalarda geçeceğini bilmemeleri ve her doktor değişiminde her şeye yeniden başlamaları, sonuçta yılların çabucak geçerek doğurganlık çağının sonuna gelmeleridir.
Kısırlığın ülkemize has bir problemide erkeklerin bu konuda kadınları yalnız bırakma eğilimleridir. Bu ya erkeğin “bende bir şey yok, sen kendine baktır” diyerek cinsel fonksiyonu olmasının fertilite (çocuk yapma) için yeterli olduğunu düşünmesi gibi bilgisizlikten kaynaklanabilmekte veya asla kendisinde çocuk yapma kapasitesinde problem olmadığına inanmasıdır. Geçmişte yaşadığım bir olay bu problemi çok iyi yansıtmaktadır şöyle ki; eşinin tamamen normal olduğunu kendisinde problem olduğunu ve bunun için tüp bebek gerektiğini söylediğim bir erkek hastam, iki yıl sonra tekrar bana başka bir hanımla başvurdu “Hocam ben yeniden evlendim, fakat bendeki şansa bakın ki bu eşimde kısır çıktı, bir de bu hanımı muayene eder misiniz?” diye geri geldi. Bu olayda kısırlığın sosyal ve psikolojik boyutu tam olarak görünmektedir.
Aslında kısırlık problemi neden bu boyutta problemlere yol açıyor diye baktığımızda temel bir sorun görünüyor: kısırlık hakkında çiftlerin ve toplumun bilgisizliği. Dolayısıyla eğer kısırlığın ne demek olduğunu, sebeplerini ve tedavi yöntemlerini insanlar tam olarak bilirse, kısırlığın çocuğu olmayan çiftleri gerçekte daha fazla rahatsız eden görünmeyen bu yüzünün vermiş olduğu sosyal ve psikolojik zararları giderebileceğini söyleyebiliriz.
Dr. Levent KARAGÖZ
Evli çiftlerin istemesine rağmen çocuk sahibi olamaması yani kısırlığın ülkemizde tıbbi boyutunun ötesinde görünmeyen boyutları vardır bunlar; psikolojik ve sosyal boyutlarıdır. Çocuğu olmayan çift kendilerini toplum karşısında yetersiz hissetmektedir, burada yeni evlenen çiftlere başta yakınlarından başlayarak giderek komşu ve arkadaşlarından gelen yoğun bir baskı oluşmaktadır. Bu baskı yani “niye sizin çocuğunuz olmuyor” sorusu öyle bir hal almaktadır ki, çiftler olayın tıbbi boyutunu bırakıp sosyal boyutu ile çevreleri ile çatışır hale gelmektedir.
Çocuk sahibi olamama çiftlerde bir yetersizlik ve eksiklik duygusu oluşturmaktadır. Bu da çiftlerde psikolojik problemlere, çocuk olmama sebebi için birbirlerini suçlamasına, aile içi geçimsizliğe ve boşanmalara kadar gitmektedir.
Konuyla ilgili bir sorunda, çocuğu olmayan çiftlerin yıllarca doktorlara bu sorunları için gitmelerine rağmen halen daha neden çocukları olmadığının yani sorunun sebebini bilmemeleridir. Kadınlar daha çok tek başlarına sanki yalnızca sorun kendilerine aitmiş gibi doktorlara gitmeleri ve doktorlara “neden bizim çocuğumuz olmuyor” sorusunu sormamaktadırlar. Tedavilerinin nasıl ve hangi aşamalarda geçeceğini bilmemeleri ve her doktor değişiminde her şeye yeniden başlamaları, sonuçta yılların çabucak geçerek doğurganlık çağının sonuna gelmeleridir.
Kısırlığın ülkemize has bir problemide erkeklerin bu konuda kadınları yalnız bırakma eğilimleridir. Bu ya erkeğin “bende bir şey yok, sen kendine baktır” diyerek cinsel fonksiyonu olmasının fertilite (çocuk yapma) için yeterli olduğunu düşünmesi gibi bilgisizlikten kaynaklanabilmekte veya asla kendisinde çocuk yapma kapasitesinde problem olmadığına inanmasıdır. Geçmişte yaşadığım bir olay bu problemi çok iyi yansıtmaktadır şöyle ki; eşinin tamamen normal olduğunu kendisinde problem olduğunu ve bunun için tüp bebek gerektiğini söylediğim bir erkek hastam, iki yıl sonra tekrar bana başka bir hanımla başvurdu “Hocam ben yeniden evlendim, fakat bendeki şansa bakın ki bu eşimde kısır çıktı, bir de bu hanımı muayene eder misiniz?” diye geri geldi. Bu olayda kısırlığın sosyal ve psikolojik boyutu tam olarak görünmektedir.
Aslında kısırlık problemi neden bu boyutta problemlere yol açıyor diye baktığımızda temel bir sorun görünüyor: kısırlık hakkında çiftlerin ve toplumun bilgisizliği. Dolayısıyla eğer kısırlığın ne demek olduğunu, sebeplerini ve tedavi yöntemlerini insanlar tam olarak bilirse, kısırlığın çocuğu olmayan çiftleri gerçekte daha fazla rahatsız eden görünmeyen bu yüzünün vermiş olduğu sosyal ve psikolojik zararları giderebileceğini söyleyebiliriz.
Dr. Levent KARAGÖZ
