Yalan söylemenin işin gereklerinden biri olduğu yasal meslekler var. Örnek olarak avukatlık, reklamcılık, diplomatlık verilebilir.
Siyasetçilerin sık sık yalan söylediklerini herkes bilir, ama hiç yalan söylemeyen bir siyasetçi sırf bu nedenle işinin gereğini yapmamakla suçlanamaz.
Demeç veren komutanın, soyunma odasındaki antrenörün, hasta yakınlarıyla konuşan doktorun arada fazla iyimser ifadeler kullandığı olur, ama bunlar beyaz yalan kategorisine girer olsa olsa.
Hayat şartları satış elemanlarını da sık sık yalan söylemeye zorlayabilir, ama yalan yine de işlerinin ayrılmaz bir parçası değildir; müşteri devamlılığının, alacağı üründen hoşnut olmasının uzun vadede daha karlı olacağı durumlar tahayyül edilebilir.
Öte yandan "vekilimin yaptığına hiçbir hafifletici neden bulunamaz" diyen bir avukat, "rakip ürün hem daha kaliteli, hem daha ucuz; üstelik çevreyi de kirletmiyor" diyen bir reklamcı, "bu gerginliğe maalesef tamamen biz neden olduk" diyen bir diplomata rastlanmaz.
Doğrudan yalan söylemeseler bile, en azından lafı geçiştirmeleri, aslında şöyle değildir, böyledir mıy mıy mıy etmeleri, "komplo kuruldu", "ünlüler bunu kullanıyor", "onlar on yedi yıl önce aynısını yaptığında niye Birleşmiş Milletler sesini çıkarmadı" demeleri beklenir.
Nedir peki bu meslekleri farklı kılan? Şudur, bu meslek mensupları konuştukları zaman kişisel fikirlerini açıkladıkları değil, vekilleri, müşterileri ya da devletleri adına konuştukları kabul edilir; bu da herhalde ortada bir yalan varsa sorumluluğun kendilerinde değil vekillerinde, müşterilerinde ya da devletlerinde olduğu hissine yol açmaktadır.
Ayrıca bu kişiler ücretlerini de bu adlarına konuştukları vekil, müşteri ya da devletten alırlar, dolayısıyla yanlışlıkla etik çıtayı fazla yükseltmeye, kendi kişisel fikirlerini açıklamaya kalkanlar saniye geçmeden kovulurlar ve bir daha iş bulamazlar.
Siyasetçilerin sık sık yalan söylediklerini herkes bilir, ama hiç yalan söylemeyen bir siyasetçi sırf bu nedenle işinin gereğini yapmamakla suçlanamaz.
Demeç veren komutanın, soyunma odasındaki antrenörün, hasta yakınlarıyla konuşan doktorun arada fazla iyimser ifadeler kullandığı olur, ama bunlar beyaz yalan kategorisine girer olsa olsa.
Hayat şartları satış elemanlarını da sık sık yalan söylemeye zorlayabilir, ama yalan yine de işlerinin ayrılmaz bir parçası değildir; müşteri devamlılığının, alacağı üründen hoşnut olmasının uzun vadede daha karlı olacağı durumlar tahayyül edilebilir.
Öte yandan "vekilimin yaptığına hiçbir hafifletici neden bulunamaz" diyen bir avukat, "rakip ürün hem daha kaliteli, hem daha ucuz; üstelik çevreyi de kirletmiyor" diyen bir reklamcı, "bu gerginliğe maalesef tamamen biz neden olduk" diyen bir diplomata rastlanmaz.
Doğrudan yalan söylemeseler bile, en azından lafı geçiştirmeleri, aslında şöyle değildir, böyledir mıy mıy mıy etmeleri, "komplo kuruldu", "ünlüler bunu kullanıyor", "onlar on yedi yıl önce aynısını yaptığında niye Birleşmiş Milletler sesini çıkarmadı" demeleri beklenir.
Nedir peki bu meslekleri farklı kılan? Şudur, bu meslek mensupları konuştukları zaman kişisel fikirlerini açıkladıkları değil, vekilleri, müşterileri ya da devletleri adına konuştukları kabul edilir; bu da herhalde ortada bir yalan varsa sorumluluğun kendilerinde değil vekillerinde, müşterilerinde ya da devletlerinde olduğu hissine yol açmaktadır.
Ayrıca bu kişiler ücretlerini de bu adlarına konuştukları vekil, müşteri ya da devletten alırlar, dolayısıyla yanlışlıkla etik çıtayı fazla yükseltmeye, kendi kişisel fikirlerini açıklamaya kalkanlar saniye geçmeden kovulurlar ve bir daha iş bulamazlar.
