Hedefe nasıl ulaştım işte tüyoları

[Hiç]

Merhaba hanımlar şimdiye kadar kilo vermeyi başarmış herkesten sırlarını bekliyoruz

 

[Hiç]

@Mehlikatun
@tugcess
@Swetyy83
@Ponibon
@asfarovski
@Seyda94
@mefkurem (daha önce hedefe ulaşmıştin)

 

[askrhpozitif]

Merhaba hanımlar şimdiye kadar kilo vermeyi başarmış herkesten sırlarını bekliyoruz

hayırlı olsun topık canım .. birgun ınsallah bende yazıcam basarı hıkayemiisimdiden duyuruyorum

 

[Hiç]

Bende yazarım insallah

 

[Seyda94]

o zaman bende yazayım..benim hedefe ulaşmamdaki en büyük yardımcılarım iradem ve sabrımdı..bence diyet işi biraz sabır işi.Günlerdir uğraştığını bi anda da çöpe atabilirsin ya da karşlılığını da alabilirsin işte sabır ve irade burda devreye giriyor.ben diyet yaparken ekmeği azalttım oldukça onun dışında aslında özel çokta bişey yapmadım sağlıklı olan şeyleri yiyip sağlıksız ne varsa hayatımdan çıkardım.Kaçamak yapmak artı getirir bunu çok iyi aklıma yerleştirdim.Dışarda kurtarışım hep ızgaralar oldu.bi de yoğurt her öğünümde mutlaka tüketirim.Ama dediğim gibi tüm bunları bilmek bana göre yetmez iradene sahip çıkamazsan bi hafta uğraşıp verdiğin kiloları 1 günde gerisin geriye alabilirsinde...sır diye bişey olduğunahiç bi zaman inanmadım.bu süreçte yaptığım ve beni şevklendiren irademi güçlü tutmamı sağlayan şeylerden biri de kendi bedenimden küçük kıyafetlere girme çabasıydı oldukça oldukça daha küçük bedenler daha bi sabır geldi bana.ve en önemli şeylerden biri de İNANÇ! Kendinize inanın, neler yapabiliceğinizi farkedin..

 

[Mehlikatun]

o zaman bende yazayım..benim hedefe ulaşmamdaki en büyük yardımcılarım iradem ve sabrımdı..bence diyet işi biraz sabır işi.Günlerdir uğraştığını bi anda da çöpe atabilirsin ya da karşlılığını da alabilirsin işte sabır ve irade burda devreye giriyor.ben diyet yaparken ekmeği azalttım oldukça onun dışında aslında özel çokta bişey yapmadım sağlıklı olan şeyleri yiyip sağlıksız ne varsa hayatımdan çıkardım.Kaçamak yapmak artı getirir bunu çok iyi aklıma yerleştirdim.Dışarda kurtarışım hep ızgaralar oldu.bi de yoğurt her öğünümde mutlaka tüketirim.Ama dediğim gibi tüm bunları bilmek bana göre yetmez iradene sahip çıkamazsan bi hafta uğraşıp verdiğin kiloları 1 günde gerisin geriye alabilirsinde...sır diye bişey olduğunahiç bi zaman inanmadım.bu süreçte yaptığım ve beni şevklendiren irademi güçlü tutmamı sağlayan şeylerden biri de kendi bedenimden küçük kıyafetlere girme çabasıydı oldukça oldukça daha küçük bedenler daha bi sabır geldi bana.ve en önemli şeylerden biri de İNANÇ! Kendinize inanın, neler yapabiliceğinizi farkedin..

Canim Bende yazacaktim, ama inan hep yazacaklarimi yazmışsın
Bende baslarda pek inanamazdim hedefe ulasabilebilecegime, ipin ucu geliyor baktim ki; demekki oluyormuş dedim.
Bir de motivasyon hedefi koyunca daha bi sarildim sabır ve sebatla, siz biliyosunuz takim arkadaslarim (uzun zamandir gormedigim esime sürpriz yapmak)
İnsan inanarak baslayinca onunde hiçbir sey engel olmuyor. Disarida gecen zamanalrda asla yapmadigim seyleri yaptım, cantama ara ogun attim, bol su içmeye alıştım.
Him tabii giyim.konusu da apayrı bir motivasyon kaynağı, resmen giyim tarzim degistd, çünkü onceden ne olursa üzerime onu giyerdim, şimdi ne istersem onu giyebiliyorum.
Bizim meshur sözümüz; İstedigini yersen, istediğini giyemezsin.
Koruma konusunda da seyda gelir aklima hep, soylerdi zor degil sanıldığı gibi diye, gercekten de öyleymis, sagliksa beslenmeye devam edildiği sürece gayet güzel koruma gidiyor.
Soranlara kısa kesiyorum, sağlıklı beslendim diyorum. Çünkü ben hep sismandim ve her goren kisa bir şok geçirip soruyor
Ve ben en büyük şok günümü bekliyorum bilen bilir

Ama en büyük etken Takim Ruhu olmalı ki, yıllardır içimde saklı olan irade takimla ortaya çıktı.
Kacamak yapinca tatli ama net uyarilar, :hamarat:yeri gelince mefkuşun sopa gostermeleri
Hayata dair herşeyi paylaşmak da cabasi, birbirini anlayip destek olan bu kadar kadini nerde bulursun ki baska

Her duyduğum iltifatta minnet duyuyorum takım arkadaşlarım hepinize:cicek:
Hepbirlikte hayalinizdeki kiloya ulasmak dilegiyle:cicek:

 

[Sol yanım]

Canim Bende yazacaktim, ama inan hep yazacaklarimi yazmışsın
Bende baslarda pek inanamazdim hedefe ulasabilebilecegime, ipin ucu geliyor baktim ki; demekki oluyormuş dedim.
Bir de motivasyon hedefi koyunca daha bi sarildim sabır ve sebatla, siz biliyosunuz takim arkadaslarim (uzun zamandir gormedigim esime sürpriz yapmak)
İnsan inanarak baslayinca onunde hiçbir sey engel olmuyor. Disarida gecen zamanalrda asla yapmadigim seyleri yaptım, cantama ara ogun attim, bol su içmeye alıştım.
Him tabii giyim.konusu da apayrı bir motivasyon kaynağı, resmen giyim tarzim degistd, çünkü onceden ne olursa üzerime onu giyerdim, şimdi ne istersem onu giyebiliyorum.
Bizim meshur sözümüz; İstedigini yersen, istediğini giyemezsin.
Koruma konusunda da seyda gelir aklima hep, soylerdi zor degil sanıldığı gibi diye, gercekten de öyleymis, sagliksa beslenmeye devam edildiği sürece gayet güzel koruma gidiyor.
Soranlara kısa kesiyorum, sağlıklı beslendim diyorum. Çünkü ben hep sismandim ve her goren kisa bir şok geçirip soruyor
Ve ben en büyük şok günümü bekliyorum bilen bilir

Ama en büyük etken Takim Ruhu olmalı ki, yıllardır içimde saklı olan irade takimla ortaya çıktı.
Kacamak yapinca tatli ama net uyarilar, :hamarat:yeri gelince mefkuşun sopa gostermeleri
Hayata dair herşeyi paylaşmak da cabasi, birbirini anlayip destek olan bu kadar kadini nerde bulursun ki baska

Her duyduğum iltifatta minnet duyuyorum takım arkadaşlarım hepinize:cicek:
Hepbirlikte hayalinizdeki kiloya ulasmak dilegiyle:cicek:

İnşallah canım

 

[tugcess]

103,3 kilodan 57,7 kiloya nasıl düştüm? Günden güne nasıl eridim?

Bir kere zayıflama yolu uzun, büyük sabır ve inanç gerektiren engebeli bir yol. Yeri gelecek mutluluktan havalara uçarken, bir anda kendinizi yerin dibinde bulabileceksiniz. Başarmanın yolu da yerin dibindeyken tekrar ayağa kalkıp devam etmekten geçiyor.

Aailemden, sevdiklerimden uzak bir şehirde zorlu, ağır depresyonlu, hastalıklarla mücadele ederken tartı ibaresi 103 ü göstermiş ve ben hala farkedememiştim. Söyleyenlere de kulak asmamışım ki, farketmem memleketime döndükten 6 ay sonra bir Ramazan Bayramı gününde aynaya kendime bakmamla oldu. Ramazan günü diyetisyen bulup, istediğim tarihe randevu aldım ve bir gün öncesinde psikolojim düzelsin diye spora başladım. Aslında amacım zayıflamak da değildi, mutlu olmaktı. Bir de baktım ki patır patır gidiyor kilolar. Diyetisyenden çıkıp pizza yemeye gitmişliğim de oldu, spor öncesi hamburger yemişliğim de, bir hafta aç kalmışlığım da, açlıkta migrenimin çıldırttığı da.

Günden güne eriyip, kıyafetlerimin bol gelmesi muhteşem bir duyguydu, işyerimde para vereyim de git kendine kıyafet al diyen çalışma arkadaşlarım, yolda kendinden 2 beden büyük kot giymiş kıza bak diyen serseriler. Off bununla mı doyacaksın diyen çevrem, yemiyorsun ondan hasta oluyorsun diyen ailem, bir lokmadan bir şey olmaz nefis bu bir yerin şişer diyen başka bir çalışma arkadaşım, o koca tabağı yiyip nasıl kilo vereceksin diyen başka bir çalışma arkadaşım... Bu sözler uzar gider. Hepsini aynı gün duymuşluğum da oldu. Tekrar ortaya çıkan alerjim, ürtikerim, yeniden başladığım kortizon tedavisi... Hepsi yoluma çıkan büyük engebelerdi. Ama ne olursa olsun motivasyonumu hiç düşürmedim, hem inandım ve hep istedim.

Yemeklerimi hep yanımda taşıdım, ara öğünler için minik kaplar aldım. Su şişeleriyle gezdim, canımın istediği pizzayı, pastayı yedim ama cezasını peşin peşin ödedim. Yiyip yatmadım, kalktım koştum, sonraki öğünü hafif geçirdim, ertesi gün menüme dikkat ettim. Ertesi gün yine yatmadım, kalktım hareket ettim. Ve şunu asla söylemedim 'hamburger yedim kilo aldım'... Hamburger yedim ve bunu yaktım, dedim. Geçen sene 59 kiloya kadar düşüp, bir anlık mutsuzluk ve kortizona yeniden başlamayla tekrar 68 kiloya çıkmak beyin üstü yere düşürdü. Resmen komadaydım, makinenin fişinin çekilmemesinin tek sebebi yağ oranımın çok düşük olması, tekrar yağlanmamam ve kıyafet bedenimin artmamasıydı. Sonra takımdaki canımıniçi arkadaşlarımı bulup, yeniden güçlendim ve nihayet 57,7 ye kadar düştüm. Burada herkes birbirini anlıyor, destek oluyor. Bu ruhu yalnız başıma yürüdüğüm yolda hiç bulamamıştım. İyi ki sizi bulmuşum, iyi ki beni sevip aranıza almışsınız. Size minnet duyuyorum, sizi çok seviyorum.

Önerilerim,

- Yapacağınıza inanın, asla vazgeçmeyin, düştüyseniz tekrar kalkın
- Mucize bir şey yok, bir mucize beklemeyin
- Kendinizi ve bedeninizi sevin
- Bilinçaltınıza olumlu mesajlar gönderin
- Kaçamak yaptıysanız karalar bağlamayın, önlemini alarak yola devam edin
- Hareket edin, çok ağır spor yapmayın başlangıçta. Kademe kademe artırın.

Mutlaka başaracaksınız :birinci:

 

[Hiç]

103,3 kilodan 57,7 kiloya nasıl düştüm? Günden güne nasıl eridim?

Bir kere zayıflama yolu uzun, büyük sabır ve inanç gerektiren engebeli bir yol. Yeri gelecek mutluluktan havalara uçarken, bir anda kendinizi yerin dibinde bulabileceksiniz. Başarmanın yolu da yerin dibindeyken tekrar ayağa kalkıp devam etmekten geçiyor.

Aailemden, sevdiklerimden uzak bir şehirde zorlu, ağır depresyonlu, hastalıklarla mücadele ederken tartı ibaresi 103 ü göstermiş ve ben hala farkedememiştim. Söyleyenlere de kulak asmamışım ki, farketmem memleketime döndükten 6 ay sonra bir Ramazan Bayramı gününde aynaya kendime bakmamla oldu. Ramazan günü diyetisyen bulup, istediğim tarihe randevu aldım ve bir gün öncesinde psikolojim düzelsin diye spora başladım. Aslında amacım zayıflamak da değildi, mutlu olmaktı. Bir de baktım ki patır patır gidiyor kilolar. Diyetisyenden çıkıp pizza yemeye gitmişliğim de oldu, spor öncesi hamburger yemişliğim de, bir hafta aç kalmışlığım da, açlıkta migrenimin çıldırttığı da.

Günden güne eriyip, kıyafetlerimin bol gelmesi muhteşem bir duyguydu, işyerimde para vereyim de git kendine kıyafet al diyen çalışma arkadaşlarım, yolda kendinden 2 beden büyük kot giymiş kıza bak diyen serseriler. Off bununla mı doyacaksın diyen çevrem, yemiyorsun ondan hasta oluyorsun diyen ailem, bir lokmadan bir şey olmaz nefis bu bir yerin şişer diyen başka bir çalışma arkadaşım, o koca tabağı yiyip nasıl kilo vereceksin diyen başka bir çalışma arkadaşım... Bu sözler uzar gider. Hepsini aynı gün duymuşluğum da oldu. Tekrar ortaya çıkan alerjim, ürtikerim, yeniden başladığım kortizon tedavisi... Hepsi yoluma çıkan büyük engebelerdi. Ama ne olursa olsun motivasyonumu hiç düşürmedim, hem inandım ve hep istedim.

Yemeklerimi hep yanımda taşıdım, ara öğünler için minik kaplar aldım. Su şişeleriyle gezdim, canımın istediği pizzayı, pastayı yedim ama cezasını peşin peşin ödedim. Yiyip yatmadım, kalktım koştum, sonraki öğünü hafif geçirdim, ertesi gün menüme dikkat ettim. Ertesi gün yine yatmadım, kalktım hareket ettim. Ve şunu asla söylemedim 'hamburger yedim kilo aldım'... Hamburger yedim ve bunu yaktım, dedim. Geçen sene 59 kiloya kadar düşüp, bir anlık mutsuzluk ve kortizona yeniden başlamayla tekrar 68 kiloya çıkmak beyin üstü yere düşürdü. Resmen komadaydım, makinenin fişinin çekilmemesinin tek sebebi yağ oranımın çok düşük olması, tekrar yağlanmamam ve kıyafet bedenimin artmamasıydı. Sonra takımdaki canımıniçi arkadaşlarımı bulup, yeniden güçlendim ve nihayet 57,7 ye kadar düştüm. Burada herkes birbirini anlıyor, destek oluyor. Bu ruhu yalnız başıma yürüdüğüm yolda hiç bulamamıştım. İyi ki sizi bulmuşum, iyi ki beni sevip aranıza almışsınız. Size minnet duyuyorum, sizi çok seviyorum.

Önerilerim,

- Yapacağınıza inanın, asla vazgeçmeyin, düştüyseniz tekrar kalkın
- Mucize bir şey yok, bir mucize beklemeyin
- Kendinizi ve bedeninizi sevin
- Bilinçaltınıza olumlu mesajlar gönderin
- Kaçamak yaptıysanız karalar bağlamayın, önlemini alarak yola devam edin
- Hareket edin, çok ağır spor yapmayın başlangıçta. Kademe kademe artırın.

Mutlaka başaracaksınız :birinci:

Sende seviliyorsun baby