Her zamankinden daha çok ihtiyacım vardı sana bu gece!
“Anlamadın..”
Öyle acınası bir haldeydim ki hiç bu kadar kimsesiz hissetmemiştim kendimi.
Yalnızlığımı bir zırh misali geçirdim sırtıma çaresizliğimle de bir siper misali etrafımı çevreledim.
Dokun(a)ma diye bana daha fazla acıt(a)ma diye beni.
Ağlamamak üzere söz verdiğim gururumu da çiğnedim attım yine.
Gariptir ki; kendime bile söz geçiremez oldum artık.
Kendi hayatıma bile yön veremez oldum.
Kendini sahnemden başrolünü oynadığım bu filmden çekildiğimi hissediyorum.
Yoruldum !..
Her zamankinden daha çok bekledim dönmeni bu gece!
“dönmedin…”
Gözümkulağım kapıdaydı hep.
En ufacık bir kıpırtıdakalktım yerimdenetrafıma bakındım.
Gölgen bile adım adım kaçıyordu sanki benden.
Oysa kihiçbir şey olmamışçasına giriverecektin kapıdan.
kulağıma fısıldayacaktın
“Ben geldim” diyecektin usulcaçoktan daldığım uykudan uyandırmak istemezcesine.
Ve ben karşımda seni görüverince önce gerçek mi rüya mı ayırt edemeyecekyine de bu karmaşayla boynuna atılıverecektim.
”Sevgilim” diyecektim sana “sevdiğim hoş geldin!”
O an dünyanın en mutlu insanı ben olacaktım..
Olmadı..
Ama her yeni doğan güneşe inatgelmeyişlerine inatsana inat bekledim ben her gece seni.
Bilmesen de bilmek istemesen de öyle deli sevdim ki seni!
Çok sevdim!..
Her zamankinden daha çok özledim seni bu gece!
“Hissetmedin..”
Bir zamanlar beni bulutların üstünde yaşatan çılgınlarca sevdiğimelimden tutangözyaşlarımı silen o insanı “sen”i özledim.
Ve onun gözlerinde kendini bulanonunla mutluonunla tam-eksiksiz olan o küçük kızı “ben”i özledim.
Ama en çokta “biz”i özledim biliyor musun?
Hala niçin yakıp yıktığını anlayamadığım “biz”i..
Ve bizi aradım bu gece herkeste
her şeyde
tozlu albümlerde
kurutulmuş çiçeklerde
gözyaşlarıyla ıslanmış şiirlerde
her yerde!
Bulamadım !..
“Anlamadın..”
Öyle acınası bir haldeydim ki hiç bu kadar kimsesiz hissetmemiştim kendimi.
Yalnızlığımı bir zırh misali geçirdim sırtıma çaresizliğimle de bir siper misali etrafımı çevreledim.
Dokun(a)ma diye bana daha fazla acıt(a)ma diye beni.
Ağlamamak üzere söz verdiğim gururumu da çiğnedim attım yine.
Gariptir ki; kendime bile söz geçiremez oldum artık.
Kendi hayatıma bile yön veremez oldum.
Kendini sahnemden başrolünü oynadığım bu filmden çekildiğimi hissediyorum.
Yoruldum !..
Her zamankinden daha çok bekledim dönmeni bu gece!
“dönmedin…”
Gözümkulağım kapıdaydı hep.
En ufacık bir kıpırtıdakalktım yerimdenetrafıma bakındım.
Gölgen bile adım adım kaçıyordu sanki benden.
Oysa kihiçbir şey olmamışçasına giriverecektin kapıdan.
kulağıma fısıldayacaktın
“Ben geldim” diyecektin usulcaçoktan daldığım uykudan uyandırmak istemezcesine.
Ve ben karşımda seni görüverince önce gerçek mi rüya mı ayırt edemeyecekyine de bu karmaşayla boynuna atılıverecektim.
”Sevgilim” diyecektim sana “sevdiğim hoş geldin!”
O an dünyanın en mutlu insanı ben olacaktım..
Olmadı..
Ama her yeni doğan güneşe inatgelmeyişlerine inatsana inat bekledim ben her gece seni.
Bilmesen de bilmek istemesen de öyle deli sevdim ki seni!
Çok sevdim!..
Her zamankinden daha çok özledim seni bu gece!
“Hissetmedin..”
Bir zamanlar beni bulutların üstünde yaşatan çılgınlarca sevdiğimelimden tutangözyaşlarımı silen o insanı “sen”i özledim.
Ve onun gözlerinde kendini bulanonunla mutluonunla tam-eksiksiz olan o küçük kızı “ben”i özledim.
Ama en çokta “biz”i özledim biliyor musun?
Hala niçin yakıp yıktığını anlayamadığım “biz”i..
Ve bizi aradım bu gece herkeste
her şeyde
tozlu albümlerde
kurutulmuş çiçeklerde
gözyaşlarıyla ıslanmış şiirlerde
her yerde!
Bulamadım !..
