Senin geldiğini tam 1,5 ay sonra öğrendim canım oğlum.
Nasıl bir duygudur, mutluluktur ki varlığını düşünmek... Anlatılmaz yaşanır o cinstenmiş, ömrümce bu duyguyu ilk sende yaşadım HaliliM...
Karnımdaki haraketlerini hisettiğim günden beri, tekmelerini yediğim zamanları, hık hık hıçkırıklarını hemen hemen hergün duyduğum zamanları... Sanki seni kucağıma almıyacakmışım hep içimde kalacakmışsın gibi geliyordu bebeğim o halinede alışmıştım ama seni kucağıma almak kokunu içime çekmek, emzirmek senin her halini görebilmek en büyük hayalim ve arzumdu aşkımm...
Doğum tarihim belliydi 14 Mayıs....
11 Mayıs cuma günü hastaneye yatışım yapılacaktı testler girişler falan sonrasında 12-13 mayıs yani hafta sonu da izinli olarak çıkacaktım.
11 Mayıs günü sabah eşimi işe uğurlamak için 06,30 da kalktım.
Hafif adet sancım vardı geçer diye pek önemsemedim. Hastaneye testler için gittim akşam 5 gibide işlemlerim bitti ve eve geri döndüm.
Tabi adet sancılarım biraz biraz arttı ama korktuğum başıma gelmesin diye hiç kondurmadım 3-4saatte sancılar baya baya arttı artık dayanılmaz sancılar başladı saat 21,00-22,00 arası... Eşim gidelim dedi ben akıllı pazartesiye kadar çekicem sanki sancıları hayır pazartesi gidelim doktorum şehir dışında belki geçer dedim... Eşim uyudu ben gece 03,00a kadar sancıları çektim artık dayanacak gücüm kalmamıştı ne olursa olsun doktor bile gözümde değildi.3-5 dakikada bir geliyordu üstelik sancılarım... Banyoya girdim.... Sonra eltimi aradım, eşimi uyandırdım hastaneye gittik...
Eşimi içeriye almadılar beni nst bağladılar bir kaç defa saat 07,00 a kadar nst di oydu buydu ben yine dayanılamaz sancıları çektim...En son nst ye bağlandığımda sancılarımın çok şiddetlendiği gözüktü... 4cm de açıklığım olmuşş ooo sen hazırsın dediler odama gönderdiler hazırlan doğuma gideceksin birazdan doktor seni bekliyor dediler... Ben odama geldim soyunup geceliğimi giydim ve ameliyathaneye yürüyerek girdim.
İşte gerçek hikayem şimdi başlıyooor...
Öyle cesaretliydim ki bebeğim korksam da hiç belli etmedim kendime bile... Sana kavuşmak için sabırsızdım çünkü... içerde doğum yapan birçok taze anne vardı kimilerinin çok canı yanmış ki bağrış çığrış cesaretimi kırdılar biran kendime korktuğumu hissettirdim işte sonrası içimde zordu ama dışımda da bir o kadar kolay oldu...
Çünkü ucunda SEN vardın...
Giydiğim geceliği çıkarttırdılar sonra ameliyat önlüğü verdiler... Giydim.. Son kez tuvalete gittim. Hani heyecandan gelir yaa işte öyle bir şey... Heyecanlandırdın beni tatlı oğlum.
İçimde kimseye anlatamadığım ya yolunda gitmezde kavuşamazsak endişesi var... Kimseye hissettirmedim de sanırım sen hissettin oğlum.
Sedyeyle Sana kavuşacağım mekana geldik canım oğlum. Etraf çok kalabalıktı ama şen şakraktı sevdim onları muhabbet ettik aynı esnada beni ameliyata hazırladılar. Adın ile Göbek adını da koydular Halilim... Hatta biri yanaklarımı sıktırıp sevdi beni çok tatlı bir oğlan doğuracağımı anlamış gibi...Sonra narkozun verildiğini fark ettim 3-5 saniye geçti.Ben gözlerimi kapadım canım sana tekrar açabilmek için.
Uyandığımda canım çok acıyor ve üşüyordum ama yinede ilk sözüm SEN oldun...
Oğlum Nerede...
Baş ucumdaydın kuzum...
Bu Çirkin Oğlan benim Mi? Demişim
Çirkinimm...
İyiki varsın... iyiki benim oğlumsun...
Sen benim yaşama sevincimsin...
HoşGeldin Canım Oğlum...
Çektiğim tüm acılara değersin...
Çünkü SEN benim değerlimsin...
Canım Oğlum...HaLiLiM...
Nasıl bir duygudur, mutluluktur ki varlığını düşünmek... Anlatılmaz yaşanır o cinstenmiş, ömrümce bu duyguyu ilk sende yaşadım HaliliM...
Karnımdaki haraketlerini hisettiğim günden beri, tekmelerini yediğim zamanları, hık hık hıçkırıklarını hemen hemen hergün duyduğum zamanları... Sanki seni kucağıma almıyacakmışım hep içimde kalacakmışsın gibi geliyordu bebeğim o halinede alışmıştım ama seni kucağıma almak kokunu içime çekmek, emzirmek senin her halini görebilmek en büyük hayalim ve arzumdu aşkımm...
Doğum tarihim belliydi 14 Mayıs....
11 Mayıs cuma günü hastaneye yatışım yapılacaktı testler girişler falan sonrasında 12-13 mayıs yani hafta sonu da izinli olarak çıkacaktım.
11 Mayıs günü sabah eşimi işe uğurlamak için 06,30 da kalktım.
Hafif adet sancım vardı geçer diye pek önemsemedim. Hastaneye testler için gittim akşam 5 gibide işlemlerim bitti ve eve geri döndüm.
Tabi adet sancılarım biraz biraz arttı ama korktuğum başıma gelmesin diye hiç kondurmadım 3-4saatte sancılar baya baya arttı artık dayanılmaz sancılar başladı saat 21,00-22,00 arası... Eşim gidelim dedi ben akıllı pazartesiye kadar çekicem sanki sancıları hayır pazartesi gidelim doktorum şehir dışında belki geçer dedim... Eşim uyudu ben gece 03,00a kadar sancıları çektim artık dayanacak gücüm kalmamıştı ne olursa olsun doktor bile gözümde değildi.3-5 dakikada bir geliyordu üstelik sancılarım... Banyoya girdim.... Sonra eltimi aradım, eşimi uyandırdım hastaneye gittik...
Eşimi içeriye almadılar beni nst bağladılar bir kaç defa saat 07,00 a kadar nst di oydu buydu ben yine dayanılamaz sancıları çektim...En son nst ye bağlandığımda sancılarımın çok şiddetlendiği gözüktü... 4cm de açıklığım olmuşş ooo sen hazırsın dediler odama gönderdiler hazırlan doğuma gideceksin birazdan doktor seni bekliyor dediler... Ben odama geldim soyunup geceliğimi giydim ve ameliyathaneye yürüyerek girdim.
İşte gerçek hikayem şimdi başlıyooor...
Öyle cesaretliydim ki bebeğim korksam da hiç belli etmedim kendime bile... Sana kavuşmak için sabırsızdım çünkü... içerde doğum yapan birçok taze anne vardı kimilerinin çok canı yanmış ki bağrış çığrış cesaretimi kırdılar biran kendime korktuğumu hissettirdim işte sonrası içimde zordu ama dışımda da bir o kadar kolay oldu...
Çünkü ucunda SEN vardın...
Giydiğim geceliği çıkarttırdılar sonra ameliyat önlüğü verdiler... Giydim.. Son kez tuvalete gittim. Hani heyecandan gelir yaa işte öyle bir şey... Heyecanlandırdın beni tatlı oğlum.
İçimde kimseye anlatamadığım ya yolunda gitmezde kavuşamazsak endişesi var... Kimseye hissettirmedim de sanırım sen hissettin oğlum.
Sedyeyle Sana kavuşacağım mekana geldik canım oğlum. Etraf çok kalabalıktı ama şen şakraktı sevdim onları muhabbet ettik aynı esnada beni ameliyata hazırladılar. Adın ile Göbek adını da koydular Halilim... Hatta biri yanaklarımı sıktırıp sevdi beni çok tatlı bir oğlan doğuracağımı anlamış gibi...Sonra narkozun verildiğini fark ettim 3-5 saniye geçti.Ben gözlerimi kapadım canım sana tekrar açabilmek için.
Uyandığımda canım çok acıyor ve üşüyordum ama yinede ilk sözüm SEN oldun...
Oğlum Nerede...
Baş ucumdaydın kuzum...
Bu Çirkin Oğlan benim Mi? Demişim
Çirkinimm...
İyiki varsın... iyiki benim oğlumsun...
Sen benim yaşama sevincimsin...
HoşGeldin Canım Oğlum...
Çektiğim tüm acılara değersin...
Çünkü SEN benim değerlimsin...
Canım Oğlum...HaLiLiM...
