Ben çok küçük minnacık bir damlayım uzun bir yolculuğa çıkmam
gerektiği söylendi; hem uzun hem de çok zorluymuş bu yolculuğun
her aşamasında büyüyüp hayal bile edemediğim kadar büyük olunca
bilmediğim bir dünyaya geçecekmişim. Oysa ben ne kadar mutluydum
burada herkes beni çok seviyordu hep o yaramaz spermlerin
yüzünden beni hiç çekemiyorlar üzerime geliyorlar saklanıyorum
yine de olmuyor. Olamaz yine mi aaaaaaah yine üstüme geliyorlar
offf kocaman bir x kromozomu ile çarpıştık kayıyorum yardım edin
bana aaaaaahhhhhh .
Ceninin Güncesi.. uzun ama korkmadan okuyun
Burası da neresi böyle! Benden başka kimse yok yolculuğumdan önce
bana anlattıkları yer herhalde biliyor musunuz bu yerin sahibinin adı
“anne” imiş bir de yardımcısı “baba” varmış ben öteki dünyaya
geçtiğimde beni onlar karşılayıp benimle ilgileneceklermiş yani
rezervasyonum yapıldı aslında bu yolculukla ilgili her şey bana
anlatıldı bir süre küçük ressamlar gelip pürüzsüz vücuduma
organlarımı çizeceklermiş bu ressamlar böyle bütün damlaları
ziyaret eder güzel bebekler çizerlermiş sakin ve rahat olursam
her şey yolunda gidermiş ama çok heyecanlıyım. Buraya üç haftada
düştüm ve artık yeni adım “embriyo” bu ismi bir türlü
hatırlayamıyorum zaten önemli de değil çünkü ben büyüdükçe
ismimde değişecekmiş ne kadar tuhaf değil mi? Ama en
güzeli öteki dünyaya geçtiğimde kız ya da erkek olarak
doğuşuma göre anne ile baba bana yeni bir isim vereceklermiş
hani bu yolculuğa sebep olan o spermler bana hücum edince
bir X kromozomu ile çarpışmıştım ya bunun için ben anne gibi
bir kızmışım ya bana o kocaman Y kromozomu çarpsaydı işte
o zamanda baba gibi erkek olacakmışım. Tam da embro yine
söyleyemedim emb-ri-yo olmaya alışmıştım ne kadar zevkli
bu sıvıda hem yüzebiliyor hem de besleniyorum.
Burada yaşımı hafta diye bir şeyle ölçüyorum ve şimdi tam
beş hafta yaşındayım. O yaramaz spermler bana çarptıktan
sonra dengem bozuldu beni iyileştirmek için küçük doktorlar
geldi onlar aynı zamanda
ressammış beni iyileştirdikten sonra vücudumun üst bölümüne
dört oyuk orta bölümünde ise minik bir kabarıklık çizdiler.
Hatta o minik kabarık gürültü yapıyor; pıt pıt diye….Küçük
ressamın dediğine göre bana çok hassas bir kalp çizmiş.
Bir de daha çok işi olduğunu söyledi beni üç tabakaya ayırmış
sırayla bütün organlarımı çizecekmiş. En dış tabakanın adı ektoderm;
sinir sistemimin ana elemanları olan beyin ve omurilik saçcilt
gibi yapılarımla bu tabakada çalışacaklarmış. Orta tabakanın
adı mezoderm; kalp ve dolaşım sistemim kemiklerim kaslarım
böbreklerim ve genital organlarım bu tabakada oluşacakmış.
Ve son olarak en iç tabakam endoderm; barsaklarım midem
karaciğerim pankreasım gibi iç organlarımı burada çizeceklermiş.
Ne karışık işler bunlar……
6 hafta yaşındayım ve boyum uzadı elma ne demek bilmiyorum
ama onun çekirdeği( 2mm.) kadarmışım belki siz bunları
biliyorsunuzdur ama ben kendimi yeni keşfediyorum ve yeni
öğreniyorum. Size bir şey söyleyeyim mi anne ve baba benim
yolculuğumdan haberdar beni bekliyorlar. Benim için hayatlarında
bir çok şeyi değiştirmeye başlamışlar annenin sürekli midesi
bulanıyor ve kusuyor hatta babaya koktuğunu ona yaklaşmamasını
söylüyor neden anlamıyorum. Sonra saçlarını boyamıyor sigara
kullanmıyor içki içmiyor çünkü bunlar bana zarar verebilecek
alışkanlıklarmış. Ben bir resim gibiymişim göbek kordonum
gözlerim kulaklarım ve ağzım çizildi bile. Kalbim bu yeni çizilen
organlarımın gelişmesi için onlara kan depoluyor dokularım hızla
gelişiyor. Biz yine kusmaya gidiyoruz üzgünümmmmmm görüşürüz…
7 hafta yaşına girdim biliyor musun? Artık ben öteki dünyadakilere
daha çok benziyorum başım biraz daha büyüdü yüzüm oluştu
gözlerim hala kapalı ama kollarım ve bacaklarım var yakında
parmaklarım çıkacak kemiklerimi oluşturacak hücreler gelişmeye
başladı ve ben küçük bir üzüm kadarım artık ne kadar büyüdüm
değil mi siz şimdi benim bu kadar şeyi nasıl bilebildiğime şaşırıyor
olmalısınız ama bunların hepsini bana anlattılar büyürken
korkmamam için bunu yapmaları gerekiyormuş. Yoksa ben de
eskiden diğer ceninler gibi kalbin beynin ne olduğunu bilmiyordum.
Burun deliklerim bağırsaklarım pankreasım bronşlarımda
belirginleşmeye başladı. Küçük ressamlar bu hızla çalışırsa
yakında kocaman olacağım. Bu arada anne hala kusuyor ben
kilo alıyorum o zayıflıyor. Doktorumuz ona sabah yataktan
kalkmadan önce “kraker” denen bir şeyden yemesini söyledi
bende tadını merak ediyorum hadi yesene ondan. Yemeklerde
çok su içtiği için midesi suyla dolmuş hatta ara sıra o kadar
çok su içiyor ki buraya kadar geliyor boğulacağım korkuyorum…
8 hafta yaşına girdim ve artık benim adım “fetus” bu Latince
“genç” demekmiş Latince ne demek? Artık kollarım ve bacaklarım
uzadı omuzlarım dirseklerim kalçalarım belirgin hale geldi.
Ve ben artık bir çilek kadar büyüğüm. Bugünlerde anne bana
kızıyor bana hamile olduğu için cildi yağ yapıyormuş ve bir
çok sivilcesi varmış doktorumuza “ben sadece bebek istedim
sivilce değil” dedi kızgın bir şekilde doktorumuzda güzel bayan
ilk üç aylık dönemden sonra isteseniz de sizinle yaşamak
istemeyecek bu ufaklıklara neden kızıyorsunuz “sakin olun
yoksa size inat olsun diye kalabilirler” deyince anne sessizleşti.
Bu hafta iki kat daha büyüğüm ayak ve el parmaklarıma o
küçük ressamlar gelip bir şeyler çizdiler ve bunların adı “tırnak”
dediler. Sonra bir de ağzıma diş etlerinin altında diş taslakları
çizdiler. Bunlar çok işine yarayacak deyip kıkır kıkır güldüler.
Onlar çok tuhaflar.
9 hafta yaşındayım bugün yine küçük ressamlar geldi gözlerimi
dilimi ve ağzımın içini monte ettiler bağırsaklarımı kordon içinden
karın içindeki boşluğa taşıdılar
parmaklarımı da uzattılar biraz. Daha benimle çok işleri varmış.
Ne ukala şeyler… Bu arada annenin midesi yanıyor hiç dinlemiyor
ki doktor ona midesine dokunan yemekler yememesini söylemişti
şimdi ilaç almak zorunda kaldı. Bir de beni besleyecek olan
memelere süt gelmeye başladığından onun göğüsleri büyüyor
kendine onlar için destekli bir sütyen alacakmış o ne demek
bilmiyorum ama doktor bunu yapması gerektiğini söyledi.
Şu günlerde küçük ressamlardan sonra en çok doktoru görüyorum
aslında duyuyorum demek istedim.
10 hafta yaşındayım ve kendimi bir portakal kadar büyük
hissedeceğimi söylemişlerdi ama portakalın ne olduğunu
bilmiyorum ki…doktorun dediğine göre anne hamile olduğu
için kolay sinirlenebilir keyifsiz olabilirmiş. Anne sağlıklı
beslenmesine rağmen çok kilo alıyorsa endişelenmesine
gerek yokmuş doğumdan sonra bu kiloları kolayca verebilirmiş
asla diyet yapmaması gerekiyormuş hatta o normal kilolu
bir anne adayı olduğu için 125 –175 kilo alabilirmiş. Düşük
kilolu anneler 15-20 kilolu anneler ise 75-125 kilo alırlarmış.
Bu arada ressamlar hızla çalışıyorlar eklemlerimin çoğu
oluştu bilek dirsek diz ayak bileği omuz eller parmaklar
ve tırnaklar tamammış artık sadece benim beslenmeme bağlı
olarak büyüyeceklermiş. Küçük ressam bana gözümün ne
renk olmasını istediğimi sordu çünkü iris tabakam ortaya
çıkıyormuş ben “renk” ne dedim boş ver anneninki gibi
yeşil olacak zaten dedi. O zaman neden bana soruyor ukala…
12 hafta yaşındayım ve artık iç kulağım burnum dilim bile var.
hatta göz kapaklarımı çok seviyorum onları sürekli açıp
kapatıyorum parmaklarımın ucunda tırnaklar çıktı ve daha
rahat hareket edebiliyorum. Boyum 65 cm ağırlığım 18 gr.
olmalı üfffffffffff ne kadar büyüğüm inanamıyorum. Bir
de eskisi kadar kusmaya gitmiyoruz ama bu seferde annenin
başı ağrıyormuş.hani içinde yüzdüğüm sıvı var ya amniyos
sıvısı ara sıra onu yutuyorum sonra da ressamların öğrettiği
gibi çıkarıyorum yani çiş yapıyorum.
13 hafta yaşındayım ve artık bir şeftali kadarmışım
şeftalinin benim gibi kolları ve uzun bacakları var mıdır?
Bu hafta ses tellerimi çizdiler bağırsaklarımı yerlerine
yerleştirdiler ve karaciğerim ile pankreasım üretime başladı.
Anne de benim bu yaşımda eskisi kadar şikayet etmiyor
sadece yorgun olduğumuz için dinleniyoruz. Bazen karnında
ve sağ kasığında ağrılar oluyormuş doktor dedi ki bunun
sebebi benim büyümemmiş ben büyüdükçe beni tutan bağlar
geriliyormuş ve ağrı yapıyormuş.
14 hafta yaşındayım artık annenin bulantıları yok kendini
yorgunda hissetmiyor ama bu seferde kabızlıktan şikayet
ediyor sürekli tuvalete gidiyoruz ve lifli besinler yiyoruz.
Doktor bazı ilaçlar verdi ama önce yulaf ezmesi+süt+şeker+corn
flakes karıştırıp yemesini söyledi böylece kabızlıktan
kurtulabilirmiş. Ressamlar bana nefes alıp verme çalışmaları
yaptırıyorlar ellerimle selam merhaba demeyi öğretiyorlar
bunları yaparken kalbim öyle bir atıyor ki; doktorla baba
beni bir makineden duyabiliyorlarmış. Bende onları duyuyorum
çünkü kulaklarım oldukça gelişti tabi gözlerimde …
15 hafta yaşındayım çok güzel kulaklarım var saçlarım
kirpiklerim hangi cenin benim kadar güzel olabilir ben
çok güzelim. Ama lanugo denen şu tüylere alışamadım
bunları neden çizdiniz dedim merak etme 26 hafta yaşına
geldiğinde onlar dökülecek dediler. O zaman neden
çizdinizzzzzzz bu ressamların canı sıkıldıkça benimle
uğraşıyorlar işlerini bitirseler de gitseler bir an önce.
Giderken bir de gülerek “ bu bebek kızmış” dediler biliyoruz
ne olacak yani…
16 hafta yaşındayım ve annenin sesini duydum beni
okşuyor ne kadar çok sevdiğini söylüyordu. Birden
kalbim çok hızlı atmaya başladı artık ona anneciğim
diyeceğim çünkü o beni severken “kızım bana anneciğim diyecek”
diyordu kız olduğumu o da biliyor zaten bu yaşımda
cinsiyetimi belirten organlarım oluştu. Kemiklerim ne kadar
sert ama yine de cildim çok ince damarlarım görünüyor
ben de beslenmek için bu sıvının yetmediğine karar verip
parmağımı emmeye başladım çok tatlı bir şey bu…Az daha
boyumu söylemeyi unutuyordum ben tam 16 cm. oldum ve
135 gr. Anneciğim çok meşgul beni yine unuttu doktora
gidecekmiş midesi yanıyormuş burnu kanıyormuş ben neden
olduğunu biliyorum onun damarlarındaki kan miktarı artmış
bu benim için iyiymiş ressamlar konuşurken duydum. Bir de
babam görmek istiyormuş o da doktora gidecek annemle
beni bir makinenin içinden görecekler onlar için hareket edeceğim.
17 hafta yaşındayım; anneciğim kendini görebildiği ayna denen
bir şeye bakıyor karnının büyüdüğünü söylüyor kasıkları
ağrıyormuş ve çok terliyormuş. Tabi ben önceki yaşlarıma
göre daha hızlı kilo aldığımdan anneciğimde kilo alıyor.
Cildimin altında yağ depoluyorum artık kalbimle
günde 30 litre kan pompalıyorum ben de çok yoruluyorum
bazen de korkuyorum geçen gün birisi ince uzun bir boruyla
suyumdan çaldı sonradan öğrendim ki doktor benim suyumu
test edecek benim sağlıklı olup olmadığıma bakacakmış.
18 hafta yaşındayım; anneciğim geceleri uyuyamıyor ben onu
incitmek istemiyorum ama ben de burada sıkılıyorum ve o
benimle konuşmuyor. Heeeeyyyy neden benimle konuşmuyorsun sen?
Ama ben seni seviyorum. Annemin tansiyon denen şeyi
düşmüş ani hareketler yapıp ayağa kalkmaması gerekiyormuş.
Artık 210 gr. oldum anneme daha çok benziyorum.
Bir de bağırsaklarım mekonyum denen bir şey yapıyor o
çok gereksiz bir şey…
19 hafta yaşımdayım; anneciğimle babacığım doktorda
bir alete bakıp benim hareketlerimi seyrettiler.
Ama ben büyüdüğüm için anneciğimin beli ağrıyormuş
buna çok üzüldüm. O da topuklu ayakkabılar giymemeliymiş
babam öyle diyor neden giyiyor ki. Biz de tekrar doktora gittik.
Anneciğimin kalçaları ve memeleri büyüdüğü için
çatlaklar oluşuyor çatlak olduğundan dolayı da kaşıntı
oluyormuş doktor dedi ki bol sıvı almamız gerekiyormuş
bir de çatlak kremi kullanmalıymışız. Eğer cildimiz
kurumazsa çatlak olmazmış. Benim çatlaklarım yok
ama her yanım o tüylerle kaplandı bu da yetmezmiş
gibi annemin sürdüğü çatlak kremi gibi bir şeyi o
küçük ressamlar her yerime sürüyor. Bunun adı
vernix imiş. Bu beni sudan korumak içinmiş ukala küçük
ressam dedi ki biraz daha bu suyun içinde kalırsam buruş
buruş olacakmışım.
20 hafta yaşıma girdiğimde beni şaşırtan başımın üzerinde
çıkan saçlar oldu onlara alışamadım bir türlü.
Bu aralar karnım guruldamaya başladı şu tatlı parmaktan
mı acaba ne dersiniz? Kemiklerim çok güçlü olduğu
için hareket edebiliyorum bir de anneciğimin sesini
duyduğumda o da beni duyabilsin diye bağırıyorum ama
duymuyor ben de onu tekmeliyorum böylece benimle konuşuyor.
Ona boyumun 25 cm. kilomun 340 gr. olduğunu söyledim.
Annem aynanın karşısında kendi kendine konuşuyor
“zaman ne kadar çabuk geçiyor karnım epey büyüdü” diyor
herhalde benim onun göbek deliğiyle aynı hizada olduğumu
fark etti her yaşımda bir cm. yukarı çıkacağım
göbeğinden geçen o çizgi koyulaşmaya başladı
ama doğumdan sonra tamamen kaybolacakmış.
Biz çok sağlıklıyız; anneciğim gereksiz kalori almıyor iyi besleniyor.
21 hafta yaşındayım; bir keresinde ben çok yaramazlık
yapıyordum sonra tanımadığım bazı sesler duydum
çok güzeldi sessizce dinledim anneciğim babacığıma
“galiba senin gibi sanatçı olacak Vivaldi’yi çok seviyor” dedi
o sesin adı
“müzik”imiş Vivaldiyi tanımıyorum ama artık
annemle hep müzik dinliyoruz müzik dinlemeyi çok
seviyorum bazen dinlerken uyuyorum annemde mutlu oluyor.
Anneciğimin ayak ve ayak bilekleri benim büyümemden dolayı
şiştiği için hep dinleniyoruz. Babam dedi ki eğer yüzünde ve
ellerinde şişme olursa doktora gitmemiz gerekirmiş. Kalbim
çok çalışıyor sürekli kan pompalıyorum ama yine de bu aralar
yavaş büyüyorum sadece 400gram oldum.
22 hafta yaşındayım ; Ben bir muz kadarmışım muz denen
şey mide yakar mı annemin midesi yanıyormuş bir de diş
etleri şişiyormuş babam “bu kadınlar hep böyle her şeyden
şikayet ederler” diyor. Kendi kendine de “sabırlı ol hepsi
geçecek” diye tekrarlıyor sürekli o böyle kendi kendine
konuşunca çok komik oluyor. Ben yaklaşık 500 gr.
olmuşum anneciğim uzun süre ayakta duramıyor
ve yürümeye gittiğimizde o alçak topuklu ayakkabı giyiyor.
Çünkü beli ağrıyor hamileyken vücudunun ağırlık
merkezi sürekli değişirmiş biraz oturuyoruz sonra
ayağa kalkıyoruz biraz ayakta duruyoruz sonra
tekrar oturuyoruz ben daha çok yoruluyorum.
Omurgalarım ağrıyor. İyi ki otururken dizlerini
kalçasından yukarıda tutuyor böylece ağrılarım geçiyor.
23 hafta yaşındayım kocaman oldum ama annem
hala şikayet ediyor ne zaman büyüyecekmişim bacakları
şişiyormuş şimdi de o da yatıyor benim için daha
iyi oluyor yine müzik dinliyoruz hatta kitap bile
okuyoruz anneciğim anne karnında çocuğun eğitilebileceğine
inandığından sürekli okuyor bir çok şey öğrendim.
Bazen müzik onu çok etkiliyor ve ağlıyor ben de
kızıyorum ters dönüyorum doktor da hemen ona
bunu söylüyor çok üzüldüğünü görünce yine dönüyorum
neden üzülüyor ki hep aynı şekilde duramam tabi ki
canım sıkılıyor. Doktor ona benimle konuşmasını onu
duyabilmem için orta kulağımın gelişimini tamamlamaya
başladığını söyledi ben bunu zaten biliyordum o kadar
çok gürültü var ki burada kendimi bile duyamıyorum
bağırdım ama beni hiç dinlemiyor sonra neden tekmeliyormuşum.
Tekmelerim işte….
24 hafta yaşımdayım artık çok hareket edince terliyorum
ve hasta olduğum içinde öksürüyorum bir de şu tatlı
parmak yok mu hep onun yüzünden hıçkırıyorum.
Ben hıçkırınca anneciğim de tekme attığımı zannediyor.
33 cm boyu 570 gr. ağırlığı olan biri buraya nasıl
sığar ne kadar daha var öteki dünyaya gitmeme öfffff
bir an önce anneciğimi ve babacığımı görsem dün gece
anneciğim uyurken babacığım beni okşadı benimle konuştu
hatta anneciğimin huysuzluklarını anlatıp beni uyardı.
İkisini de çok seviyorum. Bir de şu doktoru çok merak
ediyorum düzenli olarak onu görmeye gidiyoruz. Şimdi
de anneciğimin şeker tarama testi olması gerekiyormuş.
25 hafta yaşındayım; anneciğime kramp denen bir şey
gelip ağrı yapıyormuş o da ağlıyor futbol topu kadar
büyüdüm anneciğim diyor ki beli ve bacakları zonkluyormuş
zonk ne demek? Zonk sesini duyunca bacaklarına buz koyuyor
ya da duş alıyoruz. Yine de geçmezse doktorumuzun verdiği
ilaçları alıyoruz. Babam çok heyecanlı bir şekilde geldi bu
akşam. Anneme bağıra bağıra " biliyor musun üç boyutlu
ultrason varmış" dedi. Yani benim çeşitli açılardan
görüntülerimi alıyor bu görüntülerin arasını bilgisayar
kendi dolduruyor bana benzeyen bir görüntü ortaya
çıkarıyorlarmış. Ama doktorumuz bunu bize söylemişti
çok önemli bir şey değilmiş. Babacığım beni görmek
için sabırsızlanıyor herhalde.
26 hafta yaşındayım; artık 750 gramım cildimin altında
yağ birikiyormuş. Kollarımı ve bacaklarımı çok hareket
ettirdiğim için anneciğim çok kızgındı annesiyle konuşurken
bağırıyordu çok korktum neden bu kadar sinirleniyor ki.
Babacığımın dediğine göre bunların sebebi ani kasılma
ve gevşemeler hissetmesi imiş. Bunlara Braxton-Hicks
kasılmaları deniyormuş. Kasılmalar ağrılı olunca anneciğim
benim sürpriz yapıp erken geleceğimi düşünüyor ama ben
ona kızdım erken gelmeyeceğim. Bazen de anneciğimin
adet sancısına benzer kramp tarzı ağrıları bel ağrıları
akıntıları barsak krampları oluyor herkes yine benden
şüpheleniyor dedim ya ben erken gel-me-ye-ce-ğim.
Akciğerlerimdeki hava keseciklerim bile oluşumunu
tamamlamadan beynimdeki görme ve işitme dalgaları
tam anlamıyla faal olmadan nasıl gelirim.
27 hafta yaşındayım; kalbim çok hızlı atıyor.
( 120-160/dak.) aydınlıkken anneciğimle yürüyoruz
karanlıkta yürüdüğümüz zamanlar babacığım da bizimle
oluyor annem çok su içiyor onun yüzünden çok kilo
alıyorum buraya sığmıyorum. Ben de annemin karnında
yukarı doğru tırmanıyorum sürekli bu nedenle derin
nefes alırken zorlanıyormuş ama bu beni etkilemiyor
hamile olunca bazı hormonlar onun daha sık nefes alıp
vermesini sağlıyormuş böylece bende bol oksijen
kullanabiliyorum. Sürekli kilomu konuşuyorlar 950 gr.
olmuşum babacığım gibi çok oburmuşum çok kilo almışım
demek ki ben ona benziyorum onu daha çok merak
etmeye başladım.
28 hafta yaşındayım ama cildim hala buruşuk ve
pembeyoksa şu vücudumdaki doğal krem işe yaramıyor mu?
Bu yüzden karmakarışık düşüncelerim var sıkıldıkça dönüyorum
annemi tekmeliyorum. Bugün küçük ressamlar geldi saçlarımı
uzattılar kaşlarımı kirpiklerimi çizmeyi bitirdiler. Annem ile
babam bir kitaptan boyumun 37 cm ve kilomun 1 kg. olduğunu
söylediler bana. Onları duyduğumu öğrendiklerinden beri benimle
konuşuyorlar.
29 hafta yaşındayım 13 kg. olduğum için anneciğim ayakta
çok duramıyor çabuk yoruluyor ve tansiyon denen bir şey yine
düşürüyor bu nedenle hep dinleniyoruz. Babama dedi ki "
kendimi sonsuza kadar hamile kalacakmış gibi hissediyorum
karnım kaşınıyor nefes alamayacak kadar şişmanladım midem
yanıyor bacaklarıma kramp giriyor her yerim ağrıyor".
Babam onu teselli etti bunların hepsi geçecek dedi. Sonra
yürüyüşe çıktık çünkü doktor yürümenin annem için en iyi
egzersiz olduğunu söyledi. Bir de ona böyle şikayet
etmemesini benim her şeyi duyduğumu küsebileceğimi
söyledi evet ben her şeyi duydum artık koku da alabiliyorum
görebiliyorum tat alabiliyorum ve bir de seni üzdüğüm
için üzülüyorum anneciğim.
30 hafta yaşındayım; bu günlerde anneciğim hep sol
tarafına yatıyor böylece organlarına kan gidişi ve
kan dönüşünün en az şekilde engellenmesini sağlıyormuş.
Bu şekilde uyumakta zorlanınca karnının altına veya
bacaklarının altına yastık koyuyor. Mide yanması
olmaması içinde vücudunun üst kısmını alt kısmına göre
hafifçe yukarıda tutuyor. Lanugo tüylerim kaybolmaya
başladı göz kapaklarımı düzenli olarak açıp
kapatabiliyorum tabii 15 kilo oldum artık. Biliyor
musunuz kemik iliğim kan yapabiliyor artık…
31 hafta yaşındayım; akciğerlerim olgunlaşıyormuş
anneciğim elini üzerimde gezdirip ona verdiğim bütün
acılara rağmen beni çok sevdiğini söyledi. O bu günlerde
tuhaf rüyalar görüyor ama kalkınca gördüklerini
hatırlayamıyor şimdi baş ucunda bir not defteri varmış
kalkınca rüyalarını yazabilmek için. 1650 gr. olmuşum
artık eskisi kadar hızlı büyümüyorum beyin dokum
gelişimini hala sürdürüyor.
32 hafta yaşındayım buraya yuvarlandığımda çok büyük
bir yer gibi gelmişti bana şimdi sığamıyorum herhalde
yakında gideceğim buradan zaten karanlık bir yer.
Belki başımı aşağı çevirirsem daha rahat sığarım.
Boyum 405 cm. ve ağırlığım 18 kg. oldu nasıl döneceğim ki.
İki haftada bir doktora gidiyoruz sorun ben değilim
aslında ben gayet iyiyim duyularımın beşi de tam olarak
çalışıyor ama anneciğin psikolojik problemleri var
çirkin olduğunu babamın onu sevmeyeceğini düşünüyor.
Bence yanlış " babam bana onu çok sevdiğini söyledi
bana özellikle beni dünyaya getirmek istediğinde
sevgisinin daha da çoğaldığını mutluluklarının görünen
bütün olumsuzluklara rağmen daha fazla olduğunu da söyledi."
33 hafta yaşındayım; babacığım annemin ayaklarına
masaj yapıyor çünkü yine kramp denen şey gelmiş.
Tabi anneme çok kilo aldığını söylediğinde annem
ağlamaya başladı yine o ağlayınca bende ağlıyorum.
Babacığım onu öpüp gönlünü aldı bunun normal
olduğunu doğumdan sonra her şeyin eskisi gibi olacağını
söyledi. İşte bu kelimeyi hatırlıyorum "doğum" bu
benim öteki dünyaya geçişimi anlatıyor. 2 kg. olduğum
şu günlerde nasıl doğacağım konusunda endişelenmeye
başladım doğrusu bir taraftan da bu sıvıyı yutmaktan
bıktım önce yutuyorum sonra çıkarınca eksilen sıvı aynı
miktara geliyor beni beslediğini biliyorum ama ……boş verin ……artık
cildimin rengi kırmızıya dönük değil daha açık pembe…
Çok düşündüğüm için başımda epey büyüdü.
34 hafta yaşındayım; havalar çok sıcak olduğu için
anneciğimin yüzü eli ayağı şişiyor. Bende çok ağırlaştım
tam 22 kg. olmuşum. Beyin işlevlerime her gün yenisi
ekleniyor uyurken gözlerimi kapamasını uyanıkken
açmasını ve belli aralıklarla kırpmasını öğrendim.
35 hafta yaşındayım; Ben yakında öteki dünyada
olacağım annem biraz korkuyormuş bu nedenle huysuzluk
yapıyormuş. Ama ben hazırım korkulacak bir şey yok.
Doktor dedi ki; bebeğin hareketleri bebeğin sağlıklı
olduğunu gösteren en önemli bulgulardanmış. Sağlıklı
bebek enerjisini atmak için hareket edermiş hem bu
şekilde bebeğin kasları gelişirmiş. Bebeğin hareketlerine
annelerin dikkat etmesi hareketlerde azalma varsa
doktora haber vermesi gerekirmiş. Bu her zaman problem
olduğu anlamına gelmezmiş ama yinede nonstres test
yapılırsa iyi olurmuş. Bu hafta yaşımda vücudum antikor
üretmeye başladı bunlar benim enfeksiyonlarla mücadele
etmeme yardımcı olacak.
36 hafta yaşındayım saçlarım çok uzadı onları kestirmek
istiyorum tırnaklarım da uzadı. 25 kg ve 46 cm. olduğumdan
yer değiştiremiyorum ama tekme atabiliyorum. Artık her
hafta doktora gidiyoruz bu adamı gerçekten merak ediyorum.
Doktora göre doğmama dört hafta kalmış annem babam ve
ben doğumumun gerçekleşeceği yeri görmeye gittik doktorumuz
bunun anneciğimi rahatlatacağını söyledi. Doktor bana artık
doğabileceğimi söyledi istersem hemen onların yanına
gidebilirmişim o zaman prematüre bir bebek olurmuşum
sevmedim bunu ben bekleyeceğim.
37 hafta yaşındayım; annem artık çok kilo almıyor
sürekli dinleniyoruz ayaklarını yükseğe kaldırıp benimle
oynuyor bazen. Dinlenmediği zamanlarda babacığımla
benim için alış veriş yapıp çok güzel bir oda
hazırlıyorlarmış odamı çok merak ediyorum
buradan büyüktür inşallah. 28 kg oldum odaya
da sığmayabilirim çünkü.
38 hafta yaşındayım; daha önce şeklimi değiştirdiğim
iyi oldu çünkü çok az zaman kaldı. Anneciğimin kasılmaları
oluyor biz de oturarak nefes alıp veriyoruz. Ama anneciğim
sancılarının gerçek doğum sancıları olup olmadığını anlayamıyor.
Doktorumuzun dediğine göre önceleri daha az sıklıkla ancak
düzenli aralıklarla gelen doğum sancıları bir süre sonra 50
saniyelik kasılmalar halinde 10 dakikada üç sancı olarak
gelirmiş. Ve zamanla şiddeti artar şiddeti artan bu sancılar
düzenli bir şekilde tekrar ediyorsa hastaneye gitme vakti
gelmiş demekmiş. Nişan denilen kanlı yapışkan akıntı
geldikten sonra genellikle iki gün içinde doğum başlarmış.
Bağırsaklarımda mekonyum denilen ilk dışkım birikmeye
başladı bunu doğumdan sonra bir gün içinde dışarı
atabilirmişim. Ben ne kadar çok şey biliyorum böyle.
Ressamların bana veda ederken her şeyi anlatmaları iyi oldu.
39 hafta yaşındayım; Annemin kasılmaları daha kuvvetli
artık ben doğuma hazırım anneciğimin annesi ben ona
"annaneciğim" diyecekmişim benim doğumum için bir
çanta hazırladı. Benim ve annemin sağlığı yerinde olduğu
için anneciğim normal doğum yapacakmış benim bu
küçük yerden rahat çıkabilmem için anneciğimin
perinesinde kesi yapacaklarmış ama daha sonra
eriyen ipliklerle dikeceklermiş bu ikimiz içinde daha
sağlıklıymış. Ne demekse!
40 hafta yaşındayım; ay çok kilo aldım tam 34 kg
olmuşum artık anneciğime ve babacığıma kavuşacağımı
hissediyorum. Biz şimdi hastaneye gidiyoruz babam
çantamızı evde unutmuş onu bekliyoruz ben uslu
oturuyorum ama anneciğim yine de bağırıyor.
Neyse babam geldi bizi daha önceden keşfettiği
kestirme yollardan hastaneye ulaştırdı doktorumuz bizi bekliyor.
Evet geldik şimdi ben doğuyorum işte……..
Merhabaaaaaa ben geldim ahhhhhhh bu leyleğin gagası beni
acıtıyor. Ağlayacağım işte…. Sonra bebekler neden
hep ağlar derler bu leylek sizi gagalasa nasıl olur.
Şaka yaptım aslında leylek yok beni görmek için gelen
bir kadın çocuğuna onu leylekler getirdi diyordu ben de
başladım ağlamaya yalan söyleme diye bağırdım annemin
karnında benden başka kimse yoktu ki hem orada bir
leyleğe de yer yok ben zor sığıyordum. Artık anneciğimin
kucağında uyuyorum parmağımı da emmiyorum o beni süt
denen çok tatlı bir yemekle besliyor. Benim gibi yeni doğan
bebekler için en sağlıklı besin anne sütüymüş. Sütümü içiyorum
ve bol bol uyuyorum burası daha rahat herkes bana hizmet
ediyor keyfim yerinde ohhhh..
