06.11.2008 tarihinde bende doğum yaptım kızlar.
sabah bi dra gidelim dedik ve gittik. dr ultrasona soktu. bizim bebek sata göre 40+5, ultrasona göre 43+4 görünüyodu. neyse dr dedi zamanı geçiyo suni sancıyla alalım doğuma. açılmama baktılar. 2 cm di. ameliyat önlüğümü giydirdiler ve taktılar koluma serumu. ilk 1 saat hiçbirşey yoktu. herşey normal devam ediyordu. arada gelip serumu çoğaltıyorlardı. sonra yavaş yavaş sancıyı hissetemeye başladım.. 2 saat sonra sasncılar iyice sıklaştı. aman Allahım ne korkunç bir acıydı öyle. kendi sancın olsa o kadar hissedilmezmiş. ama suni sancı gerçekten adama kafayı yedirtecek gibi oluyo.. neyse ben sancı geldikçe dua ediyorum. bi an önce bitsin diye. sonra dr geldi açılmama baktı ve 8 cm. herşey çok çabuk ve kolay olmuştu. dr açılman çabuk oldu doğuma alıyoruz dedi. doğumhaneyi hazırlayın dedi ve gitti. o gidince nstdeki ışık sarı olduç. önceden söylemişlerdi zaten. sarı olunca haber verin diye. kayınvalidem haber vermeye giderken bi anda kırmızı oldu ve çok şiddetli şekilde makineden ses çıkmaya başladı. tam doğuma girecekken bebeğimin kalbi yavaşladı. aklım başımdan gitti. bir sürü hemşire ve ebe başıma toplandı. drum koşa koşa geldi ve doğumhaneye aldılar. fakat bebeğimin başı aşağıya inmemiş. iyice kalbi yavaşladığ için hemen birilerine telefon açtılar çok acele ekibi toplayın biz geliyoruz diye ve apar topar sezeryana aldılar. o sıralarda ne sasncıyı hissettim ne de bi acı. az kalsın oğlumu kaybediyordum.. neyse apar topar sezeryana girdik ve 45 dk sonra herşey bitmiş ve ben de ayıldım..
bebeğimi getirdiler kucağıma verdiler.. Allahım nasıl bir duygudur o. isteyen herkese tattırsın inşallah rabbim. anlatılamaz bir şey ya. hemen emzirmeye başladım. sonra aldılar yatağına koydular. bu arada gözümü açarken eşim yanımdaydı ve ben onu tanımamışım. sen kimsin ya demişim resmen.
işte bu da benim doğum hikayem. Rabbim kimseye aratmasın. herkese versin inşallah... çok güzel bir duygu.
sabah bi dra gidelim dedik ve gittik. dr ultrasona soktu. bizim bebek sata göre 40+5, ultrasona göre 43+4 görünüyodu. neyse dr dedi zamanı geçiyo suni sancıyla alalım doğuma. açılmama baktılar. 2 cm di. ameliyat önlüğümü giydirdiler ve taktılar koluma serumu. ilk 1 saat hiçbirşey yoktu. herşey normal devam ediyordu. arada gelip serumu çoğaltıyorlardı. sonra yavaş yavaş sancıyı hissetemeye başladım.. 2 saat sonra sasncılar iyice sıklaştı. aman Allahım ne korkunç bir acıydı öyle. kendi sancın olsa o kadar hissedilmezmiş. ama suni sancı gerçekten adama kafayı yedirtecek gibi oluyo.. neyse ben sancı geldikçe dua ediyorum. bi an önce bitsin diye. sonra dr geldi açılmama baktı ve 8 cm. herşey çok çabuk ve kolay olmuştu. dr açılman çabuk oldu doğuma alıyoruz dedi. doğumhaneyi hazırlayın dedi ve gitti. o gidince nstdeki ışık sarı olduç. önceden söylemişlerdi zaten. sarı olunca haber verin diye. kayınvalidem haber vermeye giderken bi anda kırmızı oldu ve çok şiddetli şekilde makineden ses çıkmaya başladı. tam doğuma girecekken bebeğimin kalbi yavaşladı. aklım başımdan gitti. bir sürü hemşire ve ebe başıma toplandı. drum koşa koşa geldi ve doğumhaneye aldılar. fakat bebeğimin başı aşağıya inmemiş. iyice kalbi yavaşladığ için hemen birilerine telefon açtılar çok acele ekibi toplayın biz geliyoruz diye ve apar topar sezeryana aldılar. o sıralarda ne sasncıyı hissettim ne de bi acı. az kalsın oğlumu kaybediyordum.. neyse apar topar sezeryana girdik ve 45 dk sonra herşey bitmiş ve ben de ayıldım..
bebeğimi getirdiler kucağıma verdiler.. Allahım nasıl bir duygudur o. isteyen herkese tattırsın inşallah rabbim. anlatılamaz bir şey ya. hemen emzirmeye başladım. sonra aldılar yatağına koydular. bu arada gözümü açarken eşim yanımdaydı ve ben onu tanımamışım. sen kimsin ya demişim resmen.
işte bu da benim doğum hikayem. Rabbim kimseye aratmasın. herkese versin inşallah... çok güzel bir duygu.