Çocuk uyurken gürültüye evet, kavga patırtısına kesinlikle hayır!
Yavrunuz mışıl mışıl uyurken sert adımlarla yürümenizin, yüksek sesle bir kahkaha atmanızın sakıncası yok. Ama eşinizle kavga ediyorsanız, iş çok değişebilir. Nedenini aşağıda dikkatle okuyun...
ANNE babaların, büyük çoğunluğu, henüz bir yaşındaki çocukları uyurken evde gürültü etmekten, nefes almaktan kaçınır korkarlar. Oysa küçük çocukların uykularının oldukça ağır olduğunu bilmeleri gerekir.
Bir yaşındaki çocuklar, öylesine derin uyur, bu sırada gürültüye karşı kulakları öylesine tıkalıdır ki, ana-babanın ayaklarının ucuna basarak yürümesine, ya da telefon çalınca deli gibi koşmalarına hiç gerek yoktur.
Aksine,televizyonun veya radyonun sesini kısmak, yavaş sesle konuşmak gibi tedbirler, belki de olumsuz etkiler doğuracaktır. Çocuğun böylesine üstüne düşmek onu bu kadar "fazla hesaba katmak" kendisine ancak zarar verecektir.
Bu tutum karşısında çocuk, istediği gibi şımarmaya, hak kazanacaktır. Ayrıca, anne-babasının "gürültüde uyunmaz" şeklindeki kuruntularını hissedecek, büyük bir olasılıkla benimseyecektir de. Bunun sonucunda, günün birinde bitişikteki komşuda gürültülü bir eğlence verildiğinde veya eve gelen konuklar biraz fazla gülüp eğlendiklerinde gözü uyku tutmayacaktır.
İşte bütün bu sakıncalarından dolayı, anne-babalara şöyle seslenmek istiyoruz: Çocuğunuz uyurken, bırakın her şey her zamanki seyrini izlesin. Televizyonun, radyonun düğmesini kısmayın. Kahkahalarınızı ve konuşmalarınızı alçaltmak zorunda kalmayın. Bu tür sesler, çocuğun gün boyunca tanıdığı, bildiği uğultulardır. Ona bir çeşit güven bile verir. Tersine, alışmadığı ve birden çöken sessizlik, onu güvensizliğe ve huzursuzluğa sürükleyecektir.
Fakat çocuğu rahasız eden gürültüler de hiç kuşkusuz vardır. Çok alçaktan uçan bir helikopter, şiddetli yağan yağmur, yada büyükleri bile ürküten gök gürültüsü, ani bir patlama gibi. Böyle bir durumda yapacağınız tek şey, çocuğu avutup, yatıştırmaktır. Odasının kapısını aralık bırakmanız da doğru olur.
Çocuk uyurken, ya da uykuya dalarken asıl yapılmaması gereken bir başka gürültü çeşidi vardır: Anne-babanın aralarında yüksek sesle tartışmaları! Ruh bilimciler, bir kaç haftalık bebeklerin bile anne-baba kavgasını duyunca, uyanıp ağladıklarını saptamıştır. İşin ilginç yönü, burada çocuğu uyandıran etkenin, kavgadaki yüksek ses tonu olmamasıdır. Aynı şiddette açılmış bir müzik, bebeğin uykusunu bölmez. Buna karşılık yavrucağın küçücük bilinci, anne -babasının tartışmasında her zamandan farklı bir şiddet, gerginlik ve kırıcılık algılar. Bunun karşı tepkisi de, uyanmak, ağlamak, huysuzlanmak olur.
Yavrunuz mışıl mışıl uyurken sert adımlarla yürümenizin, yüksek sesle bir kahkaha atmanızın sakıncası yok. Ama eşinizle kavga ediyorsanız, iş çok değişebilir. Nedenini aşağıda dikkatle okuyun...
ANNE babaların, büyük çoğunluğu, henüz bir yaşındaki çocukları uyurken evde gürültü etmekten, nefes almaktan kaçınır korkarlar. Oysa küçük çocukların uykularının oldukça ağır olduğunu bilmeleri gerekir.
Bir yaşındaki çocuklar, öylesine derin uyur, bu sırada gürültüye karşı kulakları öylesine tıkalıdır ki, ana-babanın ayaklarının ucuna basarak yürümesine, ya da telefon çalınca deli gibi koşmalarına hiç gerek yoktur.
Aksine,televizyonun veya radyonun sesini kısmak, yavaş sesle konuşmak gibi tedbirler, belki de olumsuz etkiler doğuracaktır. Çocuğun böylesine üstüne düşmek onu bu kadar "fazla hesaba katmak" kendisine ancak zarar verecektir.
Bu tutum karşısında çocuk, istediği gibi şımarmaya, hak kazanacaktır. Ayrıca, anne-babasının "gürültüde uyunmaz" şeklindeki kuruntularını hissedecek, büyük bir olasılıkla benimseyecektir de. Bunun sonucunda, günün birinde bitişikteki komşuda gürültülü bir eğlence verildiğinde veya eve gelen konuklar biraz fazla gülüp eğlendiklerinde gözü uyku tutmayacaktır.
İşte bütün bu sakıncalarından dolayı, anne-babalara şöyle seslenmek istiyoruz: Çocuğunuz uyurken, bırakın her şey her zamanki seyrini izlesin. Televizyonun, radyonun düğmesini kısmayın. Kahkahalarınızı ve konuşmalarınızı alçaltmak zorunda kalmayın. Bu tür sesler, çocuğun gün boyunca tanıdığı, bildiği uğultulardır. Ona bir çeşit güven bile verir. Tersine, alışmadığı ve birden çöken sessizlik, onu güvensizliğe ve huzursuzluğa sürükleyecektir.
Fakat çocuğu rahasız eden gürültüler de hiç kuşkusuz vardır. Çok alçaktan uçan bir helikopter, şiddetli yağan yağmur, yada büyükleri bile ürküten gök gürültüsü, ani bir patlama gibi. Böyle bir durumda yapacağınız tek şey, çocuğu avutup, yatıştırmaktır. Odasının kapısını aralık bırakmanız da doğru olur.
Çocuk uyurken, ya da uykuya dalarken asıl yapılmaması gereken bir başka gürültü çeşidi vardır: Anne-babanın aralarında yüksek sesle tartışmaları! Ruh bilimciler, bir kaç haftalık bebeklerin bile anne-baba kavgasını duyunca, uyanıp ağladıklarını saptamıştır. İşin ilginç yönü, burada çocuğu uyandıran etkenin, kavgadaki yüksek ses tonu olmamasıdır. Aynı şiddette açılmış bir müzik, bebeğin uykusunu bölmez. Buna karşılık yavrucağın küçücük bilinci, anne -babasının tartışmasında her zamandan farklı bir şiddet, gerginlik ve kırıcılık algılar. Bunun karşı tepkisi de, uyanmak, ağlamak, huysuzlanmak olur.
