18 Mayıs 2005 tarihi benim için her günkü gibi başlamıştı ama bitiminde hayatımın unutulmazlarına gireceğini hiç tahmin bile edemiyordum!!!
18 Mayıs günü ver her zamanki bir gün,sabah yine erkenden kalkıp kahvaltımızı yapıp,üzerimizi giyinip eşimle işimize gittik.Tüm gün çok yoğun bir gün geçirdik ve ben eve gitmek için sabırsızlanıyordum..
Kafam rahattı çünkü doktorum ile görüşmemde bebeğimin doğum tarihini 21 Mayıs günü olarak kararlaştırmıştık.Zaten sezeryan olacağım içinde hiç bir kötü bir düşünce geçmiyordu aklımdan..
Evdeyiz ve akşam yemeği için mutfakta bir şeyler hazırladım,sofrayı hazırlayıp yemeğimizi yedik.Bu arada eşim sanki hamile imiş gibi bir ağırlık var üzerinde ve kanepede tv izlerken şekerleme yapmaya başladı.
Bend bunu fırsat buldum evdeki ufak tefek işlerimi yapayım bari dedim.İşlerim tam olarak bitmemişken benim yaramaz oğlum belime bir tekme indirdi,amanin ne oli didim:ilknur:
Sanırım çok yordum ben minik meleğimi ve kanepeye azıcık uzandım,derin derin nefes almaya başladım.Bu arada bende sık sık tuvalete gitme hissi..Kalkıyorum wc e gidiyorum bir şey yok diyorum yine kanepeye uzanıyorum.Artık 4.kez tuvalete gittiğimde nişanımın yani doğum belirtim olan izimin geldiğini gördüm.
Gayet sakin bir tavır ile eşimin yanına gittim,usulca çağırdım birden o uyku sersemi hali ile panikleyerek bir oraya gidiyor,bir buraya
Artık dedim yeter yaa,ben doğuma gireceğim sen değil-kizgin
Hemen dış kapının dibinde duran hastahane çantamı almasını söyledim,benimde üzerimde geceliklerim vardı,hemen üzerime uzun bir hırka alarak merdivnlerden inmeye başladım.Alt komşum Yasemin ablam ile helalleştim ve duaları ile beni yolcu etti.Arabaya binerken balkondan bir bakışımız vardı ki Yasemin ablam ile halen gözümün önüne gelir o acılı bakışları...
Ve artık arabada giderken sancılarım artmış ve ağrılarımsıklaşmıştı..Yanımda kimsenin olmayışı bu acılarımı daha da sanki fazla kılıyor ve ben o hüzün ile birlikte daha çok ağlıyor ve ağlıyordum:aglayan:
Hastahanenin acil kapısından girdik eşim ile birlikte;hemen Nst ye bağladılar ve bebeğimin kalp atışlarına göre doğumumun gelip gelmediğine bakacaklar ve ben bağırıyorum,alın artık beni sezeryana,bu acıya dayanamıyorum diyorum:gitme:
Doktorum yanımda olamadı,gece doğum olduğu için ben nöbetçi doktorların eline kaldım maalesef.
Hemen odam hazırlandı,tabi bende hazırlandım..Ameliyathane hazırdı,artık bende hazırdım.Eşim elimi son kez tutuyordu artık,asansöre binene kadar eli elimde idi,kapı açıldı ve ben artık yalnız kaldım..
Ameliyathane buz gibi,soru soruyorlar..
Adın ne
Yaşın ne
Düşüğün varmı
Son isteğin nedir?
Sonunu zaten hatırlamıyorum....Hayal meyal acılar içinde uyandım,henüz odamda değilim,ama beni hızlı bir şekilde odama götürüyorlar..
Aşkımmmmm beni kestiler,aşkıımmm canım yanıyor....aşkım çok acıyor....
Artık odamdayım,oğlum nerde diyorum ses yok kimseden,hemşire geldi kollarında mis kokulum ve bana doğru uzattı..bu melek senin annesi dedi..O anda tüm acılar bitti bende,herşey pespembe oldu,herşey öyle güzeldiki..
Ağzı hiç durmuyor,emzir annesi acıkmış bu melek diyor..Cuk cuk ses çıkarıyor:besik:hemen doğruldum,meleğimide kollarıma alıp emzirmeye başladım..
O anda o kokusu ile birlikte,aramızadaki bağ bin kat daha arttı..İşte ben o gün dünyaya geldim.O gün bebeğimin doğumu ile ben yeniden dünyaya geldim.
İyiki varsın ilk göz ağrım,iyiki varsın benim canım oğlum,iyiki varsın annesinin mis kokulusu Berkem,tüm Umutlarım iyiki varsın
Annen;Şahmaran.
18 Mayıs günü ver her zamanki bir gün,sabah yine erkenden kalkıp kahvaltımızı yapıp,üzerimizi giyinip eşimle işimize gittik.Tüm gün çok yoğun bir gün geçirdik ve ben eve gitmek için sabırsızlanıyordum..
Kafam rahattı çünkü doktorum ile görüşmemde bebeğimin doğum tarihini 21 Mayıs günü olarak kararlaştırmıştık.Zaten sezeryan olacağım içinde hiç bir kötü bir düşünce geçmiyordu aklımdan..
Evdeyiz ve akşam yemeği için mutfakta bir şeyler hazırladım,sofrayı hazırlayıp yemeğimizi yedik.Bu arada eşim sanki hamile imiş gibi bir ağırlık var üzerinde ve kanepede tv izlerken şekerleme yapmaya başladı.
Bend bunu fırsat buldum evdeki ufak tefek işlerimi yapayım bari dedim.İşlerim tam olarak bitmemişken benim yaramaz oğlum belime bir tekme indirdi,amanin ne oli didim:ilknur:
Sanırım çok yordum ben minik meleğimi ve kanepeye azıcık uzandım,derin derin nefes almaya başladım.Bu arada bende sık sık tuvalete gitme hissi..Kalkıyorum wc e gidiyorum bir şey yok diyorum yine kanepeye uzanıyorum.Artık 4.kez tuvalete gittiğimde nişanımın yani doğum belirtim olan izimin geldiğini gördüm.
Gayet sakin bir tavır ile eşimin yanına gittim,usulca çağırdım birden o uyku sersemi hali ile panikleyerek bir oraya gidiyor,bir buraya
Artık dedim yeter yaa,ben doğuma gireceğim sen değil-kizgin
Hemen dış kapının dibinde duran hastahane çantamı almasını söyledim,benimde üzerimde geceliklerim vardı,hemen üzerime uzun bir hırka alarak merdivnlerden inmeye başladım.Alt komşum Yasemin ablam ile helalleştim ve duaları ile beni yolcu etti.Arabaya binerken balkondan bir bakışımız vardı ki Yasemin ablam ile halen gözümün önüne gelir o acılı bakışları...
Ve artık arabada giderken sancılarım artmış ve ağrılarımsıklaşmıştı..Yanımda kimsenin olmayışı bu acılarımı daha da sanki fazla kılıyor ve ben o hüzün ile birlikte daha çok ağlıyor ve ağlıyordum:aglayan:
Hastahanenin acil kapısından girdik eşim ile birlikte;hemen Nst ye bağladılar ve bebeğimin kalp atışlarına göre doğumumun gelip gelmediğine bakacaklar ve ben bağırıyorum,alın artık beni sezeryana,bu acıya dayanamıyorum diyorum:gitme:
Doktorum yanımda olamadı,gece doğum olduğu için ben nöbetçi doktorların eline kaldım maalesef.
Hemen odam hazırlandı,tabi bende hazırlandım..Ameliyathane hazırdı,artık bende hazırdım.Eşim elimi son kez tutuyordu artık,asansöre binene kadar eli elimde idi,kapı açıldı ve ben artık yalnız kaldım..
Ameliyathane buz gibi,soru soruyorlar..
Adın ne
Yaşın ne
Düşüğün varmı
Son isteğin nedir?
Sonunu zaten hatırlamıyorum....Hayal meyal acılar içinde uyandım,henüz odamda değilim,ama beni hızlı bir şekilde odama götürüyorlar..
Aşkımmmmm beni kestiler,aşkıımmm canım yanıyor....aşkım çok acıyor....
Artık odamdayım,oğlum nerde diyorum ses yok kimseden,hemşire geldi kollarında mis kokulum ve bana doğru uzattı..bu melek senin annesi dedi..O anda tüm acılar bitti bende,herşey pespembe oldu,herşey öyle güzeldiki..
Ağzı hiç durmuyor,emzir annesi acıkmış bu melek diyor..Cuk cuk ses çıkarıyor:besik:hemen doğruldum,meleğimide kollarıma alıp emzirmeye başladım..
O anda o kokusu ile birlikte,aramızadaki bağ bin kat daha arttı..İşte ben o gün dünyaya geldim.O gün bebeğimin doğumu ile ben yeniden dünyaya geldim.
İyiki varsın ilk göz ağrım,iyiki varsın benim canım oğlum,iyiki varsın annesinin mis kokulusu Berkem,tüm Umutlarım iyiki varsın
Annen;Şahmaran.
