tatlıpozan
Daimi Üye
Göçmen Kızı
sıladan çok uzaklara gelmiş
göçmen kızı
anasını babasını geride bırakmış
önce gurbet onları elinden almış
sonra takdir ilahi
diyerek kabullenmiş
bu dünyadan ebediyete gidişlerini
sonra bir gün
yağız bir delikanlıya sevdalanmış
güzel göçmen kızı..
her sabah o geçerken evin önünden
kalbi kuş gibi çırpınırmış
yerinden fırlayacak sanırmış
delikanlı da boş değilmiş ona
o da her sabah yolunu uzatırmış
onu bir defacık olsun
görebilmek için..
günler birbirini kovalamış
böyle sürüp gitmiş bir zaman
gel zaman git zaman
içlerine sığmamaya başlamış
saf aşkları
tebessümler bakışmalar
kızarmalar nereye dek gidecekmiş
yağız delikanlı evin önünden geçerken
heyecandan kalbi duracak sanırken
birden göçmen kızına seslenmiş
güzel kız bu güller sana diyerek
uzatmış elinde ki sarı gülleri
kız utanmış gülümsemiş
ne diyeceğini bilememiş
birden gözleri nemlenmiş
neden sarı demiş
neden ayrılık gülleri
diye sormuş göçmen kızı
yağız delikanlı birden susmuş
derin bir nefes almış
denizlere açılacağız demiş
her bahar gideriz
kazancımız için diyebilmiş
bekleyeceğim demiş
geleceğin gün ne zaman olursa olsun
bekleyeceğim seni limanda demiş
göçmen kızı
ikisinin de gözleri parlamış
ikisi de çok mutlularmış
el sallarken bırakmış ardında
sevdiğini yağız delikanlı
göçmen kızı hiç ağlamamış ardından
inanıyormuş
gelecekmiş sevdiği
günler aylar geçmiş
her akşam limana gider sevdiğini beklermiş
bir gün kıyıya bir geminin yaklaştığı
haberini almış..
ayakları onu uçurmuş sanki limana
herkesin yüzüne bakmış
tek tek dolaşmış aralarında
yağız'ı yokmuş aralarında
yutkunmuş önce
cesaretini toplamış
sormuş
nerde o demiş..
herkes başını önüne eğmiş
çıkan fırtınada
denize düştü demişler
yine takdir ilahi demişler
gözlerinden yaş akmamış yine
inanmamış
eğer o ölseydi
yüreğimde tuz buz olurdu demiş
bekleyeceğim demiş
ölene dek bekleyeceğim
her akşam limana gelip
denize bir kırmızı gül bırakmış..
her kırmızı gül
yar’ine onu sevdiğini söyleyecekmiş..
günler geçmiş
aylar geçmiş
güzel göçmen kızı
yılların geçmesine
saçlarına aklar düşmesine
yüzüne kaderin çizgiler
çizmesine aldırmamış..
her gün kırmızı gül bırakmış denize
ve bir gün..
bir gemi yanaşmış kıyıya..
kendi gibi yaşlanmış bir adamı bırakmış gemi
kıyıya..
kalbinin heyecanından
anlamış onun yağız delikanlısı olduğunu
an durmuş
zamanlar donmuş o anda
ne o göçmen kızının beyaz saçlarını görmüş
ne de o yağız delikanlının topal kaldığını
bahçede ki sarı güller gelmiş akıllarına
ve de aşklarının ayrılığa yenik düşmediği
bekleyecektim demiş göçmen kızı
öleceğim güne dek bekleyecektim demiş
gelecektim demiş yağız delikanlı
ölümden başkası beni senden ayıramazdı
bunlar senin için demiş
ve elinde ki kırmızı gülleri
güzel göçmen kızına vermiş...
Alıntıdır.
sıladan çok uzaklara gelmiş
göçmen kızı
anasını babasını geride bırakmış
önce gurbet onları elinden almış
sonra takdir ilahi
diyerek kabullenmiş
bu dünyadan ebediyete gidişlerini
sonra bir gün
yağız bir delikanlıya sevdalanmış
güzel göçmen kızı..
her sabah o geçerken evin önünden
kalbi kuş gibi çırpınırmış
yerinden fırlayacak sanırmış
delikanlı da boş değilmiş ona
o da her sabah yolunu uzatırmış
onu bir defacık olsun
görebilmek için..
günler birbirini kovalamış
böyle sürüp gitmiş bir zaman
gel zaman git zaman
içlerine sığmamaya başlamış
saf aşkları
tebessümler bakışmalar
kızarmalar nereye dek gidecekmiş
yağız delikanlı evin önünden geçerken
heyecandan kalbi duracak sanırken
birden göçmen kızına seslenmiş
güzel kız bu güller sana diyerek
uzatmış elinde ki sarı gülleri
kız utanmış gülümsemiş
ne diyeceğini bilememiş
birden gözleri nemlenmiş
neden sarı demiş
neden ayrılık gülleri
diye sormuş göçmen kızı
yağız delikanlı birden susmuş
derin bir nefes almış
denizlere açılacağız demiş
her bahar gideriz
kazancımız için diyebilmiş
bekleyeceğim demiş
geleceğin gün ne zaman olursa olsun
bekleyeceğim seni limanda demiş
göçmen kızı
ikisinin de gözleri parlamış
ikisi de çok mutlularmış
el sallarken bırakmış ardında
sevdiğini yağız delikanlı
göçmen kızı hiç ağlamamış ardından
inanıyormuş
gelecekmiş sevdiği
günler aylar geçmiş
her akşam limana gider sevdiğini beklermiş
bir gün kıyıya bir geminin yaklaştığı
haberini almış..
ayakları onu uçurmuş sanki limana
herkesin yüzüne bakmış
tek tek dolaşmış aralarında
yağız'ı yokmuş aralarında
yutkunmuş önce
cesaretini toplamış
sormuş
nerde o demiş..
herkes başını önüne eğmiş
çıkan fırtınada
denize düştü demişler
yine takdir ilahi demişler
gözlerinden yaş akmamış yine
inanmamış
eğer o ölseydi
yüreğimde tuz buz olurdu demiş
bekleyeceğim demiş
ölene dek bekleyeceğim
her akşam limana gelip
denize bir kırmızı gül bırakmış..
her kırmızı gül
yar’ine onu sevdiğini söyleyecekmiş..
günler geçmiş
aylar geçmiş
güzel göçmen kızı
yılların geçmesine
saçlarına aklar düşmesine
yüzüne kaderin çizgiler
çizmesine aldırmamış..
her gün kırmızı gül bırakmış denize
ve bir gün..
bir gemi yanaşmış kıyıya..
kendi gibi yaşlanmış bir adamı bırakmış gemi
kıyıya..
kalbinin heyecanından
anlamış onun yağız delikanlısı olduğunu
an durmuş
zamanlar donmuş o anda
ne o göçmen kızının beyaz saçlarını görmüş
ne de o yağız delikanlının topal kaldığını
bahçede ki sarı güller gelmiş akıllarına
ve de aşklarının ayrılığa yenik düşmediği
bekleyecektim demiş göçmen kızı
öleceğim güne dek bekleyecektim demiş
gelecektim demiş yağız delikanlı
ölümden başkası beni senden ayıramazdı
bunlar senin için demiş
ve elinde ki kırmızı gülleri
güzel göçmen kızına vermiş...
Alıntıdır.
